The Giant Who Had No Heart in His Body
Ang Giant Who Had No Heart in His Body o Higanteng Walang Puso sa Kaniyang Katawan ay isang Noruwegong kuwentong bibit na kinolekta nina Asbjørnsen at Moe.
Muling ikinuwento ni George MacDonald bilang "The Giant's Heart" (Ang Puso ng Higante) sa Adela Cathcart. Lumilitaw din ang isang bersiyon ng kuwento sa A Book of Giants ni Ruth Manning-Sanders.
Pagsusuri
[baguhin | baguhin ang wikitext]Pag-uuri
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang kuwentong ito ay inuri sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther tipo na ATU 302, "The Giant (Ogre) who had no heart in his body" o "Ogre's Heart in the Egg". Ang mga kuwentong ito ay nagsasabi tungkol sa isang kontrabida na nagtatago ng kanyang puwersa ng buhay o "puso" sa isang lugar sa labas ng kaniyang katawan, sa isang kahon o sa loob ng isang serye ng mga hayop, tulad ng isang Rusong matryoshka. Dapat hanapin at sirain ng bida ang puso upang talunin ang kontrabida. Sa tulong ng asawa ng kontrabida o babaeng bilanggo (isang prinsesa), nahanap niya ang kahinaan ng dambuhala at, sa tulong ng mapagpasalamat na mga hayop, sinisira ang puso.[1] Hinggil sa tulong ng mga hayop, sa ilang mga pagkakaiba ang bayani ay nakakakuha ng mga balahibo at mga tuft ng buhok mula sa mga hayop na may kakayahang baguhin ang hugis at sa kapangyarihang ito ay pumapasok sa lungga ng kontrabida upang makinig sa kaniyang kahinaan o magtransporma bilang mga hayop upang sirain ang itlog na tahanan ng kaluluwa ng halimaw.[2]
Ayon sa propesor na si Stith Thompson, ang puso ng higante, sa mga pagkakaibang Asyano, ay nakatago sa isang ibon o insekto, habang sa mga kuwento sa Europa ito ay binabantayan sa isang itlog.[3]
Pagkalat
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang uri ng kuwento ay napakapopular, na may 250 mga kuwento na naitala[4] sa buong Europa, Asya, Amerika, at Hilagang Aprika.[5]
Kinikilala ng dalubhasaan ang malaking sinaunang panahon at malawak na pagsasanib ng paksa ng "panlabas na kaluluwa" (o buhay, "kamatayan", puso). Halimbawa, ang folkloristang si Sir James George Frazer, sa kaniyang aklat na The Golden Bough, ay naglista at nagkumpara ng ilang kuwento na matatagpuan sa buong Eurasia at Hilagang Aprika kung saan ang kontrabida ng kuwento (mga dambuhala, mangkukulam at higante) ay kusang-loob na kinukuha ang kanilang kaluluwa, itinatago ito sa isang hayop. o sa isang kahon (casket) at samakatuwid ay nagiging hindi mapatay-patay, maliban kung sisirain ng bayani ang tatanggap ng kanilang kaluluwa.[6]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Sherman, Josepha (2008). Storytelling: An Encyclopedia of Mythology and Folklore. Sharpe Reference. p. 218. ISBN 978-0-7656-8047-1
- ↑ Horàlek, Karel. "Zur typologischen Charakteristik der tschechischen Volksmärchen". In: Zeitschrift für Slawistik 14, no. 1 (1969): 87. https://doi.org/10.1524/slaw.1969.14.1.85
- ↑ Thompson, Stith (1977). The Folktale. University of California Press. p. 35. ISBN 0-520-03537-2
- ↑ Donà, Carlo. "Les «Cantari» et la tradition écrite du conte populaire". In: Cahiers de recherches médiévales et humanistes, 20, 2010. pp. 225-243 (§36). online dal 30 décembre 2013, consultato il 17 février 2021. URL: http://journals.openedition.org/crm/12229 Naka-arkibo 2022-03-13 sa Wayback Machine.; DOI: https://doi.org/10.4000/crm.12229
- ↑ Wijbrans, Coretta. "De reus zonder hart". In: Van Aladdin tot Zwaan kleef aan. Lexicon van sprookjes: ontstaan, ontwikkeling, variaties. 1ste druk. Ton Dekker & Jurjen van der Kooi & Theo Meder. Kritak: Sun. 1997. p. 305.
- ↑ Frazer, James George, Sir. The Golden Bough: a Study In Comparative Religion. Vol. II. London: Macmillan, 1890. pp. 296-326.