Pumunta sa nilalaman

Lucius Tarquinius Priscus

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Lucius Tarquinius Priscus
Lucius Tarquinius Priscus, isang ika-16 na siglong paglalarawang inilathala nu Guillaume Rouillé
Paghahari616–579 BK
SinundanAncus Marcius
KahaliliServius Tullius
AmaDemarato ng Corinto

Si Lucius Tarquinius Priscus, o Tarquin ang Nakatatanda, ay ang maalamat na ikalimang hari ng Roma mula 616 hanggang 579 BK. Ang kanyang asawa ay si Tanaquil.[1]

Maagang buhay

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ayon kay Livio, si Tarquin ay nagmula sa Etruria. Sinasabi ni Livio na ang kaniyang orihinal na pangalan ng Etrusko ay Lucumo, ngunit dahil sa lucumo (Etruskong Lauchume) ang salitang Etrusko para sa "hari", mayroong dahilan upang maniwala na ang pangalan at titulo ni Priscus ay ikinalita sa opisyal na tradisyon. Matapos mapagmana ang buong kayamanan ng kaniyang ama, tinangka ni Lucio na makakuha ng isang pampulitika na hangarin. Hindi nasisiyahan sa kaniyang mga oportunidad sa Etruria (ipinagbawal sa kaniya na makakuha ng katungkulang pampulitika sa Tarquinii dahil sa lahi ng kaniyang ama, si Demaratus ng Corinto, na nagmula sa Griyegong lungsod ng Corinto ), siya ay lumipat sa Roma kasama ang asawang si Tanaquil, sa mungkahi nito. Sinabi ng alamat na sa kanyang pagdating sa Roma sakay ng isang karo, kinuha ng isang agila ang kanyang takip, lumipad at pagkatapos ay ibinalik ito sa kaniyang ulo. Si Tanaquil, na dalubhasa sa propesiya, ay binigyang-kahulugan ito bilang isang babala ng kaniyang kadakilaan sa hinaharap. Sa Roma, nakamit niya ang paggalang sa pamamagitan ng kabituhang loob . Napansin mismo ng hari si Tarquinius at, ayon sa kaniyang kalooban, hinirang si Tarquinius na tagapag-alaga ng kainyang sariling mga anak.[2]

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. Boccaccio, Giovanni, 1313-1375. (2001). Famous women. Brown, Virginia, 1940-2009. Cambridge, Mass.: Harvard University Press. ISBN 0-674-01130-9. OCLC 50809003.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
  2. Livy, Ab urbe condita, 1:34