Pagkubkob ng Masada

Siege of Masada
	Bahagi ng the First Jewish–Roman War
	; Masada National Park
Petsa	Late 72 – early 73 (traditional date) ; Late 73 – early 74 CE (proposed date)
Lookasyon	Masada, Israel (then part of Judaea Province); 31°18′56″N 35°21′13″E / 31.31556°N 35.35361°E
Resulta	Roman victory
Mga nakipagdigma
Jewish Sicarii	Roman Empire
Mga kumander at pinuno
Eleazar ben Ya'ir †	Lucius Flavius Silva
Lakas
967, including non-combatants	Legio X Fretensis 4,800; Auxiliaries and slaves 4,000–10,000
Mga nasawi at pinsala
960 dead, 7 captured (2 women, 5 children), according to Josephus	Unknown

Ang pagkubkob ng Masada ay isa sa huling pangyayari sa Unang Digmaang Hudyo-Romano, na naganap mula 73 hanggang 74 CE sa at paligid ng isang malaking tuktok ng burol sa kasalukuyang-araw na Israel.

Ang pagkubkob ay kilala sa kasaysayan sa pamamagitan ng iisang mapagkukunan, si Flavius Josephus, ^[3] isang pinuno ng mga rebeldeng Judio na dinakip ng mga Romano, na sa paglilingkod ay siya'y naging isang mananalaysay. Ayon kay Josephus ang mahabang pagkubkob ng mga tropa ng Roman Empire ay humantong sa malawakang pagpapakamatay ng mga rebelde ng Sicarii at residenteng mga pamilyang Hudyo ng kuta ng Masada, bagaman hindi ito suportado ng arkeolohikal na pagsisiyasat.

Naging kontrobersyal ang pagkubkob ^{[kailangan ng sanggunian]} , dahil ang ilang mga Hudyo ay tinuturing ang Masada bilang isang lugar ng pagpipitagan, na ginugunita ang mga ninuno na bumagsak na bayani laban sa pang-aapi, at ang iba pa tungkol dito bilang patunay sa pagiging ekstremismo at isang pagtanggi na pagkompromiso.

Background

Ang Masada ay inilarawan bilang "isang maluwalhating hugis-table-bundok" na "matayog, nakahiwalay, at sa lahat ng hitsura hindi malulumbay". Sa kasaysayan, ang kuta ay maaabot lamang ng isang solong landas na masyadong makitid para sa mga tao na maglakad paatras. Ang landas na ito ay pinangalanang "ang Ahas" dahil sa paraan ng pagikot at pag-zag sa tuktok. Ang Masada ay pinangalanan bilang lugar kung saan nagpahinga si David matapos na tumakas mula sa kanyang biyenan, si Haring Saul .

Si Flavius Josephus, isang Hudyo na ipinanganak at lumaki sa Jerusalem, ay ang tanging mananalaysay na nagbigay ng detalyadong ulat tungkol sa Unang Digmaang Hudyo – Romano at ang nag-iisang nag-record ng nangyari sa Masada. Matapos madakip sa panahon ng Siege of Yodfat at pagkatapos ay napalaya ni Vespasian, isinulat ni Josephus ang kampanyang Romano. Malamang na ibinase ni Josephus ang kanyang pagsasalaysay sa mga komentaryo sa patlang ng mga kumander ng Roma. ^[4]

Ayon kay Josephus, ang Masada ay unang itinayo ng mga Hasmonean . Sa pagitan ng 37 at 31 BCE pinatibay ito ni Herodes na Dakila bilang isang kanlungan para sa kanyang sarili sakaling magkaroon ng isang pag-aalsa. Noong 66 CE, sa pagsisimula ng Unang Digmaang Hudyo-Romano, isang pangkat ng mga ekstremistang Hudyo na tinawag na Sicarii ang nagwagi sa garison ng Roman sa Masada at doon nanirahan. Ang Sicarii ay pinamunuan ni Eleasar ben Ya'ir, at noong 70 CE ay sinamahan sila ng karagdagang Sicarii at ang kanilang mga pamilya na pinatalsik mula sa Herusalem ng populasyon ng mga Hudyo na kasama ng mga taong sumasalungat sa Sicarii. Makalipas ang ilang sandali, kasunod ng pagkubkob ng mga Roman sa Jerusalem at kasunod na pagkawasak ng Ikalawang Templo, ang mga karagdagang miyembro ng Sicarii at maraming pamilyang Hudyo ay tumakas sa Herusalem at tumira sa tuktok ng bundok, na ginagamit ito ng Sicarii bilang isang kanlungan at base para sa pagsalakay sa nakapalibot na kanayunan. Ayon sa modernong interpretasyon ni Josephus, ang Sicarii ay isang ekstremistong grupo ng mga Zealot at pantay na kalaban sa kapwa mga Romano at iba pang mga pangkat ng Hudyo. Ang mga Zealot, taliwas sa Sicarii, na siyang nagdala ng pangunahing pasanin ng himagsikan, na tutol sa Romanong pamamahala ng Judea .

Ayon kay Josephus, noong Paskuwa, sinalakay ng Sicarii ang Ein Gedi, isang kalapit na pamayanan ng mga Hudyo, at pinatay ang 700 sa mga naninirahan dito. ^[5] ^[6] ^[7]

Ipinapahiwatig ng arkeolohiya na binago ng Sicarii ang ilan sa mga istrakturang natagpuan nila doon; kasama dito ang isang gusali na binago upang gumana bilang isang sinagoga na nakaharap sa Herusalem (maaaring sa katunayan ito ay sinagoga simula pa lamang), bagaman wala itong nilalaman na isang mikvah o mga bench na matatagpuan sa iba pang mga unang sinagoga. Isa ito sa pinakamatandang sinagoga sa Israel . Ang mga labi ng dalawang mikvaot ay natagpuan sa ibang lugar sa Masada.

Salaysay ni Josephus

Noong 72 CE, pinangunahan ng Romanong gobernador ng Judea, na si Lucius Flavius Silva, ang Roman legion X Fretensis, isang bilang ng mga auxiliary unit at mga bilanggo ng digmaang Hudyo, na umabot sa halos 15,000 kalalakihan at kababaihan (kung saan tinatayang 8,000 hanggang 9,000 ang nakikipaglaban na mga lalaki ) upang kubkubin ang 960 katao sa Masada. Pinalibutan ng legion ng Roman ang Masada at nagtayo ng isang pader ng pag- ikot, bago simulan ang pagtatayo ng isang paglikos laban sa kanlurang mukha ng talampas, nilipat ang libu-libong toneladang mga bato at pinalong lupa upang magawa ito. Hindi itinala ni Josephus ang anumang mga pagtatangka ng Sicarii na i-counterattack ang mga nagkukubkob sa prosesong ito, isang makabuluhang pagkakaiba mula sa kanyang mga account tungkol sa iba pang mga pagkubkob ng pag-aalsa.

Ang rampa ay nakumpleto sa tagsibol ng 73, matapos marahil ang dalawa hanggang tatlong buwan ng pagkubkob. Ang isang higanteng pagkubkob na tore na may batter ram ay itinayo at masigasig na inakyat sa nakumpletong rampa, habang ang mga Romano ay sinalakay ang pader, pinalabas ang "isang volley ng nagliliyab na mga sulo laban sa ... isang pader ng troso ", pinayagan ang mga Romano na sa wakas ay masira ang pader ng kuta noong Abril 16, 73 CE. Nang pumasok ang mga Romano sa kuta, gayunpaman, natagpuan nila na ito ay "isang kuta ng kamatayan." Ang mga rebeldeng Hudyo ay sinunog ang lahat ng mga gusali maliban sa mga imbakan ng pagkain at pinatay ang bawat isa, na idineklarang "ang isang maluwalhating kamatayan ... higit na mabuti sa isang buhay na nakalulungkot. "

Ayon kay Josephus, "Inaasahan ng mga Hudyo na ang lahat ng kanilang bansa sa kabila ng Euphrates ay makakasama nila upang magsimula ng isang pag-aalsa," ngunit sa huli ay mayroon lamang 960 na mga Zealot ng Judio na lumaban sa hukbong Romano sa Masada. Kapag ang mga Zealot na ito ay na-trap sa tuktok ng Masada na wala kahit saan upang tumakbo, sinabi sa atin ni Josephus na ang mga Zealot ay naniniwala na "ito ay sa pamamagitan ng kalooban ng Diyos, at sa pamamagitan ng pangangailangan, na [sila] ay mamatay." Ayon kay William Whiston, tagasalin ni Josephus, dalawang kababaihan, na nakaligtas sa pagpapakamatay sa pamamagitan ng pagtatago sa loob ng isang balon kasama ang limang anak, ay pinaulit-ulit ang payo ni Eleazar ben Ya'ir sa kanyang mga tagasunod, bago ang malawakang pagpapakamatay, ang pagsasalita ng mga Romano :

"Since we long ago resolved never to be servants to the Romans, nor to any other than to God Himself, Who alone is the true and just Lord of mankind, the time is now come that obliges us to make that resolution true in practice ... We were the very first that revolted, and we are the last to fight against them; and I cannot but esteem it as a favor that God has granted us, that it is still in our power to die bravely, and in a state of freedom."
— Elazar ben Yair^[8]

Habang ipinagbabawal ng Hudaismo ang pagpapakamatay, iniulat ni Josephus na ang mga tagapagtanggol ay nakakuha ng lote at pumatay sa isa't isa, hanggang sa huling tao, na magiging isa lamang na talagang magpapakamatay. Sinabi ni Josephus na iniutos ni Eleasar sa kanyang mga tauhan na sirain ang lahat maliban sa mga pagkain upang maipakita na pinananatili ng mga tagapagtanggol ang kakayahang mabuhay, at sa gayon ay pinili ang kamatayan kaysa sa pagkaalipin. Gayunpaman, ipinakita ng mga arkeolohikal na paghuhukay na ang mga storeroom na naglalaman ng kanilang mga probisyon ay sinunog din, kahit na ito ay ng mga Romano, ng mga Hudyo, ng mga susunod na pangyayari o natural na sunog na kumakalat ay hindi malinaw.

Mga interpretasyong pangkasaysayan

Ayon kay Shaye Cohen, ipinapakita ng arkeolohiya na ang account ni Josephus ay "hindi kumpleto at hindi tumpak". Nagsusulat lamang si Josephus ng isang palasyo, ang arkeolohiya ay nagsisiwalat ng dalawa, ang kanyang paglalarawan sa hilagang palasyo ay naglalaman ng maraming mga pagkakamali, at nagbibigay siya ng mga pinalaking numero para sa taas ng mga dingding at tower. Ang account ni Josephus ay sinasalungat ng "mga kalansay sa yungib, at ng maraming magkakahiwalay na apoy".

Ayon kay Kenneth Atkinson, walang "arkeolohikong ebidensya na ang mga tagapagtanggol ng Masada ay nagpakamatay."

Ayon sa arkeologo na si Eric H. Cline, imposible ang salaysay ni Josephus sapagkat kaagad na pinipilit ng mga Romano ang kanilang kalamangan, na walang iniiwan na oras para sa pagsasalita ni Eleazar o sa mga pagpapakamatay ng masa. Sa halip, iminungkahi ni Cline na ang mga tagapagtanggol ay pinaslang ng mga Romano.

Pamana

Ang pagkubkob sa Masada ay madalas na iginagalang sa modernong Israel bilang "isang simbolo ng kabayanihan ng mga Hudyo". Ayon kay Klara Palotai, "Ang Masada ay naging isang simbolo para sa isang kabayanihang 'huling paninindigan' para sa Estado ng Israel at ginampanan ang pangunahing papel para sa Israel sa pagpapanday ng pambansang pagkakakilanlan". Sa Israel, sinasagisag nito ang katapangan ng mga mandirigma ng Masada, ang lakas na ipinakita nila nang mapangalagaan nila ang Masada sa loob ng halos tatlong taon, at ang kanilang napiling kamatayan sa pagkaalipin sa kanilang pakikibaka laban sa isang agresibong emperyo. Ang Masada ay naging "puwang ng pagganap ng pambansang pamana", ang lugar ng mga seremonya ng militar. Sinasabi ni Palotai kung paano "bumuo ang Masada ng isang espesyal na 'pag-iibigan' sa arkeolohiya" sapagkat ang site ay nag-akit ng mga tao mula sa buong mundo upang matulungan ang mga labi ng kuta at ang labanan na naganap doon.

Gayunpaman, nakikita ng iba na ito ay isang kaso ng mga Jewish radical na tumangging magkompromiso, sa halip ay piniling magpakamatay at magpatay ng kanilang mga pamilya, kapwa ipinagbabawal ng Rabbinic Judaism . Kinukwestyon ng mga mananaliksik ang mga natuklasan ni Yigael Yadin, ang Israeli archaeologist na unang naghukay sa Masada. Ang Masada ay dating lugar ng pagdiriwang para sa mga taga-Israel, ngunit ngayon "ang mga Israeli [ay] naging mas komportable sa pagluwalhati ng malawak na pagpapakamatay at pagkilala sa mga panatiko sa relihiyon", Sinuri ng iba pang mga arkeologo ang mga natuklasan ni Yadin at natagpuan ang ilang mga pagkakaiba. Sa mga paghuhukay ni Yadin, nakakita siya ng tatlong bangkay na inangkin niya na mga Jewish Zealot. Ang antropologo na si Joe Zias at dalubhasa sa forensic na si Azriel Gorski ay nag-angkin na ang mga bangkay ay talagang tatlong Romano na na-hostage ng mga Jewish Zealot. Kung totoo ito, "maaaring nagkamali ang Israel na bigyan ang karangalan [ng pagkilala bilang mga bayani na Hudyo at isang libing sa estado] sa tatlong mga Romano". Mayroon ding ilang talakayan tungkol sa mga tagapagtanggol ng Masada, at kung sila ang "bayani na matigas na batayan ng malaking pag-aalsa ng mga Judio laban sa Roma, o isang gang ng mga mamamatay-tao na naging biktima ng huling operasyon ng Roman mopping-up".

Tingnan din

Mga digmaang Hudyo – Romano
Masada (miniseries)
Sobrang pagpapakamatay
Miła 18
Puputan (mass suicide sa Bali )
Mga Teuton: Mass pagpapakamatay ng mga kababaihan ng Teutones
Mga Zealot (Judea)

Mga Sanggunian

↑ Campbell, Duncan B. (1988). "Dating the Siege of Masada". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. 73 (1988): 156–158. JSTOR 20186870.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
↑ Cotton, Hannah M. (1989). "The Date of the Fall of Masada: The Evidence of the Masada Papyri". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. 78 (1989): 157–162. JSTOR 20187128.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
↑ The Myth of Masada: How Reliable Was Josephus, Anyway?: "The only source we have for the story of Masada, and numerous other reported events from the time, is the Jewish historian Flavius Josephus, author of the book “The Jewish War”."
↑ Stiebel, Guy D. "Masada" Encyclopaedia Judaica Ed. Michael Berenbaum and Fred Skolnik. 2nd ed. Vol. 13. Detroit: Macmillan Reference USA, 2007. 593-599. Gale Virtual Reference Library.
↑ The Wars of the Jews, or History of the Destruction of Jerusalem, by Flavius Josephus, translated by William Whiston, Project Gutenberg, Book IV, Chapter 7, Paragraph 2.
↑ Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, B. Niese, Ed. J. BJ 4.7.2
↑ Ancient battle divides Israel as Masada 'myth' unravels; Was the siege really so heroic, asks Patrick Cockburn in Jerusalem Naka-arkibo 2017-11-11 sa Wayback Machine., The Independent, 30 March 1997
↑ "Elazar Ben Yair Speech at Masada – Jewish Virtual Library". Nakuha noong 17 Disyembre 2014.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Richmond" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2
Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Sicarii" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2
Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Josephus" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2
Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Isseroff" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2
Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Palotai" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2
Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Kantrowitz" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2

Maling banggit (Di ginamit sa teksto ang <ref> tag na may pangalang "Cockburn" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2

Karagdagang pagbabasa

Ben-Yehuda, N., 2002, Sakripisyo na Katotohanan: Arkeolohiya at Ang Pabula ng Masada
Grant, Michael (1984). Ang mga Hudyo sa Daigdig ng Roma . New York: Scribner. ISBN Grant, Michael (1984). Grant, Michael (1984).
Lane, Jodie (2015). Ang Siege ng Masada. Brisbane: InHouse Publishing. ISBN 978-1-925-38809-1 ISBN 978-1-925-38809-1 . (FICTION)
Pearlman, Moshe (1967). The Zealots of Masada: Story of a Dig . New York: Scribner. OCLC 2019849 .
Yadin, Yigael (1966). Masada; Ang kuta ni Herodes at ang huling paninindigan ng Zealot . New York: Random House. OCLC 1175632 .
Ehud Netzer, The Rebels 'Archives at Masada, Israel Exploration Journal, Vol. 54, Blg. 2 (2004), pp. 218–229
Barry Schwartz, Yael Zerubavel, Bernice M. Barnett, George Steiner, Ang Pagbawi ng Masada: Isang Pag-aaral sa Collective Memory, The Sociological Quarterly, Vol. 27, No. 2 (Tag-araw, 1986), pp. 147–164

[1] Campbell, Duncan B. (1988). "Dating the Siege of Masada". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. 73 (1988): 156–158. JSTOR 20186870.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[2] Cotton, Hannah M. (1989). "The Date of the Fall of Masada: The Evidence of the Masada Papyri". Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik. 78 (1989): 157–162. JSTOR 20187128.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[3] The Myth of Masada: How Reliable Was Josephus, Anyway?: "The only source we have for the story of Masada, and numerous other reported events from the time, is the Jewish historian Flavius Josephus, author of the book “The Jewish War”."

[4] Stiebel, Guy D. "Masada" Encyclopaedia Judaica Ed. Michael Berenbaum and Fred Skolnik. 2nd ed. Vol. 13. Detroit: Macmillan Reference USA, 2007. 593-599. Gale Virtual Reference Library.

[5] The Wars of the Jews, or History of the Destruction of Jerusalem, by Flavius Josephus, translated by William Whiston, Project Gutenberg, Book IV, Chapter 7, Paragraph 2.

[6] Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, B. Niese, Ed. J. BJ 4.7.2

[7] Ancient battle divides Israel as Masada 'myth' unravels; Was the siege really so heroic, asks Patrick Cockburn in Jerusalem Naka-arkibo 2017-11-11 sa Wayback Machine., The Independent, 30 March 1997

[8] "Elazar Ben Yair Speech at Masada – Jewish Virtual Library". Nakuha noong 17 Disyembre 2014.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]