Yajna
Ang Yajna (Sanskrito: यज्ञ, romanisado: yajña, lit. 'sakripisyo, debosyon, pagsamba, alay') ay tumutukoy sa Hinduismo sa anumang ritwal na ginawa sa harap ng isang sagradong apoy, kadalasang may mga mantra.[1] Ang Yajna ay isang tradisyong Veda, na inilarawan sa isang patong ng panitikang Veda na tinatawag na mga Brahmana, gayundin ang Yajurveda.[2] Ang tradisyon ay umunlad mula sa pag-aalay ng mga alay at paghahandog sa sagradong apoy hanggang sa mga simbolikong pag-aalay sa presensya ng sagradong apoy (Agni). [1]
Ang mga tekstong nauugnay sa mga ritwal ng Yajna ay tinawag na Karma-kanda (mga gawaing ritwal) ng panitikang Veda, sa kaibahan sa Jnana-kanda (kaalaman) na bahagi na nasa Veda na Upanishad. Ang tamang pagkompleto ng mga ritwal na tulad ng Yajna ay ang pokus ng paaralan ng Mimansa ng pilosopiyang Hindu.[3] Ang Yajna ay patuloy na gumaganap ng isang pangunahing papel sa mga seremonya ng pagpasa ng isang Hindu, tulad ng mga kasalan.[4] Ang mga modernong pangunahing seremonya sa templo ng Hindu, mga pagdiriwang ng komunidad ng Hindu, o mga pagsisimulang monastiko ay maaari ding magsama ng mga ritwal ng Veda na Yajna, o bilang alternatibo ay batay sa mga ritwal na Agamiko.
Etimolohiya[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang salitang yajna (Sanskrito: यज्ञ, romanisado: yajña) ay may ugat sa Sanskrito na yaj na nangangahulugang 'pagsamba, sambahin, parangalan, paggalang' at lumilitaw sa sinaunang Veda na panitikan, na binubuo noong ika-2 milenyo BCE.[5][6] Sa Rigveda, Yajurveda (ang mismong hinango ng ugat na ito) at iba pa, ito ay nangangahulugang "pagsamba, debosyon sa anumang bagay, panalangin at papuri, isang gawa ng pagsamba o debosyon, isang anyo ng pag-aalay o alay, at sakripisyo".[5] Sa post-Veda na panitikan, ang termino ay nangangahulugang anumang anyo ng rito, seremonya o debosyon na may aktwal o simbolikong pag-aalay o pagsisikap.[5]
Kasama sa isang yajna ang mga pangunahing seremonyal na debosyon, mayroon man o walang sagradong apoy, minsan may mga kapistahan at mga kaganapan sa komunidad. Ito ay, ayon sa Nigal, may tatlong kahulugan ng pagsamba sa mga diyos (devapujana), pagkakaisa (sangatikarana) at kawanggawa (dána).[7]
Ang salitang Sanskrito ay nauugnay sa terminong Avestan na yasna ng Zoroastrianismo. Hindi tulad ng Veda na yajna, gayunpaman, ang Yasna ay ang pangalan ng isang partikular na serbisyo sa relihiyon, hindi isang klase ng mga ritwal, at ang mga ito ay "may kinalaman sa tubig kaysa sa apoy".[8][9] Ang salitang Sanskrit ay higit pang nauugnay sa Sinaunang Griyego na ἅζομαι (házomai), "upang igalang", na nagmula sa Proto-Indo-Europeong ugat na *Hyeh₂ǵ- ("pagsamba").
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ 1.0 1.1 SG Nigal (1986), Axiological Approach to the Vedas, Northern Book, ISBN 978-8185119182, pages 80–81
- ↑ Laurie Patton (2005), The Hindu World (Editors: Sushil Mittal, Gene Thursby), Routledge, ISBN 978-0415772273, pages 38-39
- ↑ Randall Collins (1998), The Sociology of Philosophies, Harvard University Press, ISBN 978-0674001879, page 248
- ↑ Hindu Saṁskāras: Socio-religious Study of the Hindu Sacraments, Rajbali Pandey (1969), see Chapter VIII, ISBN 978-8120803961, pages 153-233
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Monier Monier-Williams, Sanskrit English Dictionary, Oxford University Press, ISBN 978-8120831056 (Reprinted in 2011), pages 839-840
- ↑ Jack Sikora (2002), Religions of India, iUniverse, ISBN 978-0595247127, page 86
- ↑ Nigal, p. 81.
- ↑ Drower, 1944:78
- ↑ Boyce, 1975:147-191