Simbahan ng San Pedro at San Pablo, Potsdam
Ang Katoliko Romanong Simbahan nina San Pedro at San Pablo ay nasa sentro ng Potsdam, at nagtatapos sa Brandenburger Strasse sa silangan, sa kanlurang dulo nito ay ang Potsdamer Tarangkahang Brandeburgo. Ang kasalukuyang gusali ng simbahan ay natapos noong 1870 at nagsilbi nang pantay sa mga parokyano ng Potsdam (ngayon ay bahagi ng Arkidiyosesis ng Berlin) at sa mga sundalong Katoliko na nakatalaga sa lungsod. Mula noong 1992 ito ay naging isang simbahang preboste.
Kasaysayan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Sa pagtatatag ng Maharlikang Pagawaan ng Riple ng Prusong Haring Federico Guillermo I na may mga lokasyon sa Potsdam at Spandau mula 1722, nagpatrabaho ang mga dalubhasang manggagawa na higit sa lahat ay nagmula sa mga pabrika ng baril sa Katolikong lungsod ng Liège sa Belhika. Lilipat lamang sila sa Protestantong Prusya kung sila ay garantisadong kalayaan sa pagsamba, kabilang ang isang ministro sa kanilang wika at kaniyang pangangalaga. Isang maharlikang utos ng 1722 ang nagbigay sa kanila nito, gayundin ng karapatang mag-alaga ng ilang baka. Gayunpaman, tinanggihan ng hari ang kahilingan na payagang magtimpla ng sarili niyang serbesa.[1] Humigit-kumulang 200 katao—humigit-kumulang 26 na maestro, at ilang journeymen kasama ang kanilang mga pamilya—sa wakas ay dumating, sinamahan ng Dominikanong Paring si Ludovicus Belo (Belau) mula sa kumbento sa Wesel. Si Belo ay isang pastor sa Potsdam sa pagitan ng 1720 at 1731, at gayundin sa Spandau mula 1722 hanggang 1727. Hanggang sa pagkawasak ng mga monasteryo bilang resulta ng sekularisasyon noong 1810, ito ay Dominikano, pagkatapos ay mga paring diyosesis, na mula 1821 ay kabilang sa diyosesis ng Breslau.[2][3] Ang pamayanang Dominikano ay bumuo ng isang estasyon ng misyon sa ilalim ng Apostolikong Bikaryato ng Hilaga.[4] Gamit ang toro na De salute animarum, isinagawa ni Papa Pio VII ang muling pagsasaayos ng mga diyosesis at mga lalawigang simbahan sa Prusya noong 1821 bilang bahagi ng muling pagsasaayos ng mga Katoliko Romanong diyosesis sa Alemanya pagkatapos ng Kongreso ng Vienna; Dumaan ang Potsdam mula sa Apostolikong Bikaryato ng Hilaga patungo sa delegasyon ng prinsipe-obispo para sa Brandeburgo at Pomerania ng Diyosesis ng Breslau at naging isang parokya.
Sa lokasyon ng Potsdam, ang mga serbisyong Katoliko para sa mga manggagawa ng armas ay unang nangyari sa isang bulwagan ng palasyo ng lungsod, hanggang sa ang unang pansamantalang simbahan para sa mga manggagawa ng militar ay itinayo doon sa lugar ng pabrika noong 1723. Makalipas ang labinlimang taon, sa inisyatiba ng Dominikanong Paring si Raimund Bruns, isang barokong half-timbered na gusali ang itinayo, kasama ang isang vicarage at isang hardin na may sukat na 38 square rods at 75 feet (mga 540 m²). Ang hinalinhan na simbahang ito ay pinondohan ni Federico Guillermo I at binasbasan ni Bruns noong 1738. Tinangkilik ng simbahan ang pag-aalay kanila San Pedro at San Pablo. Wala itong turret at matatagpuan sa pook ng Maharlikang Pagawaan ng Riple. Ang mga retablo ni Antoine Pesne, na umiiral pa rin ngayon, ay nilikha para sa simbahang ito.[5] Ang simbahan sa Potsdam at ang itinayong simbahan noong 1723/24 sa ripleng plano sa Spandau ay ang unang bagong itinayong mga simbahang Katoliko sa Prusya pagkatapos ng Repormasyon, nagsimula ang pagtatayo ng Hedwigskirche sa Berlin noong 1747.
Arkitektura
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang estilo ng arkitektura ng simbahan ay eklektiko. Ginamit ang mga elementong estilista ng Bisantino at Romaniko sa looban pati na rin ang mga estilong klasisismo. Ang pinakakapansin-pansing katangian ng dilaw na ladrilyong gusali ay ang 64 metrong taas na Italyanong kampanaryo, na nakabatay sa Campanile ng San Zeno sa Verona, Italya. Sa galeriya nito ay may tatlong tansong kampana na pinangalanang "Maria", "Pedro at Pablo" at "Benito".
Ang parokya ng San Pedro at San Pablo
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang parokya ng Katoliko ay may higit sa 6100 miyembro. Bilang karagdagan sa pagsasagawa ng mga serbisyo tulad ng mga pagbibinyag, kasal, pagdiriwang ng Eukaristiya, atbp., pagtuturo sa relihiyon at pangangalaga sa pastor, isang pampublikong aklatan, ang St Peter at Paul day-care center, isang retirement home at - kasama ang mga Alexian - ang ang ospital ng St. Joseph ay pinananatili.
Tingnan din
[baguhin | baguhin ang wikitext]Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ König Friedrich Wilhelm I., 2. September 1722, zitiert bei: Franz Kohstall: Geschichte der katholischen Pfarrgemeinde Spandau. Spandau 1924, S. 28f.
- ↑ Gunther Jahn: Die Bauwerke und Kunstdenkmäler von Berlin. Stadt und Bezirk Spandau. Berlin 1971, S. 142–145, hier S. 143.
- ↑ Martin Recker: Die Geschichte der Gemeinde St. Marien und ihrer Gotteshäuser. In: Kath. Kirchengemeinde Maria, Hilfe der Christen (Hrsg.): Festschrift 100 Jahre Maria, Hilfe der Christen Berlin-Spandau 1910–2010. Oranienburg (WMK-Druck) o. J. [2010], S. 11–14, hier S. 11.
- ↑ Franz Kohstall: Geschichte der katholischen Pfarrgemeinde Spandau. Spandau 1924, S. 29.33.
- ↑ Padron:Literatur
<ref> tag na may pangalang "Richter Sträter 2015 p. 25" na binigyang-kahulugan sa <references>.); $2- Media related to St. Peter und Paul (Potsdam) at Wikimedia Commons