Valerie Masson-Delmotte

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Valerie Masson-Delmotte
Valérie Masson-Delmotte in 2015
NasyonalidadPranses
NagtaposÉcole Centrale Paris
ParangalMartha T Muse prize
Karera sa agham
Laranganclimate science
InstitusyonThe Climate and Environment Sciences Laboratory,
Commission for Atomic Energy
WebsiteValerie Masson-Delmotte at the CEA

Si Valerie Masson-Delmotteay isang Pranses na siyentipiko sa klima at Direktor ng French Alternative Energies and Atomic Energy Commission, kung saan siya nagtatrabaho sa Climate and Environment Science Laboratory (LSCE).[1] Gumagamit siya ng data mula sa mga nakaraang klima upang subukan ang mga iba't-ibang modelo ng pagbabago ng klima, at nakapag-ambag rin siya sa ilang mga ulat sa IPCC.[1]

Talambuhay at edukasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Masson-Delmotte ay isinilang noong 29 Oktubre 1971, ang kanyang mga magulang ay kapwa mga guro sa Ingles, at lumaki siya sa Nancy, sa hilagang-silangan ng Pransya.[2] Natapos niya ang isang Diploma ng Advanced Studies in Engineering sa Ecole Centrale Paris na may mga parangal noong 1993..[3] Natanggap din niya ang kanyang PhD mula sa parehong institusyon noong 1996, sa fluid physics and transfers.[3] Ang kanyang thesis ay "Climate simulation of the Holocene means using general circulation models of the atmosphere; Impacts of parameterization".[3]

Karera at impluwensiya[baguhin | baguhin ang wikitext]

Pagkatapos ng kanyang PhD, nagsimulang magtrabaho si Masson-Delmotte bilang isang mananaliksik sa Commissariat for Atomic Energy (CEA), partikular sa Laboratoryo ng Klima at mga Agham sa Kapaligiran.[2] Naging pinuno siya ng isang paleoclimate group noong 2010, pinuno ng isang pangkat ng pagsasaliksik noong 1998, at nakumpleto ang kanyang habilitasyon noong 2004.[3] Simula 2008, siya ay naging Research Director / Senior Scientist sa CEA.[1][3] Kasama sa kanyang pagsasaliksik ang pagsubaybay sa water vapour at pinagsasama ang mga lumang climate variability (mga core ng yelo, mga guhit ng puno) na may mga simulation, upang matugunan ang mga kasalukuyang modelo ng klima.[4]

Nagsilbi si Masson-Delmotte sa maraming pambansa at internasyonal na proyekto kabilang ang Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Mula noong 2014,siya ay miyembro ng French Research Strategic Council.[4]

Marami na siyang nailathala, kasama ang maraming mga libro para sa pangkalahatang publiko, pati na rin ang mga libro ng mga bata.[5][6]

Mga parangal at karangalan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Masson-Delmotte ay nagkamit ng Martha T. Muse Prize para sa kanyang kontribusyon sa agham sa Antartika noong 2015..[7] Nakuha rin niya ng French-Austrian Prize Amédée noong 2014[8] at ang gantimpalang Irène Joliot-Curie para sa babaeng siyentista ng taon noong 2013.[9] Napanaluman niya rin ang gantimpala ng kagalingang pang-agham na UVSQ noong 2011,[8] and the Descartes Prize of the European Commission for transnational collaborative research: EPICA in 2008.[10] at ang Descartes Prize ng European Commission para sa transnational na pagtutulungan na pagsasaliksik: EPICA noong 2008. Siya ay naiugnay sa Nobel Peace Prize 2007 na iginawad kay Al Gore at sa IPCC.[11] She was co-awarded the Grand Prix Etienne Roth du CEA from the French Academy of Sciences in 2002.[3] Kasama siyang ginawaran ng Grand Prix Etienne Roth du CEA mula sa French Academy of Science noong 2002. Noong 2019 iginawad siya sa 2020 Milutin Milankovic Medal ng European Geosciences Union.[12]

Noong 2020 si Masson-Delmotte ay pinarangalan ng honorary doctorate ng Utrecht University para sa kanyang trabaho sa agham panklima.[13]. Sa parehong taon na iyon, nakatanggap din si Valerie, kasama ang kanyang kapareha na si Mª del Carmen Domínguez, nang Prix Diálogo, para sa kanyang pagsasaliksik sa kapaligiran at pagbabago ng klima.[14]

Mga Piling Gawa[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • Masson-Delmotte, Valérie, M. Schulz, A. Abe-Ouchi, J. Beer, A. Ganopolski, J.F. González Rouco, E. Jansen, K. Lambeck, J. Luterbacher, T. Naish, T. Osborn, B. Otto-Bliesner, T. Quinn, R. Ramesh, M. Rojas, X. Shao and A. Timmermann, 2013: Information from Paleoclimate Archives. In: Climate Change 2013: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change [Stocker, T.F., D. Qin, G.-K. Plattner, M. Tignor, S.K. Allen, J. Boschung, A. Nauels, Y. Xia, V. Bex and P.M. Midgley (eds.)]. Cambridge University Press, Cambridge, United Kingdom and New York, NY, USA.
  • Hansen, James, Makiko Sato, Pushker Kharecha, David Beerling, Robert Berner, Valerie Masson-Delmotte, Mark Pagani, Maureen Raymo, Dana L. Royer, and James C. Zachos. "Target atmospheric CO2: Where should humanity aim?." arXiv preprint arXiv:0804.1126 (2008).
  • Loulergue, Laetitia, Adrian Schilt, Renato Spahni, Valérie Masson-Delmotte, Thomas Blunier, Bénédicte Lemieux, Jean-Marc Barnola, Dominique Raynaud, Thomas F. Stocker, and Jérôme Chappellaz. "Orbital and millennial-scale features of atmospheric CH4 over the past 800,000 years." Nature 453, no. 7193 (2008): 383-386.
  • Jouzel, Jean, Valérie Masson-Delmotte, Olivier Cattani, Gabrielle Dreyfus, Sonia Falourd, Georg Hoffmann, Bénédicte Minster et al. "Orbital and millennial Antarctic climate variability over the past 800,000 years." Science 317(5839) (2007): 793-796.
  • Masson-Delmotte, Valérie, M. Kageyama, P. Braconnot, S. Charbit, G. Krinner, C. Ritz, E. Guilyardi et al. "Past and future polar amplification of climate change: climate model intercomparisons and ice-core constraints." Climate Dynamics 26, no. 5 (2006): 513-529.
  • Siegenthaler, Urs, Thomas F. Stocker, Eric Monnin, Dieter Lüthi, Jakob Schwander, Bernhard Stauffer, Dominique Raynaud et al. "Stable carbon cycle–climate relationship during the late Pleistocene." Science 310, no. 5752 (2005): 1313-1317.
  • Masson, Valérie, Françoise Vimeux, Jean Jouzel, Vin Morgan, Marc Delmotte, Philippe Ciais, Claus Hammer et al. "Holocene climate variability in Antarctica based on 11 ice-core isotopic records." Quaternary Research 54, no. 3 (2000): 348-358.

Mga Sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Valérie Masson-Delmotte". The Conversation. Nakuha noong 2016-06-24.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Valérie Masson-Delmotte, elle en Giec". 2015-12-06. Nakuha noong 2016-06-24.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 "Valerie Masson-Delmotte". Le Laboratoire des Sciences du Climat et de l'Environnement. Nakuha noong 2016-06-24.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Valérie Masson-Delmotte". facts.france-science.org. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2020-09-14. Nakuha noong 2016-06-24.
  5. ↑ "Books by Valérie Masson-Delmotte". gettextbooks.com.
  6. ↑ "Valérie Masson-Delmotte, CV" (PDF). Intergovernmental Panel on Climate Change. Inarkibo mula sa ang orihinal (PDF) noong 2018-06-13. Nakuha noong 2021-03-12. Accessed 2017-06-30.
  7. ↑ "Tinker-Muse Prize for Science and Policy in Antarctica". www.museprize.org. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2020-09-14. Nakuha noong 2016-06-24.
  8. ↑ 8.0 8.1 "Valérie Masson-Delmotte" (PDF). ipcc-wg1.unibe.ch. Nakuha noong 2016-07-09.
  9. ↑ UPMC, Université Pierre et Marie Curie -. "Valérie Masson-Delmotte, Awarded the Irène Joliot-Curie" (sa Pranses). Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2020-09-14. Nakuha noong 2016-06-24.
  10. ↑ "EPICA receives the Descartes prize for excellent research". isogklima.nbi.ku.dk. Center for Is og Klima. 2008.
  11. ↑ "The Nobel Peace Prize 2007". www.nobelprize.org. Nakuha noong 2016-06-24.
  12. ↑ "EGU announces 2020 awards and medals". News. European Geosciences Union. 2019-10-22. Nakuha noong 2019-10-22.
  13. ↑ "Climate scientist Valerie Masson-Delmotte honoured". Utrecht University. 17 February 2020. Nakuha noong 7 December 2020.
  14. ↑ "17º Prix Diálogo a la Amistad Hispano-Francesa". dialogo.es. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2 Pebrero 2021. Nakuha noong 9 March 2021.

Mga Panlabas na Link[baguhin | baguhin ang wikitext]

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Valerie_Masson-Delmotte&oldid=2101706"