John Maynard Keynes
 John Maynard Keynes (kanan) at Harry Dexter White sa Kapulungan sa Bretton Woods | |
| Panahon | 20th-Century Economists (ekonomikong Keynesian) |
|---|---|
| Rehiyon | Kanluraning Ekonomista |
| Eskwela ng pilosopiya | Keynesian |
| Mga pangunahing interes | ekonomika, ekonomiyang pampolitika, Probabilidad |
| Mga kilalang ideya | Pamparami ng paggastos (spending multiplier) |
Naimpluwensiyahan ni
| |
Nakaimpluwensiya kay
| |
Si John Maynard Keynes, Unang Baron Keynes, CB (5 Hunyo 1883 – 21 Abril 1946) ay isang ekonomistang Briton na nagkaroon ng malaking impluwensiya ang kanyang mga ideya, tinatawag na ekonomikong Keynesian, sa makabagong teoriya ng ekonomiya at politika gayon din sa maraming patakaran pang-pisikal ng maraming pamahalaan. Sinulong niya ang patakarang pakikialam ng pamahalaan sa ekonomiya, kung saan ginagamit ng pamahalaan ang pamamaraang piskal at pananalapi upang mabawasan ang epekto ng resesyon, depresyon at pagsulong ng ekonomiya. Isa rin siya sa ama ng makabagong teoriya ng makroekonomiya. Kilala din siya ng karamihan sa katagang "In the long run, we are all dead." (Sa kalaunan, mamatay tayong lahat). Kadalasan siyang tinuturing bilang ang pinakamaimpluwensiyang ekonomista ng ika-20 dantaon.[1][2][3]
Noong 1902, nakatanggap si Keynes ng isang makakumpetensyang programa ng araling matematika mula sa King's College ng Unibersidad ng Cambridge. Sa panahon ng Matinding Depresyon noong 1930s, pinangunahan ni Keynes ang isang rebolusyonaryong pag-iisip sa ekonomiya, hinahamon niya ang mga ideyang ekonomikang neoklasikal kung saan sila'y naniniwala na ang mga libreng merkado ay, sa maikli hanggang katamtamang termino, ay awtomatikong magbibigay ng buong trabaho, hangga't ang mga manggagawa ay nababaluktot sa kanilang sahod na hinihingi. Nangatuwiran siya na ang pinagsama-samang demanda (kabuuang paggasta sa ekonomiya) ang tumutukoy sa kabuuang antas ng aktibidad sa ekonomiya, at ang hindi sapat na pinagsama-samang demanda ay maaaring humantong sa matagal na panahon ng mataas na kawalan ng trabaho, at dahil ang sahod at mga gastos sa paggawa ay mahigpit na pababa, hindi awtomatikong babalik ang ekonomiya sa buong trabaho.[4] Iminungkahi ni Keynes ang paggamit ng mga patakaran sa pananalapi at pananalapi upang mabawasan ang masamang epekto ng mga pag-urong ng ekonomiya at mga depresyon. Idinetalye niya ang mga ideyang ito sa kanyang magnum opus, ang "The General Theory of Employment", "Interest and Money", na inilathala noong huling bahagi ng 1936. Sa huling bahagi ng 1930s, nagsimulang gamitin ng mga nangungunang mga ekonomiyang Kanluranin ang mga rekomendasyon sa patakaran ni Keynes. Halos lahat ng kapitalistang pamahalaan ay nagawa na ito sa pagtatapos ng dalawang dekada kasunod ng pagkamatay ni Keynes noong 1946. Bilang pinuno ng delegasyon ng Britanya, lumahok si Keynes sa disenyo ng mga internasyonal na institusyong pang-ekonomiya na itinatag pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ngunit binawi ito ng delegasyon ng Amerika sa ilang aspeto.
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ "To Set the Economy Right". Time magazine. Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-11-04. Nakuha noong 2008-11-13.
- ↑ "Commanding Heights (book extract)" (PDF). Public Broadcasting Service. Nakuha noong 2008-11-13.
- ↑ "How to kick-start a faltering economy the Keynes way". BBC. Nakuha noong 2008-11-13.
- ↑ "The General Theory of Employment, Interest, and Money" (PDF). Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 26 November 2019. Nakuha noong 7 May 2021.
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.