Pumunta sa nilalaman

Vladimiro I ng Kyiv

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
(Idinirekta mula sa Vladimir ang Dakila)
Vladimir the Great
Vladimir's effigy on one of his coins. He is crowned in the Byzantine style, holding a cross-mounted staff in one hand and a Khazar-inspired trident[1] in the other.
Grand Prince of Kiev
Reign 11 June 978 – 15 July 1015
Sinundan Yaropolk I
Sumunod Sviatopolk I
Prince of Novgorod
Panahon 970 – c. 988
Sinundan Sviatoslav I
Sumunod Vysheslav
Spouse
Anak
Buong pangalan
Vladimir Sviatoslavich
Dynasty Rurik
Ama Sviatoslav I of Kiev
Ina Malusha[2]
Kapanganakan c. 958
Budnik near Pskov (modern Pskov Oblast)[3] or Budiatychi (modern Volyn Oblast)[4]
Kamatayan 15 July 1015 (aged approximately 57)
Berestove (now in Kyiv)
Libingan Church of the Tithes, Kyiv
Pananampalataya Chalcedonian Christianity (from 988)
prev. Slavic pagan
Saint

Vladimir of Kiev
Equal to the Apostles
Ipinanganakc. 958
Namatay15 July 1015
Benerasyon saEastern Orthodox Church[5]
Catholic Church[6]
Anglican Communion
Lutheranism[7]
Kapistahan15 July
KatangianCrown, cross, throne

 

Si Vladimir I Sviatoslavich o Volodymyr I Sviatoslavych (Old East Slavic: Володимѣръ Свѧтославичь, romanized: Volodiměr Svętoslavič; Christian name: Basil; c. 958 – 15 July 1015),[8] (Padron:Lang-orv;[a][b][10] Christian name: Basil;[11] c. 958 – 15 July 1015), given the epithet "the Great",[12] na ibinigay sa Grandma at Novgoro na "Ang Dakila" Prinsipe ng Kiev mula 978 hanggang sa kanyang kamatayan noong 1015. Ang Eastern Orthodox Church ay nag-canon sa kanya bilang Saint Vladimir.[13][14]

Ang ama ni Vladimir ay si Sviatoslav I ng dinastiyang Rurik. Matapos ang pagkamatay ng kanyang ama noong 972, si Vladimir, na noon ay prinsipe ng Novgorod, ay napilitang tumakas sa ibang bansa matapos na patayin ng kanyang kapatid na si Yaropolk ang kanyang isa pang kapatid na si Oleg noong 977 upang maging nag-iisang pinuno ng Rus. Nagtipon si Vladimir ng isang hukbo ng Varangian at bumalik upang patalsikin si Yaropolk noong 978. Noong 980, pinagsama-sama ni Vladimir ang kanyang kaharian sa Baltic Sea at pinatibay ang mga hangganan laban sa mga pagsalakay ng mga Bulgarian, mga tribo ng Baltic at mga nomad sa Silangan. Orihinal na isang tagasunod ng Slavic paganism, si Vladimir ay nagbalik-loob sa Kristiyanismo noong 988,[15][16][17] at ginawang Kristiyano ang Kievan Rus.[18][19]

Tinutukoy ng ilang iskolar si Vladimir bilang Volodimer, [20] [21] [22] binabaybay din ang Volodimir, [23] [c] at ang kanyang mga inapo bilang Volodimerovichi (minsan bilang kapalit ng " Rurikids "). [25] [22] Sa kasaysayan ng Scandinavia, kilala rin si Vladimir bilang Valdemar o ang Old Norse form na Valdamarr (tingnan ang Waldemar ).

Pagtaas sa kapangyarihan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ipinanganak noong 958, si Vladimir ay ang iligal at bunsong anak ni Sviatoslav I ng Kiev ng kanyang kasambahay na si Malusha. Inilarawan si Malusha sa mga alamat ng Norse bilang isang propetisa na nabuhay hanggang sa edad na 100 at dinala mula sa kanyang kuweba sa palasyo upang hulaan ang hinaharap. Ang kapatid ni Malusha na si Dobrynya ay ang tutor ni Vladimir at pinakapinagkakatiwalaang tagapayo. Ang hagiographic na tradisyon ng kahina-hinalang pagiging tunay ay nag-uugnay din sa kanyang pagkabata sa pangalan ng kanyang lola, si Olga ng Kiev, na Kristiyano at namamahala sa kabisera sa panahon ng madalas na kampanyang militar ni Sviatoslav. [26]

Inilipat ang kanyang kabisera sa Pereyaslavets, itinalaga ni Sviatoslav si Vladimir na pinuno ng Novgorod the Great noong 970, ngunit ibinigay ang Kiev sa kanyang lehitimong anak na si Yaropolk.[27][28] Pagkaraang mamatay si Sviatoslav sa kamay ng mga Pecheneg noong 972, sumiklab ang digmaang fratricidal noong 977 sa pagitan ni Yaropolk at ng kanyang nakababatang kapatid na si Oleg, pinuno ng mga Drevlian; Si Vladimir ay tumakas sa ibang bansa at nagtipon ng isang hukbo ng Varangian upang tulungan siya sa pagpapatalsik kay Yaropolk. Sa kanyang pagbabalik sa susunod na taon, nagmartsa siya laban sa Yaropolk. Sa kanyang pagpunta sa Kiev nagpadala siya ng mga embahador sa Rogvolod (Norse: Ragnvald), prinsipe ng Polotsk, upang idemanda ang kamay ng kanyang anak na babae na si Rogneda (Norse: Ragnhild). Tumanggi ang mataas na prinsesa na iugnay ang sarili sa anak ng isang bondswoman (at ikinasal kay Yaropolk), kaya sinalakay ni Vladimir si Polotsk, kinuha si Ragnhild sa pamamagitan ng puwersa, at pinatay ang kanyang mga magulang sa tabak.[29] Ang Polotsk ay isang pangunahing kuta sa daan patungo sa Kiev, at ang pagkuha ng Polotsk at Smolensk ay nagpadali sa pagkuha ng Kiev noong 978, kung saan pinatay niya si Yaropolk sa pamamagitan ng pagtataksil at idineklara na knyaz ng lahat ng Kievan Rus'.[30][31]

Mga taon ng paganong pamamahala

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Patuloy na pinalawak ni Vladimir ang kanyang mga teritoryo sa kabila ng malawak na sakop ng kanyang ama. Noong 981, inagaw niya ang mga bayan ng Cherven mula sa Dukado ng Polonya; noong 981–982, pinigilan niya ang isang paghihimagsik ng Vyatichi; noong 983, pinasuko niya ang mga Yatvingian; noong 984, nasakop niya ang mga Radimich; at noong 985, nagsagawa siya ng isang kampanyang militar laban sa Volga Bulgars, nagtanim ng maraming kuta at kolonya sa kanyang paglalakbay.

Bagaman lumaganap ang Kristiyanismo sa rehiyon sa ilalim ng pamumuno ni Oleg, si Vladimir ay nanatiling isang masinsinang pagano, kumuha ng walong daang babae (kasama ang maraming asawa) at nagtayo ng mga paganong estatwa at dambana para sa mga diyos.

Maaaring sinubukan niyang repormahin ang Slavic na paganismo sa pagtatangkang kilalanin ang kanyang sarili sa iba't ibang mga diyos na sinasamba ng kanyang mga sakop. Nagtayo siya ng isang paganong templo sa isang burol sa Kiev na nakatuon sa anim na diyos: Perun—ang diyos ng kulog at digmaan, isang diyos na pinapaboran ng mga miyembro ng druzhina ng prinsipe (militar na bantay); mga diyos ng Slavic na sina Stribog at Dazhd'bog; Mokosh—isang diyosa na kumakatawan sa Inang Kalikasan na "sinasamba ng mga tribong Finnish"; Sina Khors at Simargl, "na parehong may mga pinagmulang Iranian, ay kasama, malamang na umapela sa Poliane".[32]

Ang bukas na pang-aabuso sa mga diyos na iginagalang ng karamihan sa mga tao sa Rus ay nagdulot ng malawakang pagkagalit. Pinatay ng isang mandurumog ang Kristiyanong si Fyodor at ang kanyang anak na si Ioann (kalaunan, pagkatapos ng pangkalahatang Kristiyanismo ng Kievan Rus', ang dalawang ito ay itinuring ng mga tao bilang ang unang mga martir na Kristiyano sa Rus', at ang Simbahang Ortodokso ay nagtakda ng isang araw upang gunitain sila, 25 Hulyo ).[33] Kaagad pagkatapos ng pagpatay kina Fyodor at Ioann, ang unang bahagi ng medyebal na Rus' ay nakakita ng mga pag-uusig laban sa mga Kristiyano, na marami sa kanila ay nakatakas o nagtago ng kanilang paniniwala.

Gayunpaman, pinag-isipan ni Prinsipe Vladimir ang insidente nang matagal, at hindi bababa sa mga pagsasaalang-alang sa politika. Ayon sa unang bahagi ng Slavic chronicle, ang Tale of Bygone Years, na naglalarawan ng buhay sa Kievan Rus' hanggang sa taong 1110, ipinadala niya ang kanyang mga sugo sa buong mundo upang masuri mismo ang mga pangunahing relihiyon noong panahong iyon: Islam, Latin Christianity, Judaism, at Byzantine Christianity. Labis silang humanga sa kanilang pagbisita sa Constantinople, na nagsasabing, "Hindi namin alam kung kami ay nasa Langit o nasa Lupa... Alam lang namin na ang Diyos ay nananahan doon sa gitna ng mga tao, at ang kanilang paglilingkod ay mas makatarungan kaysa sa mga seremonya ng ibang mga bansa. "[34]

Pagbabalik-loob

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang Binyag ni San Prinsipe Vladimir, ni Viktor Vasnetsov (1890)

Ang Primary Chronicle ay nag-uulat na noong taóng 986, dumating sa Kiev ang mga misyonero mula sa iba't ibang mga tao na kumakatawan sa iba't ibang relihiyon, na sinusubukang i-convert si Vladimir sa kanilang relihiyon. Noong 987, pagkatapos ng konsultasyon sa kanyang mga boyars, si Vladimir ay naiulat na nagpadala ng mga sugo upang pag-aralan ang mga relihiyon ng iba't ibang kalapit na mga tao na ang mga kinatawan ay humihimok sa kanya na yakapin ang kani-kanilang mga pananampalataya. Bagama't sa parehong mga kuwento, sa huli ay tinatanggihan ni Vladimir ang lahat ng mga pagpipilian maliban sa Silangang Kristiyanismo, siya ay nag-aalangan at hindi nagbalik-loob.

Noong 988, nang makuha ang bayan ng Chersonesus sa Crimea, siya ay di-umano'y matapang na nakipag-ayos para sa kamay ng kapatid na babae ni emperador Basil II, si Anna. Kailanman ay hindi nagkaroon ng isang Byzantine na imperyal na prinsesa, at isang "ipinanganak sa kulay ube", nagpakasal sa isang barbaro, dahil ang mga alok ng kasal ng mga haring Pranses at mga Banal na Emperador ng Roma ay panay na tinanggihan. Sa madaling sabi, ang pakasalan ang 27-taong-gulang na prinsesa sa isang paganong Slav ay tila imposible. Si Vladimir ay nabautismuhan sa Chersonesos, gayunpaman, kinuha ang Kristiyanong pangalan na Basil bilang papuri sa kanyang imperyal na bayaw; ang sakramento ay sinundan ng kanyang kasal kay Anna.

Ang mga mapagkukunang Arabo, parehong Muslim at Kristiyano, ay nagpapakita ng ibang kuwento ng pagbabalik-loob ni Vladimir. Yahya ng Antioch, al-Rudhrawari, al-Makin, al-Dimashqi, at ibn al-Athir lahat ay nagbibigay ng mahalagang salaysay. Noong 987, nag-alsa sina Bardas Sclerus at Bardas Phocas laban sa emperador ng Byzantine na si Basil II. Ang parehong mga rebelde ay panandaliang nagsanib-puwersa, ngunit pagkatapos ay idineklara ni Bardas Phocas ang kanyang sarili bilang emperador noong 14 Setyembre 987. Humingi si Basil II sa Kievan Rus' para sa tulong, kahit na sila ay itinuturing na mga kaaway noong panahong iyon. Sumang-ayon si Vladimir, kapalit ng isang marital tie; pumayag din siyang tanggapin ang Kristiyanismo bilang kanyang relihiyon at gawing Kristiyano ang kanyang mga tao. Nang maayos na ang mga kaayusan sa kasal, nagpadala si Vladimir ng 6,000 tropa sa Imperyo ng Byzantine, at tumulong sila sa pagtigil sa pag-aalsa.

Kristiyanisasyon ng Kievan Rus'

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Pagbalik sa Kiev sa tagumpay, sinira ni Vladimir ang mga paganong monumento at nagtatag ng maraming simbahan, simula sa isang simbahan na nakatuon kay St. Basil, [35]at sa Church of the Tithes (989).

Noong 988 at 991, bininyagan niya ang mga prinsipe ng Pecheneg na sina Metiga at Kuchug, ayon sa pagkakabanggit.

Kristiyanong paghahari

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Pagkatapos ay bumuo si Vladimir ng isang mahusay na konseho mula sa kanyang mga boyars at itinalaga ang kanyang labindalawang anak na lalaki sa kanyang mga pinunong sakop. Ayon sa Primary Chronicle, itinatag niya ang lungsod ng Belgorod noong 991. Noong 992, nagpunta siya sa isang kampanya laban sa mga Croats, malamang na ang White Croats na nakatira sa hangganan ng modernong Ukraine. Naputol ang kampanyang ito ng mga pag-atake ng mga Pecheneg sa at sa paligid ng Kiev.[36]

Sa kanyang mga huling taon ay namuhay siya sa relatibong kapayapaan kasama ang iba pa niyang mga kapitbahay: Bolesław I ng Poland, Stephen I ng Hungary, at Andrekh ang Czech (isang malabong pigura na binanggit sa A Tale of the Bygone Years). Pagkamatay ni Anna, nag-asawa siyang muli, malamang sa isang apo ni Otto the Great.

Noong 1014, ang kanyang anak na si Yaroslav na Matalino ay tumigil sa pagbibigay pugay. Nagpasya si Vladimir na parusahan ang kabastusan ng kanyang anak at nagsimulang magtipon ng mga tropa laban sa kanya. Si Vladimir ay nagkasakit, gayunpaman, malamang sa katandaan, at namatay sa Berestove, malapit sa modernong-araw na Kiev. Ang iba't ibang bahagi ng kanyang naputol na katawan ay ipinamahagi sa kanyang maraming sagradong pundasyon at iginagalang bilang mga labi.

Sa panahon ng kanyang Kristiyanong paghahari, ipinamuhay ni Vladimir ang mga turo ng Bibliya sa pamamagitan ng mga gawa ng kawanggawa. Mamimigay siya ng pagkain at inumin sa mga mahihirap, at nagsisikap na lumabas sa mga taong hindi makaabot sa kanya. Ang kanyang gawain ay batay sa udyok na tumulong sa kapwa sa pamamagitan ng pagbabahagi ng pasanin sa pagpasan ng kanilang krus. [37] Nagtatag siya ng maraming simbahan, kabilang ang Desyatynna Tserkva (Simbahan, o Katedral, ng mga Ikapu) (989), nagtatag ng mga paaralan, nagpoprotekta sa mga mahihirap at nagpasimula ng mga korteng simbahan. Namuhay siya nang mapayapa kasama ang kanyang mga kapitbahay, ang mga paglusob ng mga Pecheneg lamang ang nakakagambala sa kanyang katahimikan.

Ipinakilala niya ang kodigo ng batas ng Byzantine sa kanyang mga teritoryo kasunod ng kanyang pagbabalik-loob ngunit binago ang ilan sa mga mas matitinding elemento nito; kapansin-pansing inalis niya ang parusang kamatayan, kasama ang judicial torture at mutilation. [38]

Kahalagahan at Legasiya

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Volodymyr the Great portrait sa obverse ng ₴1 bill, circa 2006

Ipinagdiriwang ng mga simbahang Eastern Orthodox, Byzantine Rite Lutheran at Romano Katoliko ang araw ng kapistahan ni St. Vladimir noong Hulyo 15/28. [39][40]

Ang bayan ng Volodymyr sa hilagang-kanluran ng Ukraine ay itinatag ni Vladimir at ipinangalan sa kanya. [41] Ang pundasyon ng isa pang bayan, ang Vladimir sa Russia, ay karaniwang iniuugnay kay Vladimir Monomakh. Gayunpaman, ang ilang mga mananaliksik ay nagtatalo na ito ay itinatag din ni Vladimir the Great.

Ang alaala ni Vladimir ay pinananatiling buhay din ng hindi mabilang na mga balad at alamat ng katutubong Ruso, na tumutukoy sa kanya bilang Krasno Solnyshko (ang Fair Sun, o ang Red Sun; Красно Солнышко sa Russian). Ang panahon ng Varangian ng kasaysayan ng Eastern Slavic ay huminto kay Vladimir, at nagsimula ang panahon ng Kristiyano.

Ang paglalaan ng Kievan Rus' bilang bahagi ng pambansang kasaysayan ay naging paksa rin ng pagtatalo sa mga paaralan ng historiograpiyang Ukrainophile kumpara sa Russophile mula noong panahon ng Sobyet. [42] Ngayon, siya ay itinuturing na isang simbolo sa Belarus, Russia at Ukraine.

Lahat ng sangay ng ekonomiya ay umunlad sa ilalim ni Vladimir. [43] Gumagawa siya ng mga barya at pinangangasiwaan ang mga dayuhang gawain sa ibang mga bansa, tulad ng kalakalan, pagdadala ng mga alak na Griyego, mga pampalasa ng Baghdad, at mga kabayong Arabian para sa mga pamilihan ng Kiev.

  • Monument to Volodymyr the Great in Kyiv
    Monumento sa Volodymyr the Great saKyiv
  • Vladimir the Great on the Millennium of Russia monument in Novgorod
    Vladimir the Great saMilenyo ng Russiamonumento saNovgorod
  • Monument to Vladimir the Great and the monk Fyodor at Pushkin Park in Vladimir, Russia
    Monumento kay Vladimir the Great at sa monghe na si Fyodor sa Pushkin Park saVladimir, Russia
  • St Vladimir the Great Monument in Belgorod, Russia
    St Vladimir the Great Monument saBelgorod, Russia
  • Monument to Prince Vladimir (Novocheboksarsk)
    Monumento kay Prinsipe Vladimir (Novocheboksarsk)
  • Statue in London, erected by Ukrainians in Great Britain in 1988 to celebrate the establishment of Christianity in Ukraine by St. Volodymyr in 988
    Estatwa sa London, na itinayo ngmga Ukrainians sa Great Britainnoong 1988 upang ipagdiwang ang pagtatatag ng Kristiyanismo sa Ukraine ni St. Volodymyr noong 988
  • Statue in Toronto erected by Ukrainians in Canada in 1988 to celebrate the establishment of Christianity in Ukraine by St. Volodymyr in 988
    Ang estatwa sa Toronto na itinayo ngmga Ukrainians sa Canadanoong 1988 upang ipagdiwang ang pagtatatag ng Kristiyanismo sa Ukraine ni St. Volodymyr noong 988

Tingnan din

[baguhin | baguhin ang wikitext]


Mga Tala

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ Volodiměrъ is an Old East Slavic form of the given name; this form was influenced and partially replaced by the Old Bulgarian (Old Church Slavonic) form Vladiměrъ (by folk etymology later also Vladimirъ; in modern East Slavic languages, the given name is rendered Biyeloruso: Уладзiмiр, Uladzimir, Ruso: Владимир, Vladimir, Ukranyo: Володимир, Volodymyr. See Vladimir (name) for details.
  2. ↑ Ruso: Владимир Святославич, Vladimir Svyatoslavich; Ukranyo: Володимир Святославич, Volodymyr Sviatoslavych; Old Norse Valdamarr gamli;[9]
  3. ↑ According to historian Donald Ostrowski (2017), Russian scholars tend to prefer "Vladimir", while Ukrainian scholars tend to prefer "Volodimer". However, "Volodimir" tends to occur as much in the primary sources as "Volodimer", and significantly more often than "Vladimir".[24]

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ Kevin Alan Brook (2006). The Jews of Khazaria (ika-2nd (na) edisyon). Rowman & Littlefield Publishers. p. 154. ISBN 978-1-442203-02-0.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. ↑ Harvard Ukrainian studies, Vol. 12–13, p. 190, Harvard Ukrainian studies, 1990
  3. ↑ Александров А. А. Ольгинская топонимика, выбутские сопки и руссы в Псковской земле // Памятники средневековой культуры. Открытия и версии. СПб., 1994. С. 22—31.
  4. ↑ Dyba, Yury (2012). Aleksandrovych V.; Voitovych, Leontii; atbp. (mga pat.). Історично-геогра фічний контекст літописного повідомлення про народження князя Володимира Святославовича: локалізація будятиного села [Historical-geographic figurative context of the chronicled report about the birth of Prince Vladimir Svyatoslavovich: localisation of a busy village] (PDF). Княжа доба: історія і культура [Era of the Princes: history and culture] (sa wikang Ukranyo). Lviv. 6. ISSN 2221-6294. Inarkibo (PDF) mula sa orihinal noong 2022-10-09. Nakuha noong 7 Enero 2018.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. ↑ Štúr, Ľudovít (Hunyo 7, 2021). Slavdom: A Selection of his Writings in Prose and Verse. Glagoslav Publications B.V. ISBN 9781914337031.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  6. ↑ Berit, Ase (Marso 26, 2015). Lifelines in World History: The Ancient World, The Medieval World, The Early Modern World, The Modern World. Routledge. p. 216. ISBN 9781317466048.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. ↑ "Notable Lutheran Saints". Resurrectionpeople.org. Inarkibo mula sa orihinal noong 16 Mayo 2019. Nakuha noong 16 Hulyo 2019. {{cite web}}: |archive-date= / |archive-url= timestamp mismatch (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  8. ↑ "Час побудови собору". 26 Mayo 2020.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  9. ↑ Fagrskinna ch. 21 (ed. Finnur Jónsson 1902–8, p. 108).
  10. ↑ Клосс, Борис (15 Mayo 2022). Полное собрание русских летописей. Том 1. Лаврентьевская летопись (sa wikang Ruso). Litres. p. 69. ISBN 978-5-04-107383-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  11. ↑ James, Liz (29 Enero 2010). A Companion to Byzantium (sa wikang Ingles). John Wiley & Sons. p. 183. ISBN 978-1-4443-2002-2.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  12. ↑ "Volodymyr the Great". Internet Encyclopedia of Ukraine (sa wikang Ingles). Nakuha noong 29 Marso 2022.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  13. ↑ Companion to the Calendar: A Guide to the Saints and Mysteries of the Christian Calendar, p. 105, Mary Ellen Hynes, Ed. Peter Mazar, LiturgyTrainingPublications, 1993
  14. ↑ Gasparov, B.; Raevsky-Hughes, Olga (1 Enero 1993). Slavic Cultures in the Middle Ages (sa wikang Ingles). University of California Press. pp. 77–82. ISBN 978-0-520-07945-8.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  15. ↑ Vladimir the Great, Encyclopedia of Ukraine
  16. ↑ Saint Vladimir the Baptizer: Wetting cultural appetites for the Gospel, Dr. Alexander Roman, Ukrainian Orthodoxy website
  17. ↑ Ukrainian Catholic Church: part 1., The Free Library
  18. ↑ Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang britannica.com); $2
  19. ↑ National geographic, Vol. 167, p. 290, National Geographic Society, 1985
  20. ↑ Franklin 1991.
  21. ↑ Ostrowski 2006.
  22. ↑ 22.0 22.1 Halperin 2022.
  23. ↑ Ostrowski 2018.
  24. ↑ Ostrowski, Donald (2017). Portraits of Medieval Eastern Europe, 900–1400. Christian Raffensperger. Abingdon, Oxon. p. 10. ISBN 978-1-315-20417-8. OCLC 994543451.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) CS1 maint: location missing publisher (link)
  25. ↑ Raffensperger 2016.
  26. ↑ Kovalenko, Volodymyr. "Young years of Volodymyr Svyatoslavych: the path to the Kyiv throne in the light of the theories of A. Adler - E. Erikson". Bulletin of the Chernihiv National Pedagogical University. Series: Historical sciences. 2015 (134): 10–18.
  27. ↑ Fennell, John L. (14 Enero 2014). A History of the Russian Church to 1488 (sa wikang Ingles). Routledge. p. 9. ISBN 978-1-317-89720-0.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  28. ↑ Martin, Janet (7 Disyembre 1995). Medieval Russia, 980-1584 (sa wikang Ingles). Cambridge University Press. pp. 1–2. ISBN 978-0-521-36832-2.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  29. ↑ Levin, Eve (1995). Sex and Society in the World of the Orthodox Slavs 900–1700. Cornell University Press. doi:10.7591/9781501727627. ISBN 978-1-5017-2762-7.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  30. ↑ Den hellige Vladimir av Kiev (~956–1015), Den Katolske Kirke
  31. ↑ Hanak, Walter K. (10 Oktubre 2013). The Nature and the Image of Princely Power in Kievan Rus', 980-1054: A Study of Sources (sa wikang Ingles). BRILL. p. 15. ISBN 978-90-04-26022-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  32. ↑ Janet, Martin (2007). Medieval Russia, 980–1584 (ika-2nd (na) edisyon). Cambridge: Cambridge University Press. p. 6. ISBN 9780511811074. OCLC 761647272.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  33. ↑ "On July 25, the church honors the first holy martyrs of Kievan Rus".
  34. ↑ Thomas Riha (2009). Readings in Russian Civilization, Volume 1: Russia Before Peter the Great, 900–1700. University of Chicago Press. ISBN 9780226718439.
  35. ↑ The Earliest Mediaeval Churches of Kiev, Samuel H. Cross, H. V. Morgilevski and K. J. Conant, Speculum, 481.
  36. ↑ "The Russian Primary Chronicle".
  37. ↑ Obolensky, Alexander (1993). "From First to Third Millennium: The Social Christianity of St. Vladimir of Kiev". Cross Currents.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  38. ↑ Ware, Timothy (1993). The Orthodox Church: An Introduction to Eastern Christianity (sa wikang Ingles). Penguin UK. ISBN 978-0-14-192500-4.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  39. ↑ "St. Vladimir". Nakuha noong Mayo 13, 2017.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  40. ↑ День Св. Володимира Великого, християнського правителя (sa wikang Ukranyo). Ukrainian Lutheran Church. 28 Hulyo 2014. Nakuha noong 19 Setyembre 2018.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  41. ↑ Henryk Paszkiewicz. The making of the Russian nation. Greenwood Press. 1977. Cracow 1996, pp. 77–79.
  42. ↑ A tale of two Vladimirs, The Economist (5 November 2015)
    From one Vladimir to another: Putin unveils huge statue in Moscow, The Guardian (5 November 2015)
    Putin unveils 'provocative' Moscow statue of St Vladimir, BBC News (5 November 2016)
  43. ↑ Volkoff, Vladimir (2011). Vladimir the Russian Viking. New York: Overlook Press.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

Bibliograpiya

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  • Golden, PB (2006) "Rus." Encyclopaedia of Islam (Brill Online). Eds. : P. Bearman, Th. Bianquis, CE Bosworth, E. van Donzel at WP Heinrichs. Brill.
  • Ang artikulong ito isinasama ang teksto mula sa isang publikasyon na nasa na ngayon
[baguhin | baguhin ang wikitext]
Vladimir I of Kiev
Kapanganakan: 958 Kamatayan: 15 July 1015
Mga Pangmaharlikang Pamagat
Sinundan:
{{{before}}} 		Prince of Novgorod
969–977 		Susunod:
{{{after}}}
Sinundan:
{{{before}}} 		Grand Prince of Kiev
980–1015 		Susunod:
{{{after}}}
Mga Pamagat na Pinapanggap/Inaangkin
Sinundan:
{{{before}}} 		Prince of Kiev
977–980 		Susunod:
{{{after}}}
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vladimiro_I_ng_Kyiv&oldid=2135685"