José Eduardo dos Santos

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
José Eduardo dos Santos
Ika-2 pangulo ng Angola
Nasa puwesto
10 Setyembre 1979 – 26 Setyembre 2017
Punong MinistroFernando José de França Dias Van-Dúnem
Marcolino Moco
Fernando José de França Dias Van-Dúnem
Fernando da Piedade Dias dos Santos
Paulo Kassoma[1]
Pangalwang PanguloFernando da Piedade Dias dos Santos
Manuel Vicente
Nakaraang sinundanAgostinho Neto
Sinundan niJoão Lourenço
Pansariling detalye
Ipinanganak (1942-08-28) 28 Agosto 1942 (edad 81)
Luanda, Angola[2]
Namatay8 Hulyo 2022
Barcelona, Espanya
Partidong pampolitikaMPLA
AsawaTatiana Kukanova (Diborsiyado)
Pangalawang asawa (Diborsiyado)
Ana Paula Lemos (1991—2022)
AnakIsabel
José
PropesyonPolitiko

Si José Eduardo dos Santos (ipinanganak noong 28 Agosto 1942— 8 Hulyo 2022, Barcelona, Espanya)[3] ay isang Anggola na politiko. Mula 1979 hanggang 2017, siya ang Pangulo ng Angola.[4] Bilang Pangulo, si dos Santos ang pinuno rin ng Angola Armed Forces. Pagkatapos umalis sa pagkapangulo, si dos Santos ay nanatiling pinuno ng People's Movement para sa Liberation of Angola (MPLA).

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. Position abolished in 2010.
  2. José Eduardo dos Santos: Biography from. Answers.com. Retrieved on 2011-01-09.
  3. W. Martin James and Susan Herlin Broadhead, Historical Dictionary of Angola (2004), Scarecrow Press, page 145.
  4. Kazeem, Yomi (August 22, 2017). "Africa's second longest serving leader is stepping down". Quartz Media. Nakuha noong 1 October 2017.

Maagang buhay at edukasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si José Eduardo dos Santos ay ipinanganak noong Agosto 28, 1942 sa ngayon ay distrito ng Sambizanga sa Luanda,[1] Ang kanyang mga magulang, sina Avelino Eduardo dos Santos at Jacinta José Paulino, ay lumipat sa Portuguese Angola mula sa kolonya noon ng Santo Tome at Prinsipe.[2] Ang kanyang ina ay isang kasambahay, habang ang kanyang ama ay isang builder at construction worker.[3]

Nag-aral siya sa elementarya sa Luanda, at tumanggap ng kanyang sekondaryang edukasyon sa Liceu Salvador Correia,[4][5] ngayon ay tinatawag na Mutu ya Kevela.[6]

Habang nasa paaralan, sumali si dos Santos sa MPLA, na nagmarka ng simula ng kanyang karera sa pulitika.[7] Dahil sa panunupil ng kolonyal na pamahalaan, ipinatapon si dos Santos sa karatig Congo-Brazzaville noong 1961.[7] Mula roon ay nakipagtulungan siya sa MPLA at hindi nagtagal ay naging opisyal na miyembro ng partido.[2] Upang magpatuloy sa kanyang pag-aaral ay lumipat siya sa Aserbayan, na kung saan ay Azerbaijan Soviet Socialist Republic sa loob ng Unyong Sobyetiko, kung saan, noong 1969, nakatanggap siya ng mga degree sa petroleum engineering at mga komunikasyon sa radar.[8][7] mula sa Azerbaijan Oil and Chemistry Institute sa Baku.[9][10]

  1. W. Martin James and Susan Herlin Broadhead, Historical Dictionary of Angola (2004), Scarecrow Press, page 145.
  2. 2.0 2.1 Biography at MPLA website Naka-arkibo 22 January 2011 sa Wayback Machine. (sa Portuges)
  3. Eisenhammer, Stephen (2022-07-08). "Jose Eduardo dos Santos: won Angola's war and took the spoils". Reuters News. The National Post. Nakuha noong 2022-07-17.
  4. The Embassy of the Republic of Angola in Abu Dhabi. Adangola.ae. Retrieved on 9 January 2011.
  5. Notícias do Brasil | Noticias do Brasil, Portugal e países de língua portuguesa e comunidades portuguesas. Noticiaslusofonas.com (23 February 2006). Retrieved on 9 January 2011.
  6. "32 datas para entender José Eduardo dos Santos". CNN Portugal (sa Portuges). Nakuha noong 8 July 2022.
  7. 7.0 7.1 7.2 Cowell, Alan (8 July 2022). "José Eduardo dos Santos, Longtime Angolan Ruler, Dies at 79". The New York Times (sa Ingles). ISSN 0362-4331. Nakuha noong 8 July 2022.
  8. East, Roger; Thomas, Richard (2003). Profiles of people in power: the world's government leaders. Psychology Press. p. 12. ISBN 978-1-85743-126-1.
  9. Biography on the Angolan Embassy Hellenic website Naka-arkibo 3 October 2011 sa Wayback Machine.
  10. "Students from Portuguese Africa in the Soviet Union," Journal of Contemporary History, April 2020