Daimyo

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang daimyo o daimio, mula sa Hapones na daimyo (大名, daimyō) (tungkol sa tunog na ito daimyō , ay isang pinunong piyudal na nagmamay-ari ng lupa at mga panginoong militar, sa sinaunang Hapon.[1] Kasunod ng sugun, ang daimyo ang pinakamakapangyarihang tagapamahala sa Hapon mula ika-10 daantaon hanggang maagang ika-19 daantaon. Bagaman "dakilang pangalan" ang literal na kahulugan ng salitang daimyo, nagmula ito sa mga karakter na kanji: dai o "malaki" at myō (pinaiksing myōden) o "pangalan-lupa" o "pribadong lupain.[kailangan ng sanggunian]" Mula sa shugo ng kapanahunang Muromachi hanggang sa Sengoku at magpahanggang sa daimyo ng kapanahunang Edo, nagkaroon ng isang mahaba at iba't ibang kasaysayan ang ranggong ito. Minsan ding ginagamit ang salitang daimyo para tukuyin ang mga pangunahing taong kabilang sa mga angkan nito, na tinatawag ding "panginoon." Karaniwan, ngunit hindi natatangi, na nagmumula sa mga panginoong ng digmaang ito ang isang sugun o kaya napipili mula sa kanila ang isang rehiyente.

Kalimitang mga tagapagtanggap sila ng mga estado o lupain na ibinibigay sa ilang mga kasapi ng korte ng emperador. Naging makapangyarihan sila sa ilalim ng sentralisado o isinagitnang sistemang piyudal noong ika-17 daantaon. Bumaba ang kanilang kalakasan noong mga ika-19 daantaon. Nawala ang lahat ng kanilang mga pribilehiyo noong mabuwag ang sistema.[1]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. 1.0 1.1 "Daimyo, daimio". The New Book of Knowledge (Ang Bagong Aklat ng Kaalaman), Grolier Incorporated. 1977., pahina 373.

TaoKasaysayanHapon Ang lathalaing ito na tungkol sa Tao, Kasaysayan at Hapon ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.