Buhay na walang asawa

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang buhay na walang asawa, pagkasoltero o pagkasoltera (Ingles: celibacy) ay ang isang katayuan ng pagiging hindi nagpapakasal o hindi nag-aasawa, at kung gayon ay nagsasagawa ng abstinensiyang seksuwal o pangingiling pangpagtatalik, na karaniwang may kaugnayan sa gampanin ng isang opisyal na panrelihiyon o deboto. Sa makitid na diwa nito, ang kataga ay ginagamit lamang sa mga tao na ang kalagayan ng hindi pagpapakasal o hindi pag-aasawa ay isang resulta ng isang banal na taimtim na panata o pangako, kilos ng pagtalikod, o panrelihiyong pananalig o paniniwala. Umiiral ang selibasya sa isa o iba pang uri sa kahabaan ng kasaysayan at sa halos lahat ng pangunahing mga relihiyon sa mundo.[1]

Tingnan din[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Encyclopedia Britannica


SeksuwalidadPananampalataya Ang lathalaing ito na tungkol sa Seksuwalidad at Pananampalataya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.