Pumunta sa nilalaman

Kawalan ng estado

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
(Idinirekta mula sa Taong walang bayan)

Ang taong walang estado, taong walang bansa, o taong walang nasyon (Ingles: stateless person) ay sinasabing walang estado, walang bansa, o walang nasyon kapag hindi siya mamamayan ng isang bansa, nasyon, o estado. Isang halimbawa ng taong tumakas mula sa isang lugar o bansang mapanganib. Dahil sa kanyang paglikas na ito, dahil sa digmaan o himagsikan, nawalan ang kanyang pagiging pagkamamamayan ng bansang pinagtakasan. Dahil sa kanyang kalagayan at kawalan ng pasaporte o kaya iba pang mga dokumentong pampanlalakbay, nasa katayuan siya ng malalang posisyong legal kaysa mga ordinaryong dayuhan o kaya mga manlalakbay. Pangunahing instrumentong pandaigdig na nagbibigay ng proteksiyon sa mga taong ito ang Kumbensiyon ng mga Bansang Nagkakaisa noong 1951 na may kaugnayan sa katayuan o estado ng mga taong tumakas mula sa mapanganib na lugar. Sa Ingles, tinatawag ang mga taong ito bilang mga refugee, o mga repuhiyado.[1]

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. "What is a stateless person?". The New Book of Knowledge (Ang Bagong Aklat ng Kaalaman), Grolier Incorporated. 1977.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link), Passports and Visas, pahina 94.


Agham Ang lathalaing ito na tungkol sa Agham ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.