Rhampsinit

Rhampsinit at ang pinunong magnanakaw (Dutch TV, 1973)==

Ang Rhampsinit (tinatawag ding Rhampsinitos, Rhampsinitus, Rampsinitus, Rampsinit, hinango sa Griyego ni Herodotus Ῥαμψίνιτος Rhampsínitos) ay ang helenisadong pangalan ng isang piksiyon na hari (faraon) mula sa Sinaunang Ehipto. Siya ay pinangalanan ng sinaunang Griyegong mananalaysay na si Herodotus bilang isang pampanitikang pigura sa kaniyang Historiae. Doon ay sinabi na si Rhampsinit ang hinalinhan ng maalamat na haring si Kheops. Ang unang kuwento ng Rhampsinit ay tungkol sa dalawang magnanakaw na nagnakaw sa hari hanggang sa mamatay ang isa sa kanila. Sinubukan ng kaniyang kapatid na iligtas ang bangkay at pagkatapos ay nagawang lokohin ang hari upang maiwasan ang pag-aresto. Ang pangalawang kuwento ay tungkol sa pagbisita ni Rhampsinit sa Hades.

Mga kuwento

Ang mga kuwento ni Rhampsinit ay isinalaysay sa aklat 2 (kabanata 121–124) at ngayon ay kilala bilang Rhampsinit at ang pinunong magnanakaw at pagbisita ni Rhampsinit sa Hades . Sinimulan ni Herodotus ang kuwento sa kabanata 121 sa isang maikling pagpapakilala ng hari: “Pagkatapos ni Proteus, sinabi nila sa akin, sunod-sunod na tinanggap ni Rhâmpsinitós ang kaharian, na umalis bilang isang alaala sa kaniyang sarili sa pintuang iyon patungo sa templo ni Hephaistos na lumiko patungo sa Kanluran. .” Pagkatapos ay sinabi niya ang dalawang kuwento ni haring Rhampsinit:

Rhampsinit at ang pangunahing magnanakaw

Ang hari ay halatang isang mahusay na ugali at likas na matalinong negosyante, siya ay nag-imbak ng isang malaking kayamanan ng ginto, pilak at alahas na hindi kailanman nakita o narinig tungkol sa dati. Upang itago at kontrolin ang kaniyang kabang-yaman, inutusan ng hari ang kaniyang tagapag-ingat ng kayamanan na itayo siya ng isang ligtas at nababantayang silid, kung saan nais ng hari na iimbak ang kaniyang mga kalakal. Ngunit ang tagapag-ingat ng kayamanan ay lihim na nag-iiwan ng isang ladrilyong bato na maluwag, upang ito ay maalis anumang oras. Nang malapit na siyang mamatay, sinabi ng tagapag-ingat ng kayamanan sa kaniyang dalawang anak na lalaki ang tungkol sa maluwag na bato. Nagpasya ang magkapatid na pumuslit sa treasury house nang madalas at punan ang kanilang mga bulsa ng mga pagnakawan.

Makalipas ang ilang oras, nalaman ni Rhampsinit na lumiliit ang kaniyang kaban at siya ay nabalisa. Walang makapagsasabi sa kaniya kung sino ang nagnakaw ng mga paninda. Mahiwaga, ang mga royal seal ay buo pa rin at ang mga pinto ay nababantayan nang maayos gaya ng dati. Pagkatapos ng ikatlong insidente nagpasya ang hari na maglagay ng mga bitag sa silid sa pagitan ng mga sisidlan. Isang gabi, pumasok ang magkapatid sa treasury room at ang isa sa kanila ay nahuli sa isang nakatagong loop. Dahil alam niyang hindi na siya makakatakas, nakiusap siya sa sarili niyang kapatid na pugutan siya ng ulo, upang hindi siya makilala ng sinuman. Ginagawa ng kapatid ang gusto at kasama ang ulo ng kaniyang kamag-anak ay tumakbo siya sa kaniyang ina. Samantala, nagtampo si haring Rhampsinit nang matuklasan niya ang katawan ng nakulong na magnanakaw na walang ulo. Inutusan niya ang mga tagapag-alaga na ipako ang bangkay at ipakita ito sa bayan sa pader ng enclosure ng palasyo. Ang sinumang huminto sa harap ng bangkay sa kalungkutan ay dapat na arestuhin kaagad. Hinimok ng ina ng magnanakaw ang kaniyang anak na humanap ng paraan para makuha ang bangkay ng kaniyang kapatid. Kung tumanggi siya, pupunta siya kaagad sa hari at sasabihin sa kaniya ang totoo. Ang magnanakaw ay walang ibang mapagpipilian kundi sumunod at sa gayon ay gumawa siya ng plano.

Sa isang napakainit na araw, sinisingil niya ang kaniyang dalawang asno ng puno ng mga balat ng alak at ginagabayan sila sa dingding ng palasyo, malapit sa nakabayubay na katawan ng kaniyang kapatid. Pagdating, sinadya niyang mapunit ang mga balat ng alak. Ang mga tagapag-alaga ay naging mausisa kapag ang magnanakaw ay nananaghoy at pinagalitan ang kaniyang mga asno at ang kaguluhan ay nakakaakit ng maraming tao na nagsisikap na pakalmahin siya. Ang magnanakaw ay kumikilos na parang nagpapasalamat siya sa tulong ng tagapag-alaga at binibigyan sila ng alak mula sa kaniyang mga sisidlan ng alak. Gabing-gabi na, lasing na lasing at nakatulog ang mga bantay. Kinuha ng magnanakaw ang katawan at itinali sa mga asno, pagkatapos ay inahit niya ang kanang pisngi ng magkabilang guwardiya sa pagtatangkang hiyain sila. Pagkatapos ay tumakas siya. Nataranta si Rhampsinit nang marinig niya ang tungkol sa matalinong magnanakaw. Gusto niya ang magnanakaw, kahit ano pa ang halaga. Sa pagtatangkang mahuli siya, inutusan ng hari ang kaniyang anak na magpanggap na isang "kasambahay" sa maharlikang bahay-prostitusyon. Inutusan ang prinsesa na makipag-sweet-talk sa bawat magkasintahan sa pagsasabi sa kaniya ng kaniyang pinakamasamang gawa. Kung sino man ang magsasabi sa kaniya ng kwento ng manipulated treasure room, dapat arestuhin ng mga royal guard. Ang pinunong magnanakaw ay bumisita din sa prinsesa, ngunit naamoy ang isang daga ay nilinlang niya ito: Dinala niya ang kanang braso ng kaniyang namatay na kapatid at pagkatapos ay sinabi sa kaniya ang tungkol sa kaniyang ginawa. Nang subukan ng prinsesa na hawakan siya sa braso, binitawan niya ang patay na braso at tumakas.

Si Haring Rhampsinit ay labis na humanga sa katalinuhan at kakayahan ng pinunong magnanakaw kaya nagpadala siya ng isang tagapagbalita upang anyayahan siyang makipagpayapaan. Ipinangako niya ang kaniyang anak na ikakasal sa isang makapagpapatunay na siya ang pinunong magnanakaw. Tinanggap ng bayani ang imbitasyon at tinupad ni Rhampsinit ang kaniyang salita. Ang pinunong magnanakaw at ang prinsesa ay nagpakasal at ang kwento ay nagtapos ng masaya.

Mga modernong pagsusuri

Sa folkloriko, ang kuwento ni Rhampsinitus ay inuri sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang uri ng kuwento na ATU 950.