Ang mga Musikerong Pambayan ng Bremen

Ang "Mga Musikero ng Bayan ng Bremen" (Aleman: Die Bremer Stadtmusikanten) ay isang tanyag na kuwentong bibit ng Alemanya na nakolekta ng Magkapatid na Grimm at inilathala sa Grimms' Fairy Tales noong 1819 (KHM 27).

Ito ay nagsasabi sa kuwento ng apat na tumatanda nang alagang hayop, na pagkatapos ng mahabang buhay na pagsusumikap ay pinabayaan at minamaltrato ng kanilang mga dating amo. Sa kalaunan, nagpasya silang tumakas at maging mga musikero ng bayan sa lungsod ng Bremen. Taliwas sa pamagat ng kuwento, hindi kailanman nakarating ang mga tauhan sa Bremen, dahil nagtagumpay sila sa panlilinlang at pananakot sa grupo ng mga magnanakaw, pagkuha ng kanilang mga samsam, at paglipat sa kanilang bahay. Ito ay isang kuwento ng Aarne–Thompson Tipo 130 ("Nakahanap ng bagong tahanan ang mga tulisang hayop").

Buod

Sa kuwento, ang isang asno, isang aso, isang pusa, at isang tandang, na lahat ay lampas na sa kanilang mga pangunahing taon sa buhay at pagiging kapaki-pakinabang sa kani-kanilang mga sakahan, ay malapit nang itapon o pagmalupitan ng kanilang mga amo. Isa-isa silang umalis sa kanilang mga tahanan at sabay-sabay na umalis. Nagpasya silang pumunta sa Bremen, na kilala sa kalayaan nito, upang mamuhay nang walang mga may-ari at maging mga musikero doon ("Anuman na mas maganda kaysa kamatayan mahahanap natin doon").

Sa daan patungo sa Bremen, nakakita sila ng may ilaw na cottage; tumingin sila sa loob at nakita ang tatlong magnanakaw na nag-e-enjoy sa kanilang nakaw na yaman. Nakatayo sa likod ng bawat isa, nagpasya silang takutin ang mga magnanakaw sa pamamagitan ng paggawa ng isang ingay; ang mga lalaki ay tumakbo para sa kanilang buhay, hindi alam kung ano ang kakaibang tunog. Ang mga hayop ay nagmamay-ari ng bahay, kumakain ng masarap na pagkain, at nanirahan sa gabi.

Kinagabihan, bumalik ang mga magnanakaw at pinapasok ang isa sa kanilang mga miyembro upang mag-imbestiga. Nakikita niya ang mga mata ng pusa na nagniningning sa dilim at sa tingin niya ay nakikita niya ang mga baga ng apoy. Inabot ng magnanakaw ang kaniyang kandila. Ang mga bagay ay nangyayari nang sunud-sunod; kinakamot ng pusa ang kaniyang mukha gamit ang kaniyang mga kuko, kinakagat siya ng aso sa binti, sinisipa siya ng asno gamit ang kaniyang mga paa, at tumilaok ang tandang at hinabol siya palabas ng pinto. Sinabi ng natakot na magnanakaw sa kaniyang mga kasama na siya ay dinapuan ng isang kakila-kilabot na mangkukulam na kumamot sa kaniya ng kaniyang mahabang kuko (ang pusa), isang duwende na may kutsilyo (ang aso), isang itim na halimaw na humampas sa kaniya ng isang pamalo (ang asno), at ang pinakamasaklap sa lahat, isang paniki na sumisigaw mula sa rooftop (ang tandang). Iniwan ng mga tulisan ang kubo sa mga kakaibang nilalang na kumuha nito, kung saan masayang namumuhay ang mga hayop sa nalalabing bahagi ng kanilang mga araw.

Sa orihinal na bersiyon ng kuwentong ito, na nagmula noong ikalabindalawang siglo, ang mga magnanakaw ay isang oso, isang leon, at isang lobo, lahat ng mga hayop ay itinampok sa mga heraldic na aparato. Nang dumating ang asno at ang kaniyang mga kaibigan sa Bremen, pinalakpakan sila ng mga taong bayan dahil sa pag-alis sa distrito ng mga kakila-kilabot na hayop. Ang isang alternatibong bersiyon ay kinabibilangan ng (mga) amo ng hayop na pinagkaitan ng kaniyang kabuhayan (dahil ninakaw ng mga magnanakaw ang kaniyang pera at/o sinira ang kaniyang sakahan o gilingan) at kailangang paalisin ang kaniyang o ang kanilang mga hayop, na hindi na kayang pangalagaan pa. . Matapos ipadala ng mga hayop ang mga magnanakaw, ibinalik nila sa kanilang panginoon ang mga natamo nang masama upang maitayo niyang muli. Kasama sa iba pang mga bersyon ang hindi bababa sa isang ligaw, hindi hayop na hayop, tulad ng butiki, na tumutulong sa mga alagang hayop sa pagpapadala ng mga magnanakaw.