Donkey Cabbages

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "Donkey Cabbage" (o " The Donkey Cabbage"; Aleman: Der Krautesel) ay isang Aleman na kuwentong bibit na nakolekta ng Brothers Grimm, tale number 122. Isang lalaki ang bumaril ng mga ibon sa isang kagubatan at nakakuha ng mga mahiwagang bagay. Sa pamamagitan din ng paglunok sa puso ng isa sa ibong nabaril niya, nakakakuha siya ng hindi mauubos na pinagmumulan ng kayamanan. Nang maglaon, ang kaniyang mga mahiwagang kakayahan at mga bagay ay ninakaw ng isang trio ng mga mangkukulam, ngunit nakuhang muli salamat sa isang mahiwagang damo na nagdudulot ng pagbabago sa mga asno.

Buod[baguhin | baguhin ang wikitext]

Isang pangangaso ang nagbigay ng limos sa isang matandang babae. Sinabi niya sa kaniya na pumunta sa isang puno kung saan siyam na ibon ang nakipaglaban para sa isang balabal. Kung siya ay bumaril sa kanila, ang isa ay mamamatay at kanilang ihuhulog ang balabal na lumabas na isang wishing cloak. Isa pa, kung nilamon niya ang puso ng patay na ibon, makakahanap siya ng gintong barya sa tabi ng kaniyang unan tuwing umaga.

Lumabas siya sa mundo at pumunta sa isang kastilyo kung saan nakatira ang isang matandang mangkukulam kasama ang kaniyang magandang anak na babae. Alam ng mangkukulam ang tungkol sa puso ng ibon at sinabi sa kaniyang anak kung ano ang dapat niyang gawin para nakawin ito. Pinainom niya ang lalaki, at lumabas ang puso ng ibon. Nilunok ito ng anak na babae mismo. Pagkatapos ay sinabi sa kaniya ng mangkukulam na kailangan din niyang nakawin ang wishing cloak, at kung paano ito gagawin. Tumingin ang anak na babae sa Bundok Garnet at sinabi sa mangangaso na sana ay naroon siya. Kinuha niya ito sa ilalim ng balabal at binati silang dalawa doon. Doon siya natulog at ninakaw niya ang balabal at binati ang sarili na makauwi.

Nakita siya ng tatlong higante at pinag-usapan na patayin siya, ngunit sinabi ng pangatlo na dadalhin siya ng ulap. Umakyat siya sa bundok at sumakay sa isang ulap. Dinala siya nito sa isang hardin ng repolyo/letsugas. Siya ay gutom na gutom kaya kumain siya ng kaunti, at ginawa siyang asno. Nagpatuloy siya at nakakita ng ibang patch ng repolyo/letsugas na nagpabalik sa kaniya bilang isang lalaki. Kumuha siya ng dalawang uri ng gulay at bumalik sa kastilyo. Sinabi niya sa mangkukulam na siya ay isang maharlikang mensahero na ipinadala upang kumuha ng pinakamainam na gulay para sa hari, ngunit natakot siya na ang init ay matuyo ito. Humingi ang bruha. Ibinigay niya ito sa kaniya at siya, ang kaniyang alilang babae, at ang anak na babae ay kumain lahat ng nilutong gulay at naging mga asno. Ipinagbili sila ng mangangaso sa isang tagagiling, sinabihan siyang bigyan ang matanda (ang mangkukulam) ng isang pagkain sa isang araw at tatlong palo, ang nakababata (ang alilang babae) ay tatlong beses na kumain at dalawang palo, at ang bunso (ang anak na babae ng mangkukulam) ay tatlong beses. at isang palo.

Pagkaraan ng ilang sandali, bumalik siya sa gilingan upang tingnan kung ano ang lagay ng mga asno. Sinabi sa kaniya ng tagagiling na ang pinakamatandang asno ay patay na, ngunit ang dalawang nakababatang asno ay labis na nalungkot kaya naisip niya na sila ay mamamatay. Binili sila ng huntsman at ginawa silang mga babae. Sinabi sa kaniya ng anak na babae ng mangkukulam kung nasaan ang balabal at sinabing ibabalik niya sa kaniya ang puso na ninakaw, ngunit sinabi niyang wala itong pagkakaiba, kung magpakasal sila, kaya nagpakasal sila kaagad pagkatapos.

Pagsusuri[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay sinuri bilang bahagi ng isang serye ng mga kwentong bayan na konektado sa siklong Fortunatus:[1] ang isang sundalo ay binigyan ng mga mahiwagang bagay ng isang diwata (o isang matandang babae, o ang diyosa ng Fortune) ngunit ang mga bagay ay ninakaw ng ibang tao (isang mangkukulam, isang hari, isang prinsesa, at iba pa.). Sa tulong ng kakaibang prutas o damong may mahiwagang katangian, nabawi ng bayani ang mga bagay. Sa ilang variant, pinakasalan ng bayani ang magnanakaw (kung babae) o ang anak ng magnanakaw. Ang mga kuwentong ito ay inuri sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang ATU 566, "The Three Magic Objects and the Wonderful Fruits".[2]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Bolte, Johannes; Polívka, Jiri. Anmerkungen zu den Kinder- u. hausmärchen der brüder Grimm. Dritter Band (NR. 121-225). Germany, Leipzig: Dieterich'sche Verlagsbuchhandlung. 1913. pp. 3-6.
  2. Thompson, Stith. The Folktale. University of California Press. 1977. pp. 73-74. ISBN 0-520-03537-2