Komunikasyong Biswal
Ang pag-aaral ng komunikasyong biswal [baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang mga mag-aaral ng komunikasyong biswal ay tinuturuan ng panimulang pisika ng liwanag, anatomiya at pisyolohiya ng mata, teoryang kognitibo at pagkaunawa, teoryang kulay, sikolohiyang Gestalt, estetika, natural na huwarang sa pag-babasa, prinsipyong pangdisenyo, semiotiks, panghikayat, mga aksyon at image-types sa kamera/filming, at iba pa. Ang mga kolehiyo para sa komunikasyong biswal ay nagkakaiba sa kanilang lapit. Ngunit karamihan ay pinagsasama ang teroya at pagsasanay sa ilang porma.
Pagsusuring pang-imahen [baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang komunikasyong biswal ay naglalaman ng aspetong pang-imahen. Ang interpretasyon ng imahen ay subhetibo at para maunawaan ang kalaliman at kahulugan, o iba't ibang kahulugan, na ipinararating sa imahen ay kinakailangan ng pagsusuri. Ang mga imahen ay maaaring masuri sa paggamit ng iba't ibang perspektibo, halimbawa ang anim na mga pangunahing perspektibon inilahad ni Paul Martin Lester:[1]
- Perspektibong pansarili
Pag mayroong opinyon ang tagamasid ukol sa imaheng nakabase sa kanilang pansariling saloobing. Ang pansariling tugon ay umaasa sa saloobin at pinahalagahan ng tagamasid. Ito ay maaaring magkaroon ng hindi pagkakasundo sa pinahahalagahan ng kultura. Tuwing natatanaw ng tagamasidang imahen na may kasamang pansariling saloobin din, mahirap ngayon baguhin ang pananaw ng imahen sa tagamasid, kahit na ang imahen ay maaari ding matanaw sa iba pang paraan.
See also[baguhin | baguhin ang wikitext]
References[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ Paul Martin Lester.