Kulturang batong-lungtian ng Pilipinas

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
(Idinirekta mula sa Kulturang hade ng Pilipinas)
Ang mga lugar na nais makikita ang hade ng Taiwan at Pilipinas.
Mga disenyo ng Lingling-o mula sa Vietnam
Lingling-o mga disenyo mula sa Pilipinas

Ang kultura ng hade ng Pilipinas, o mga artifact ng hade, na ginawa mula sa puti at berdeng nephrite at mula noong 2000–1500 BC, ay natuklasan sa ilang mga archaeological excavations sa Pilipinas mula noong 1930s. Ang mga artifact ay parehong kasangkapan tulad ng mga pait at burloloy tulad ng lingling-o hikaw, pulseras, at kuwintas.

Ang berdeng nephrite ay natunton sa isang deposito malapit sa modernong Hualien City sa silangang Taiwan . Ang pinagmulan ng puting nephrite ay hindi kilala. Ang hade ay ginawa sa Pilipinas, lalo na sa Batanes, Luzon, at Palawan . Ang ilan ay naproseso din sa Vietnam, habang ang mga mamamayan ng Malaysia, Brunei, Singapore, Thailand, Indonesia, at Cambodia ay lumahok din sa isa sa pinakamalawak na network ng kalakalan na nakabase sa dagat ng iisang geological na materyal sa prehistoric na mundo. Ito ay umiral nang hindi bababa sa 3,000 taon, kung saan ang pinakamataas na produksyon nito ay mula 2000 BC hanggang 500 AD, mas matanda kaysa sa Silk Road sa mainland Eurasia o sa Maritime Silk Road . Nagsimula itong humina sa mga huling siglo nito, mula 500 AD hanggang 1000 AD.[1][2][3][4]

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Austronesiyano lugar ng paglipat. Karamihan sa mga ito ay nakibahagi sa sinaunang Maritime Jade Road at kalaunan, pagkatapos ng dalawang libong taon, ang Maritime Silk Road.

Hade ay natuklasan ng animist mga katutubo ng Taiwan at mined kaagad pagkatapos, noong 2000 BCE. Sa panahong ito, ang mga paglipat ng mga Austronesian mula sa Taiwan ay nagsimula patungo sa timog patungo sa Pilipinas, na nagresulta din sa ilang mga animist na katutubong tao mula sa Pilipinas na bumalik sa Taiwan. Di-nagtagal ay sinimulan ng mga katutubong Pilipino ang pagproseso ng hade mula sa Taiwan para sa kalakalan habang natutupad ang mga pagsulong sa teknolohiya. Ang unang kalakalan sa pagitan ng mga komunidad ng isla ay nagtatag ng unang yugto ng Maritime Jade Road.[5][6][7][8]

Sa paglitaw ng karagdagang mga teknolohiya na ipinapalaganap ng mga katutubong Pilipino, mas maraming istilo ang ginawa upang maproseso ang hilaw na hade mula sa Taiwan. Ang mga gawaing hade na ito ay naging hinahanap sa maraming lugar sa Timog-Silangang Asya, na humantong sa pagpapalawak ng network sa Vietnam, Malaysia, Brunei, Singapore, Thailand, Indonesia, at Cambodia. Natutunan ng Vietnam na iproseso ang Taiwanese hindi naprosesong hade at nagdagdag ng malusog na kumpetisyon sa network ng kalakalan. Karamihan sa mga gawaing hade ay ginagawa pa rin at pinoproseso sa Pilipinas. Noong 500 CE, ang network ng kalakalan ay nagsimulang mahina, at noong 1000 CE, ang produksyon ng hade ng ruta ng kalakalan ay pormal na tumigil, bagaman ang kalakalan sa iba pang mga kalakal ay nagpatuloy at pinalawak patungo sa India at China. Sa panahong ito, ang Timog Silangang Asya ay naimpluwensyahan ng Maritime Silk Road. Sa buong kasaysayan nito, ang Maritime Jade Road ay ganap na malaya mula sa Maritime Silk Road. Sa produktibong kasaysayan nito na 3,000 taon (na tumataas sa pagitan ng 2000 BCE at 500 CE), ang pinamumunuan ng animist na Maritime Jade Road ay naging kilala bilang isa sa mga pinaka-mahaba na network ng kalakalan na nakabatay sa dagat ng isang solong materyal na heolohikal sa sinaunang mundo. Isa rin ito sa mga pangunahing tagumpay ng mga animistang tao sa rehiyon.[9][10][11][12] Libu-libong mga artifact na ginawa at ipinagpalit sa pamamagitan ng Maritime Jade Road ang nakuha mula sa maraming mga arkeolohikal na lugar.[13][14][15][16][17][18][19] Malamang na ang network ay nabawasan dahil sa mga kalaunang pag-atake ng mga kultura sa labas ng Timog-Silangang Asya, tulad ng India at China. Mahalaga ang kapayapaan sa pagpapatuloy ng pandagat na network ng hade, tulad ng nakikita sa kaso ng Pilipinas (ang pangunahing lugar ng pagmamanupaktura ng hade), kung saan nakaranas ang mga isla ng hindi bababa sa 1,500 taon ng malapit na ganap na kapayapaan mula 500 BCE hanggang 1000 CE, kasabay ng pagpapatakbo ng dyed network.[20]

Mga lugar ng makabuluhang nakikita ang hade[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga Batanes, isang lalawigan sa hilagang Pilipinas, ay isang pangunahing lugar ng pagproseso para sa Maritime Jade Road; marami lingling-o ang mga artifact ay nagmula sa mga sinaunang pagawaan ng Batanes

Ang mga sumusunod ay ang mga pangunahing lokasyon na may makasaysayang mga link sa Maritime Jade Road; maraming iba pang mga lugar, bukod sa mga sumusunod, ay nagbebenta sa pamamagitan ng network.

  • Nakilala ang Fengtian at posibleng Fengtian nephrites: WG. Liyushan, Wangan Islands; QM, Nangang, Qimei Islands, Penghu Archipelago; JXL, Jialulan, silangang Taiwan; LD, Yugang at Guanyindong, Ludao Islands; Ly, Lanyu High School Site, Lanyu Islands; AN, Anaro, Itbayat Islands; SG, Sunget, Batan Islands; SD, Savidug, Sabtang Islands; NGS, Nagsabaran, Cagayan Valley; KD, kay Daing, Batangas; EN, Leta-Leta at Ille caves, El Nido, Palawan; TC, tabon Caves, Palawan; NC, Niah cave West mouth, Sarawak; ab, an bang; GM, go Mun; DL, dai Lanh; GMV, go ma voi; by, Binh yen (ang limang site na ito sa lalawigan ng Quang Nam, gitnang Vietnam); GCV, Giong ca vo, Ho Chi Minh City; SS, Samrong sen, Cambodia; ut, U-Thong, Suphanburi; Btdp, Ban Don ta Phet, Kanchanaburi; KSK, Khao Sam Kaeo, Chumphon.
  • Kinilala ang mga non-Fengtian nephrites: BTG, Uilang Bundok at Pila, Batangas; TK, trang Kenh; YB, Yen Bac; MB, Man Bac; QC, Quy Chu; GB, Go Bong; XR, Xom Ren; GD, Go Dua; GL, Giong Lon[21]

UNESCO[baguhin | baguhin ang wikitext]

UNESCO naglathala ng isang artikulo na sinasabing ang Maritime Jade Road ay ang Maritime Silk Road.[22][23] Ang Maritime Jade Road ay mas matanda kaysa sa Maritime Silk Road ng higit sa dalawang libong taon.[24][25][26][27] Hindi rin tinukoy ng artikulo ang kahalagahan ng Taiwan sa Maritime Jade Road. Ang artikulo ay nasa isang platform na pinamamahalaan at pinananatili ng Tsina (PRC), na may isang pampulitika at heograpikal na pagtatalo sa Taiwan (ROC). Ang Taiwan ay paulit-ulit na hinarangan ng gobyerno ng Tsina mula sa pagpasok o pakikilahok sa mga aktibidad ng UNESCO.[28][29] Noong 2017, sinimulan ng Tsina ang isang panawagan para sa nominasyon ng Dyed sa UNESCO habang pinapahihina ang independiyenteng pag-iral ng Maritime Jade Road at ang koneksyon nito sa Taiwan.[30] Noong 2020, ang mga mamamayan ng Taiwan, kabilang ang mga siyentipiko at iba pang mga iskolar, ay pinagbawalan mula sa mga aktibidad ng UNESCO sa gitna ng presyon ng Tsino (PRC) sa UNESCO. Ang pagbabawal ay malawak na pinuna.[31][32]

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751
  2. ↑ Turton, M. (2021). Notes from central Taiwan: Our brother to the south. Taiwan's relations with the Philippines date back millenia, so it's a mystery that it's not the jewel in the crown of the New Southbound Policy. Taiwan Times.
  3. ↑ Everington, K. (2017). Birthplace of Austronesians is Taiwan, capital was Taitung: Scholar. Taiwan News.
  4. ↑ Bellwood, P., H. Hung, H., Lizuka, Y. (2011). Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction. Semantic Scholar.
  5. ↑ Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751
  6. ↑ Turton, M. (2021). Notes from central Taiwan: Our brother to the south. Taiwan's relations with the Philippines date back millenia, so it's a mystery that it's not the jewel in the crown of the New Southbound Policy. Taiwan Times.
  7. ↑ Everington, K. (2017). Birthplace of Austronesians is Taiwan, capital was Taitung: Scholar. Taiwan News.
  8. ↑ Bellwood, P., H. Hung, H., Lizuka, Y. (2011). Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction. Semantic Scholar.
  9. ↑ Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751
  10. ↑ Turton, M. (2021). Notes from central Taiwan: Our brother to the south. Taiwan's relations with the Philippines date back millenia, so it's a mystery that it's not the jewel in the crown of the New Southbound Policy. Taiwan Times.
  11. ↑ Everington, K. (2017). Birthplace of Austronesians is Taiwan, capital was Taitung: Scholar. Taiwan News.
  12. ↑ Bellwood, P., H. Hung, H., Lizuka, Y. (2011). Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction. Semantic Scholar.
  13. ↑ Scott, William (1984). Prehispanic Source Material. p. 17.
  14. ↑ Bellwood, Peter (2011). Pathos of Origin. pp. 31–41.
  15. ↑ Bellwood, P. & Dizon, E. 4000 years of migration and cultural exchange : the archaeology of the Batanes Islands, Northern Philippines / edited by Peter Bellwood and Eusebio Dizon. (2013) Australia:ANU E Press
  16. ↑ Jocano, F. Landa. "Philippine prehistory." Philippine Center for Advanced Studies. Diliman, Quezon City (1975)
  17. ↑ Bellwood ,P. (2011). "Holocene population history in the Pacific region as a model for worldwide food producer dispersals". Current Anthropology Vol. 54 no. S4, The origins of Agriculture: New Data, New Ideas, USA: University of Chicago Press
  18. ↑ Solheim II, W. (1953). "Philippine Archaeology". Archeology Vol. 6, No. 3. pp. 154–158. USA: Archaeological Institute of America
  19. ↑ Iizuka, Yoshiyuki, H. C. Hung, and Peter Bellwood. "A Noninvasive Mineralogical Study of Nephrite Artifacts from the Philippines and Surroundings: The Distribution of Taiwan Nephrite and the Implications for the Island Southeast Asian Archaeology." Scientific Research on the Sculptural Arts of Asia (2007): 12–19.
  20. ↑ Junker, L. L. (1999). Raiding, Trading, and Feasting: The Political Economy of Philippine Chiefdoms. University of Hawaii Press.
  21. ↑ Hsiao-Chun Hung, et al. (2007). Ancient jades map 3,000 years of prehistoric exchange in Southeast Asia. PNAS.
  22. ↑ Cultural Selection: The Early Maritime Silk Roads and the Emergence of Stone Ornament Workshops in Southeast Asian Port Settlements. UNESCO.
  23. ↑ Everington, K. (2017). Taiwanese banned from all UNESCO events. Taiwan Times.
  24. ↑ Tsang, Cheng-hwa (2000), "Recent advances in the Iron Age archaeology of Taiwan", Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association, 20: 153–158, doi:10.7152/bippa.v20i0.11751
  25. ↑ Turton, M. (2021). Notes from central Taiwan: Our brother to the south. Taiwan's relations with the Philippines date back millenia, so it's a mystery that it's not the jewel in the crown of the New Southbound Policy. Taiwan Times.
  26. ↑ Everington, K. (2017). Birthplace of Austronesians is Taiwan, capital was Taitung: Scholar. Taiwan News.
  27. ↑ Bellwood, P., H. Hung, H., Lizuka, Y. (2011). Taiwan Jade in the Philippines: 3,000 Years of Trade and Long-distance Interaction. Semantic Scholar.
  28. ↑ Cultural Selection: The Early Maritime Silk Roads and the Emergence of Stone Ornament Workshops in Southeast Asian Port Settlements. UNESCO.
  29. ↑ Everington, K. (2017). Taiwanese banned from all UNESCO events. Taiwan Times.
  30. ↑ UNESCO Expert Meeting for the World Heritage Nomination Process of the Maritime Silk Routes. UNESCO. May 30–31, 2017.
  31. ↑ Everington, K. (2017). Taiwanese banned from all UNESCO events. Taiwan Times.
  32. ↑ Smith, N. (2020). Inside Chinas Quiet Campaign Bend International Institutions. The Telegraph.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kulturang_batong-lungtian_ng_Pilipinas&oldid=2049354"