Pumunta sa nilalaman

Sviatoslav I

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Sviatoslav I
Sviatoslav I
Sviatoslav I by Eugene Lanceray (1886)
Prince of Kiev
Panahon 945–972
Sinundan Igor
Sumunod Yaropolk I
Kinatawan Olga (945–962)
Prince of Novgorod
Panahon 945–970
Sumunod Vladimir I
Asawa Predslava
Anak
Ama Igor of Kiev
Ina Olga of Kiev
Kapanganakan c. 943
Kiev
Kamatayan 972 (aged 28–29)
Khortytsia
Pananampalataya Slavic paganism

Si Sviatoslav o Svyatoslav I Igorevich ( Old East Slavic ; [1] [a] c. 943 – 972) ay Prinsipe ng Kiev mula 945 hanggang sa kanyang kamatayan noong 972. [2] Kilala siya sa kanyang patuloy na mga kampanya sa silangan at timog, na nagpasimula ng pagbagsak ng dalawang pinakamalakas na pwersa sa Silangang Europa, ang Khazaria at ang Unang Imperyong Bulgaria . Nasakop niya ang maraming tribo ng East Slavic, natalo niya ang mga Alan at inatake ang mga Volga Bulgar, [3] [4] at minsan ay nakipag-alyansa sa mga Pecheneg at Magyar (Hungarians).

Kasunod ng pagkamatay ng kanyang ama na si Igor noong 945, ang ina ni Sviatoslav na si Olga ay naghari bilang regent sa Kiev hanggang 962. [5] [6] [7] [8] Ang kanyang mahabang dekada na paghahari sa Kievan Rus' ay minarkahan ng mabilis na paglawak sa may lambak ng Ilog Volga, ang Pontic steppe, at ang Balkans, na humantong na ukitin nya para sa kanyang sarili ang pinakamalaking estado sa Europa . Noong 969, inilipat niya ang kanyang upuan sa Pereyaslavets sa Danube . [9] [10] Noong 970, hinirang niya ang kanyang mga anak na sina Yaropolk at Oleg bilang prinsipe na nasasakupan ng Kiev at Drelinia, habang hinirang naman niya si Vladimir, na kanyang anak sa pamamagitan ng kanyang kasambahay at tagapaglingkod na si Malusha, bilang prinsipe ng Novgorod . [11] [12]

Malayo sa paglipat ng kanyang ina sa Kristiyanismo, sa buong buhay ni Sviatoslav ay nanatiling siyang isang matibay na pagano. [8] Dahil sa kanyang biglaang pagkamatay sa isang pananambang, ang kanyang mga pananakop, sa kalakhang bahagi, ay hindi pinagsama sa isang gumaganang imperyo, habang ang kanyang kabiguan na magtatag ng isang matatag na paghalili ay humantong sa isang fratricidal na away sa pagitan ng kanyang tatlong anak, na nagresulta sa pagkamatay ni Yaropolk at Oleg, habang si Vladimir ay lumitaw bilang nag-iisang pinuno. [7]

Pangalan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Si Olga ng Kiev, na nagsilbi bilang pansamantalang pinuno noong kabataan ng kanyang anak

Itinala ng Primary Chronicle si Sviatoslav bilang unang pinuno ng Kievan Rus' na may pangalang nanggaling sa Slavic, kumpara sa kanyang mga nauna, na ang mga pangalan ay may Old Norse etymologies. Nakikita ng ilang iskolar na ang pangalan ni Sviatoslav, na binubuo ng mga ugat ng Slavic para sa "banal" at "kaluwalhatian", bilang isang artipisyal na hinango sa pinagsamang pangalan ng kanyang mga hinalinhan na sina Oleg at Rurik, [13] ngunit kinukuwestiyon ng mga modernong mananaliksik ang posibilidad ng naturang pagsasalin ng mga pangalan mula sa isang wika patungo sa isa pa. [14] [15]

Noong ika-10 siglo, ang Eastern Roman Emperor na si Constantine VII sa akdang Griyego na De Administrando Imperio ("Sa Pamamahala ng Imperyo") ay itinala ang kanyang pangalan bilang Σφενδοσθλάβος ("Sfendostlabos").

Maagang buhay at pagkatao

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Halos walang nakakaalam tungkol sa pagkabata at kabataan ni Sviatoslav, kung saan ginugol niya sa paghahari sa Novgorod . [16] Ang kanyang ama na si Igor, ay pinatay ng mga Drevlian noong 945, at ang kanyang ina naman na si Olga, ay namuno bilang regent o pansamantalang pinuno sa Kiev hanggang sa umabot si Sviatoslav sa tamang edad (ca. 963). [17] Si Sviatoslav ay tinuruan ng isang Varangian na nagngangalang Asmud. [18] Ang tradisyon ng paggamit ng mga Varangian ng tutor para sa mga anak ng mga namumunong prinsipe ay nananatili hanggang sa ika-11 siglo. Si Sviatoslav ay nakitaan na nagkaroon ng kaunting pasensya para sa pangangasiwa. Ang kanyang buhay ay ginugol sa kanyang druzhina (tinatayang, "kumpanya") sa permanenteng pakikidigma laban sa mga kalapit na estado. [19]

Ayon sa Pangunahing mga salaysay, wala siyang anumang dalang mga karo o mga takure sa kanyang mga ekspedisyon, at hindi siya nagluto ng karne, sa halip ay pumutol ng maliliit na piraso ng karne ng kabayo, hayop, o karne ng baka upang kainin pagkatapos itong ihain sa uling. Hindi rin siya nagkaroon ng tolda, sa halip ay naglalatag ng kumot ng kabayo sa ilalim niya at inilalagay ang kanyang upuan sa ilalim ng kanyang ulo, at ang lahat ng kanyang kasama ay ginawa rin ito. [20]

Ang ina ni Sviatoslav, si Olga, kasama ang kanyang escort sa Constantinople, isang miniyatura mula sa huling bahagi ng ika-11 siglo na salaysay ni John Skylitzes .
Ilustrasyon ni Sviatoslav na nakasuot ng vyshyvanka, ni Fedor Solntsev

Ang hitsura ni Sviatoslav ay inilarawan nang napakalinaw ni Leo the Deacon, na siya ay mismong dumalo sa pulong ni Sviatoslav kasama si John I Tzimiskes . Kasunod ng mga alaala ni Deacon, si Sviatoslav ay isang matingkad na tao na may katamtamang taas ngunit may matatag na pangangatawan, mas matibay kaysa sa Tzimiskes. Siya ay may isang kalbo at may manipis na balbas at nakasuot ng isang palumpong bigote at isang sidelock bilang tanda ng kanyang maharlika. [21] Mas gusto niyang magsuot ng puti, at napansin na mas malinis ang kanyang mga kasuotan kaysa sa mga tauhan niya, kahit na marami siyang pagkakatulad sa kanyang mga mandirigma. Nakasuot siya ng isang malaking hikaw na ginto na may dalang carbuncle at dalawang perlas . [22]

Relihiyosong paniniwala

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang ina ni Sviatoslav, na si Olga, ay napabagong-loob sa Orthodox Christianity sa korte ng Emperador ng Byzantine na si Constantine Porphyrogenitus noong 957, [23] sa tinatayang edad na 67. </link>[ <span title="This claim needs references to reliable sources. (January 2024)">banggit kailangan</span> ] Si Sviatoslav ay nanatiling pagano sa buong buhay niya. Sa kasunduan noong 971 sa pagitan ni Sviatoslav at emperador ng Byzantine na si John I Tzimiskes, nanumpa ang Rus sa mga diyos na sina Perun at Veles . Ayon sa Primary Chronicle, naniniwala siya na ang kanyang mga mandirigma ( druzhina ) ay mawawalan ng respeto sa kanya at kukutyain siya kung siya ay magiging isang Kristiyano. [24] Ang katapatan ng kanyang mga mandirigma ay ang pinakamahalaga sa kanyang pananakop sa isang imperyo na umaabot mula sa Volga hanggang sa Danube.

Pamilya

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Napakakaunti ang nalalaman tungkol sa buhay ng pamilya ni Sviatoslav. Posibleng hindi lang siya ang nag iisa (o panganay) na anak ng kanyang mga magulang. Ang Rus'-Byzantine treaty ng 945 ay binanggit ang isang tiyak na Predslava, ang asawa ni Volodislav, bilang ang pinakamarangal sa mga kababaihan ng Rus pagkatapos ni Olga. Ang katotohanan na si Predslava ay ina ni Oleg ay ipinakita ni Vasily Tatishchev . Ipinagpalagay din niya na si Predslava ay nagmula sa maharlikang Hungarian. Si George Vernadsky ay kabilang sa maraming mga istoryador na nag-isip na si Volodislav ay ang panganay na anak ni Igor at tagapagmana nito na namatay sa panahon ng pansamantalang pamumuno ni Olga. Ang isa pang salaysay ay nagsaad na si Oleg (? – 977?) ay ang panganay na anak ni Igor. Sa oras ng pagkamatay ni Igor, si Sviatoslav ay bata pa, at pinalaki siya ng kanyang ina o sa ilalim ng kanyang mga tagubilin. Ang kanyang impluwensya, gayunpaman, ay hindi umabot sa kanyang relihiyosong pagtalima.

Si Sviatoslav ay may ilang mga anak, ngunit ang pinagmulan ng kanyang mga asawa ay hindi tinukoy sa salaysay. Sa pamamagitan ng kanyang mga asawa, nag karoon sya ng anak na sina Yaropolk at Oleg . [25] Sa pamamagitan ni Malusha, isang babaeng walang tiyak na pinagmulan, [26] Si Sviatoslav ay nagkaroon ng anak na si Vladimir, na sa huli ay magpapakawala sa paganismo ng kanyang ama at magbabalik-loob ng Rus' sa Kristiyanismo . Iniulat ni John Skylitzes na si Vladimir ay may kapatid na nagngangalang Sfengus ; kung alinma'y itong si Sfengus ay isang anak ni Sviatoslav, isang anak ni Malusha sa nauna o kasunod na asawa, o isang walang kaugnayang maharlikang Rus' ay hindi maliwanag. [27]

Mga Anak

Predslava

  • Oleg ng Drelinia (namatay noong 977?)
  • Yaropolk I ng Kiev (952–978)

Malusha

Mga kampanya sa Silangan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Di-nagtagal pagkatapos ng kanyang pag-akyat sa trono, nagsimulang mangampanya si Sviatoslav upang palawakin ang kontrol ng Rus sa lambak ng Volga at sa rehiyon ng Pontic steppe . Ang kanyang pinakamalaking tagumpay ay ang pananakop ng Khazaria, na sa loob ng maraming siglo ay naging isa sa pinakamalakas na estado ng Silangang Europa . Ang mga sanggunian ay hindi malinaw tungkol sa mga ugat ng tunggalian sa pagitan ng Khazaria at Rus', kung kaya't maraming mga iminungkahing posibilidad. Nagkaroon ng interes ang mga Rus na alisin ang pagkakahawak ng Khazar sa ruta ng kalakalan ng Volga dahil ang mga Khazar ay may tungkuling mangolekta mula sa mga kalakal na dinadala ng Volga. Iminungkahi ng mga istoryador na ang Imperyong Byzantine ay maaaring nag-udyok sa mga Rus' laban sa mga Khazar, na bumagsak sa mga Byzantine pagkatapos ng mga pag-uusig sa mga Hudyo sa paghahari ni Romanus I Lecapenus . [28]

Ang Kievan Rus' sa simula ng paghahari ni Sviatoslav (sa pula), na nagpapakita ng kanyang saklaw ng impluwensya hanggang 972 (sa orange)

Si Sviatoslav ay nagsimula sa pamamagitan ng pag-rally sa mga basal na tribo ng East Slavic ng mga Khazar sa kanyang layunin. Ang mga hindi sasali sa kanya, tulad ng mga Vyatich, ay inatake at pinilit na magbigay pugay sa Kievan Rus' kaysa sa mga Khazar. [29] Ayon sa isang alamat na naitala sa Pangunahing mga salaysay, nagpadala si Sviatoslav ng mensahe sa mga pinuno ng Vyatich, na binubuo ng isang parirala: "Gusto kong lumapit sa iyo!" (Old East Slavic khochiu na vy iti ) [30] Ang pariralang ito ay ginagamit sa modernong Ruso at Ukrainian (karaniwan ay maling sinipi bilang idu na vy ) upang tukuyin ang isang malinaw na deklarasyon ng mga intensyon ng isang tao. Sa pagpapatuloy ng mga ilog ng Oka at Volga, sinalakay niya ang Volga Bulgaria . Kumuha siya ng mga mersenaryong Oghuz at Pecheneg upang magtrabaho sa kampanyang ito, marahil upang kontrahin ang nakatataas na kawal ng mga Khazar at Bulgar. [31]

Sinira ni Sviatoslav ang lungsod ng Khazar ng Sarkel noong mga 965, posibleng sinasako (ngunit hindi sinakop) ang lungsod ng Khazar ng Kerch sa Crimea . [32] Sa Sarkel naman itinatag niya ang isang pamayanan ng Rus na tinatawag na Belaya Vyezha ("ang puting tore" o "ang puting kuta", ang pagsasalin ng East Slavic para sa "Sarkel"). [33] Pagkatapos ay winasak niya ang kabisera ng Khazar ng Atil . [34] Isang bisita sa Atil ang sumulat sa lalong madaling panahon pagkatapos ng kampanya ni Sviatoslav: "Ang Rus' ay sumalakay, at walang ubas o pasas ang natitira, ni isang dahon sa isang sanga." [35] Ang eksaktong kronolohiya ng kanyang kampanyang Khazar ay hindi tiyak at pinagtatalunan; halimbawa na lamang, ang pagmungkahi nina Mikhail Artamonov at David Christian na ang sako ng Sarkel ay dumating pagkatapos ng pagkawasak ng Atil. [36]

Konseho ng Digmaan ni Sviatoslav ni Boris Chorikov

Bagama't iniulat ni Ibn Haukal ang sako ni Sviatoslav kay Samandar, ang pinuno ng Rus ay hindi nag-abala na permanenteng sakupin ang sentro ng Khazar sa hilaga ng Caucasus Mountains. Sa kanyang pagbabalik sa Kiev, pinili ni Sviatoslav na mag-aklas laban sa mga Ossetian at pilitin silang sumunod. [37] Samakatuwid, ipinagpatuloy ng mga kahalili ng Khazar ang kanilang walang katiyakang pag-iral sa rehiyon. [38] Ang pagkawasak ng kapangyarihan ng imperyal ng Khazar ay naging daan para dominahin ni Kievan Rus ang hilaga-timog na mga ruta ng kalakalan sa pamamagitan ng kapatagan at sa kabila ng Black Sea, mga ruta na dating pangunahing pinagmumulan ng kita ng mga Khazar. Bukod dito, ang mga kampanya ni Sviatoslav ay humantong sa pagtaas ng paninirahan ng Slavic sa rehiyon ng kulturang Saltovo-Mayaki, na lubos na nagbabago sa demograpiko at kultura ng transisyonal na lugar sa pagitan ng kagubatan at kapatagan. [39]

Mga kampanya sa Balkan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Sviatoslav I of Kiev
Rurikovich
Kapanganakan: 942 Kamatayan: 972
Mga Pangmaharlikang Pamagat
Sinundan:
{{{before}}} 		Prince of Kiev
960s–972 		Susunod:
{{{after}}}
Mga Pamagat na Pinapanggap/Inaangkin
Sinundan:
{{{before}}} 		Prince of Kiev
945–960s 		Susunod:
{{{after}}}
Sinundan:
{{{before}}} 		Rulers of Kievan Rus'
945–972 		Susunod:
{{{after}}}
Ang panghihimasok ni Sviatoslav sa Bulgaria, Manasses na salaysay

Ang paglipol sa Khazaria ay isinagawa laban sa karanasan ng alyansa ng Rus'-Byzantine, nagtapos pagkatapos ng kampanyang Byzantine ni Igor noong 944. [40] Ang malapit na ugnayang militar sa pagitan ng Rus' at Byzantium ay inilalarawan ng katotohanan, na iniulat ni John Skylitzes, na ang isang detatsment ng Rus ay sinamahan ang Emperador ng Byzantine na si Nikephoros Phokas sa kanyang matagumpay na ekspedisyong pandagat sa Crete .

Noong 967 o 968, [41] ipinadala ni Nikephoros ang kanyang ahente, na si Kalokyros, upang hikayatin si Sviatoslav na tulungan ang mga Byzantine sa isang digmaan laban sa Bulgaria . [42] Si Sviatoslav ay binayaran ng 15,000 libra ng ginto at naglayag kasama ang isang hukbo na may 60,000 katao, kabilang ang libu-libong mga mersenaryo ng Pecheneg. [43] [44]

Tinalo ni Sviatoslav ang pinuno ng Bulgaria na si Boris II [45] at nagpatuloy na sakupin ang buong hilagang Bulgaria. Samantala, sinuhulan ng mga Byzantine ang mga Pecheneg upang salakayin at salakayin ang Kiev, kung saan nanatili si Olga kasama ang anak ni Sviatoslav na si Vladimir. Ang paglusob ay hinalinhan ng druzhina ng Pretich, at kaagad na pagkatapos ng pag-urong ng Pecheneg, nagpadala si Olga ng isang mapanlait na liham kay Sviatoslav. Agad siyang bumalik at natalo ang mga Pecheneg, na patuloy na nagbabanta sa Kiev.Padron:Campaignbox Russo-Byzantine Wars

Paghabol sa mga mandirigma ni Sviatoslav ng hukbong Byzantine, isang miniyatura mula sa ika-11 siglo na mga salaysay ni John Skylitzes .

Tumanggi si Sviatoslav na ibigay ang kanyang mga pananakop sa Balkan sa mga Byzantine, at bilang resulta bumagsak ang mga partido. Sa sama ng loob ng kanyang mga boyars at ng kanyang ina (na namatay sa loob ng tatlong araw pagkatapos malaman ang tungkol sa kanyang desisyon), nagpasya si Sviatoslav na ilipat ang kanyang kabisera sa Pereyaslavets sa bukana ng Danube dahil sa malaking potensyal ng lokasyong iyon bilang pankalakalang lugar. Sa tala ng pangunahing mga salaysay para sa 969, ipinaliwanag ni Sviatoslav na sa Pereyaslavets, ang sentro ng kanyang mga lupain, "lahat ng kayamanan ay dumadaloy: ginto, mga seda, alak, at iba't ibang prutas mula sa Greece, pilak at mga kabayo mula sa Hungary at Bohemia, at mula sa Mga balahibo, waks, pulot, at mga alipin ng Rus".

Madrid Skylitzes, pagpupulong nina John Tzimiskes at Sviatoslav.

Sa tag-araw noong 969, iniwan muli ni Sviatoslav si Rus, na hinati ang kanyang kapangyarihan sa tatlong bahagi, bawat isa ay nasa ilalim ng nominal na panuntunan ng isa sa kanyang mga anak. Sa pinuno ng isang hukbo na kinabibilangan ng mga pantulong na tropang Pecheneg at Magyar, muli niyang sinalakay ang Bulgaria, na nagwasak sa Thrace, nakuha ang lungsod ng Philippopolis, at pinatay ang mga naninirahan dito. Tumugon si Nikephoros sa pamamagitan ng pag-aayos ng mga depensa ng Constantinople at pagtataas ng mga bagong iskwadron ng armored cavalry. Sa gitna ng kanyang mga paghahanda, si Nikephoros ay pinatalsik at pinatay ni John Tzimiskes, na sa gayon ay naging bagong Emperador ng Byzantine. [46]

Paglusob ng Durostorum sa Manasses Chronicle

Si Sviatoslav ay umatras sa Dorostolon, na nilusob ng mga hukbong Byzantine sa loob ng animnapu't limang araw . Pinutol at napalibutan, nakipagkasundo si Sviatoslav kay John at pumayag na talikuran ang Balkans, talikuran ang kanyang mga pag-angkin sa katimugang Crimea, at bumalik sa kanluran ng Dnieper River . Bilang kapalit, binigyan ng emperador ng Byzantine ang mga Rus ng pagkain at ligtas na daanan pauwi. Naglayag si Sviatoslav at ang kanyang mga tauhan at dumaong sa Isla ng Berezan sa bukana ng Dnieper, kung saan gumawa sila ng kampo para sa taglamig. Pagkaraan ng ilang buwan, ayon sa Pangunahing mga salaysay, ang kanilang kampo ay nasalanta ng taggutom, kaya't kahit ang ulo ng kabayo ay hindi mabibili ng wala pang kalahating grivna . [47] Bagama't ang kampanya ni Sviatoslav ay hindi nagdulot ng nakikitang resulta para sa mga Rus, pinahina nito ang estado ng Bulgaria at iniwan itong mahina sa mga pag-atake ni Basil the Bulgar-Slayer makalipas ang apat na dekada.

Kamatayan at resulta

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang Kamatayan ni Sviatoslav ni Boris Chorikov

Kasunod ng pagkamatay ni Sviatoslav, ang mga tensyon sa pagitan ng kanyang mga anak ay lumaki. Isang digmaan ang sumiklab sa pagitan ng kanyang mga lehitimong anak, sina Oleg at Yaropolk, noong 976, sa pagtatapos kung saan napatay si Oleg. Noong 977, tumakas si Vladimir papunta sa ibang bansa upang takasan ang kapalaran ni Oleg kung saan itinatag niya ang isang hukbo ng mga Varangian at bumalik noong 978. Napatay si Yaropolk, at si Vladimir ang naging nag-iisang pinuno ng Kievan Rus'. [7] [48]

Sining at panitikan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Matagal nang bayani si Sviatoslav ng mga makabayang Belarusian, Russian, at Ukrainian dahil sa kanyang mahusay na tagumpay sa militar. Ang kanyang pigura ay unang nakakuha ng atensyon sa mga Rusong artista at makata sa panahon ng Russo-Turkish War (1768–1774), na nagbigay ng halatang pagkakatulad sa pagtulak ni Sviatoslav patungo sa Constantinople. Ang pagpapalawak ng Russia sa timog at ang mga imperyalistang pakikipagsapalaran ni Catherine II sa Balkans ay tila naging lehitimo sa mga kampanya ni Sviatoslav walong siglo na ang nakalipas.

Ivan Akimov . Ang Pagbabalik ni Sviatoslav mula sa Danube sa Kanyang Pamilya sa Kiev (1773)

Kabilang sa mga gawang nilikha noong panahon ng digmaan ay ang trahedya ni Yakov Knyazhnin na si Olga (1772). Pinili ng Rusong mandudula na ipakilala si Sviatoslav bilang kanyang bida, kahit na ang kanyang aktibong pakikilahok sa mga kaganapan pagkatapos ng pagkamatay ni Igor ay hindi naaayon sa tradisyonal na kronolohiya. Ang karibal ni Knyazhnin na si Nikolai Nikolev (1758–1815) ay nagsulat din ng isang dula sa paksa ng buhay ni Sviatoslav. Ang pagpipinta ni Ivan Akimov na Sviatoslav's Return from the Danube to Kiev (1773) ay nag-explore ng conflict sa pagitan ng military honor at family attachment. Ito ay isang matingkad na halimbawa ng Poussinesque rendering ng maagang medieval na paksa.

Isang monumento kay Sviatoslav I sa Kyiv, Ukraine. Ang mga may-akda ay sina Borys Krylov at Oles Sydoruk.

Ang interes sa karera ni Sviatoslav ay tumaas noong ika-19 na siglo. Inilarawan ni Klavdiy Lebedev ang isang yugto ng pagpupulong ni Sviatoslav kay Emperador John sa kanyang kilalang pagpipinta, habang si Eugene Lanceray ay naglilok ng estatwa ng equestrian ni Sviatoslav noong unang bahagi ng ika-20 siglo. Lumilitaw si Sviatoslav sa 1913 na tula ni Velimir Khlebnikov na Isinulat bago ang digmaan (#70. Написанное до войны) [49] bilang isang ehemplo ng militanteng Slavdom: [50]

Знаменитый сок Дуная,
Наливая в глубь главы,
Стану пить я, вспоминая
Светлых клич: "Иду на вы!".

Pouring the famed juice of the Danube
Into the depth of my head,
I shall drink and remember
The cry of the bright ones: "I come at you!"

Si Sviatoslav ay ang kontrabida ng nobelang The Lost Kingdom, o the Passing of the Khazars, ni Samuel Gordon, [51] isang kathang-isip na salysay ng pagkawasak ng Khazaria ng Rus'. Ang Slavic na mandirigma ay nagpapakita ng mas positibong konteksto sa kuwentong "Chernye Strely Vyaticha" ni Vadim Viktorovich Kargalov; ang kuwento ay kasama sa kanyang aklat na Istoricheskie povesti . [52]

Noong 2005, kumalat ang mga ulat na ang isang nayon sa rehiyon ng Belgorod ay nagtayo ng isang monumento sa tagumpay ni Sviatoslav laban sa mga Khazar ng iskultor ng Russia na si Vyacheslav Klykov . Inilarawan ng mga ulat ang 13-meter na taas na estatwa bilang naglalarawan ng isang Rus' na kabalyero na tinatapakan ang isang nakahandusay na Khazar na may dalang Bituin ni David at Kolovrat . Lumikha ito ng hiyaw sa loob ng komunidad ng mga Hudyo ng Russia. Ang kontrobersya ay lalo pang pinalala ng mga koneksyon ni Klykov sa Pamyat at iba pang mga organisasyong anti-Semitiko, gayundin sa kanyang pagkakasangkot sa "liham ng 500", isang kontrobersyal na apela sa Prosecutor General na suriin ang lahat ng mga organisasyong Hudyo sa Russia para sa ekstremismo. [53] Ang Press Center ng Belgorod Regional Administration ay tumugon sa pamamagitan ng pagsasabi na ang isang nakaplanong monumento kay Sviatoslav ay hindi pa nagagawa ngunit magpapakita ng "paggalang sa mga kinatawan ng lahat ng nasyonalidad at relihiyon." Nang mailantad ang rebulto, ang kalasag ay may dalang labindalawang-tulis na bituin.

Si Sviatoslav ang pangunahing karakter ng mga aklat na Knyaz ( Kniaz ) at The Hero ( Geroi ), na isinulat ng manunulat na Ruso na si Alexander Mazin . Malaki ang ginagampanan ni Sviatoslav sa makasaysayang antolohiyang pelikula ng Sobyet na The Legend of Princess Olga, na nagsasabi sa kuwento ng kanyang ina, si Olga. Lumilitaw si Sviatoslav sa iba't ibang mga bahagi, kapwa bilang isang bata bilang isang may sapat na gulang. Ang adultong prinsipe na si Sviatoslav ay ginampanan ni Les Serdyuk .

Noong Nobyembre 2011, natagpuan ng isang mangingisdang Ukrainian ang isang metrong habang tabak sa tubig ng Dnieper sa Khortytsia, malapit sa kung saan pinaniniwalaang pinatay si Sviatoslav noong 972. Ang hawakan ay gawa sa apat na magkakaibang metal kabilang ang ginto at pilak, at posibleng kay Sviatoslav mismo, ngunit ito ay haka-haka—ang espada ay maaaring pag-aari ng sinumang maharlika mula sa panahong iyon. [54]

Monumento kay Svyatoslav ang matapang sa nayon ng Stari Petrivtsi, rehiyon ng Kyiv

Mga Tala

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ Ruso: Святослав Игоревич; Ukranyo: Святослав Ігорович, romanisado: Sviatoslav Ihorovych; Biyeloruso: Святаслаў Ігаравіч

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ "E.g. in the Primary Chronicle under year 970". Litopys.org.ua. Nakuha noong 6 Hulyo 2013.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. ↑ Borrero 2009.
  3. ↑ A History of Russia: Since 1855, Walter Moss, pg 29
  4. ↑ Khazarian state and its role in the history of Eastern Europe and the Caucasus A.P. Novoseltsev, Moscow, Nauka, 1990. (sa Ruso)
  5. ↑ Gleason 2014.
  6. ↑ Gasparov & Raevsky-Hughes 2018.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Martin 2007.
  8. ↑ 8.0 8.1 Bushkovitch 2011.
  9. ↑ Stephenson 2000.
  10. ↑ Curta 2019.
  11. ↑ Feldbrugge 2017.
  12. ↑ Franklin & Shepard 2014.
  13. ↑ See А.М. Членов. К вопросу об имени Святослава, in Личные имена в прошлом, настоящем и будущем: проблемы антропонимики (Moscow, 1970).
  14. ↑ Anna Litvina. Fyodor Uspensky. The choice of the name of the Russian princes in the X-XVI centuries. Dynastic history through the prism of anthroponymy. – Moscow, 2006 .-- 904 p. – 1000 copies. – ISBN 5-85759-339-5. – P. 41.
  15. ↑ Elena Rydzevskaya. Ancient Russia and Scandinavia in the 9th–14th centuries Moscow: Nauka, 1978. Pp. 203
  16. ↑ Basilevsky 2016.
  17. ↑ If Olga was indeed born in 879, as the Primary Chronicle seems to imply, she should have been about 65 at the time of Sviatoslav's birth. There are clearly some problems with chronology.
  18. ↑ Primary Chronicle entry for 968
  19. ↑ Cross and Sherbowitz-Wetzor, Primary Chronicle, p. 84.
  20. ↑ Cross and Sherbowitz-Wetzor, Primary Chronicle, p. 84.
  21. ↑ For the alternative translations of the same passage of the Greek original that say that Sviatoslav may have not shaven but wispy beard and not one but two sidelocks on each side of his head, see e.g. Ian Heath "The Vikings (Elite 3)", Osprey Publishing 1985; ISBN 978-0-85045-565-6, p.60 or David Nicolle "Armies of Medieval Russia 750–1250 (Men-at-Arms 333)" Osprey Publishing 1999; ISBN 978-1-85532-848-8, p.44
  22. ↑ Vernadsky 276–277. The sidelock is reminiscent of Turkic hairstyles and practices and was later mimicked by Cossacks.
  23. ↑ Based on his analysis of De Ceremoniis, Alexander Nazarenko hypothesizes that Olga hoped to orchestrate a marriage between Sviatoslav and a Byzantine princess. If her proposal was peremptorily declined (as it most certainly would have been), it is hardly surprising that Sviatoslav would look at the Byzantine Empire and her Christian culture with suspicion. Nazarenko 302.
  24. ↑ Primary Chronicle _____.
  25. ↑ Shared maternal paternity of Yaropolk and Oleg is a matter of debate by historians.
  26. ↑ She is traditionally identified in Russian historiography as Dobrynya's sister; for other theories on her identity, see here.
  27. ↑ Indeed, Franklin and Shepard advanced the hypothesis that Sfengus was identical with Mstislav of Tmutarakan. Franklin and Shepard 200–201.
  28. ↑ "Rus", Encyclopaedia of Islam
  29. ↑ Christian 345. It is disputed whether Sviatoslav invaded the land of Vyatichs that year. The only campaign against the Vyatichs explicitly mentioned in the Primary Chronicle is dated to 966.
  30. ↑ Russian Primary Chronicle (ПСРЛ. — Т. 2. Ипатьевская летопись. — СПб., 1908) for year 6472. The chronicler may have wished to contrast Sviatoslav's open declaration of war to stealthy tactics employed by many other early medieval conquerors.
  31. ↑ For Sviatoslav's reliance on nomad cavalry, see, e.g., Franklin and Shepard 149; Christian 298; Pletneva 18.
  32. ↑ Christian 298. The Primary Chronicle is very succinct about the whole campaign against the Khazars, saying only that Sviatoslav "took their city and Belaya Vezha".
  33. ↑ The town was an important trade center located near the portage between the Volga and Don Rivers. By the early 12th century, however, it had been destroyed by the Kipchaks.
  34. ↑ See, generally Christian 297–298; Dunlop passim.
  35. ↑ Logan (1992), p. 202
  36. ↑ Artamonov 428; Christian 298.
  37. ↑ The campaign against the Ossetians is attested in the Primary Chronicle. The Novgorod First Chronicle specifies that Sviatoslav resettled the Ossetians near Kiev, but Sakharov finds this claim dubitable.
  38. ↑ The Mandgelis Document refers to a Khazar potentate in the Taman Peninsula around 985, long after Sviatoslav's death. Kedrenos reported that the Byzantines and Rus' collaborated in the conquest of a Khazar kingdom in the Crimea in 1016, and still later, Ibn al-Athir reported an unsuccessful attack by al-Fadl ibn Muhammad against the Khazars in the Caucasus in 1030. For more information on these and other references, see Khazars#Late references to the Khazars.
  39. ↑ Christian 298.
  40. ↑ Most historians believe the Greeks were interested in the destruction of Khazaria. Another school of thought essentializes the report of Yahya of Antioch that, prior to the Danube campaign, the Byzantines and the Rus' were at war. See Sakharov, chapter I.
  41. ↑ The exact date of Sviatoslav's Bulgarian campaign, which likely did not commence until the conclusion of his Khazar campaign, is unknown.
  42. ↑ Mikhail Tikhomirov and Vladimir Pashuto, among others, assume that the Emperor was interested primarily in diverting Sviatoslav's attention from Chersonesos, a Byzantine possession in the Crimea. Indeed, Leo the Deacon three times mentions that Sviatoslav and his father Igor controlled Cimmerian Bosporus. If so, a conflict of interests in the Crimea was inevitable. The Suzdal Chronicle, though a rather late source, also mentions Sviatoslav's war against Chersonesos. In the peace treaty of 971, Sviatoslav promised not to wage wars against either Constantinople or Chersonesos. Byzantine sources also report that Kalokyros attempted to persuade Sviatoslav to support Kalokyros in a coup against the reigning Byzantine emperor. As remuneration for his help, Sviatoslav was supposed to retain a permanent hold on Bulgaria. Modern historians, however, assign little historical importance to this story. Kendrick 157.
  43. ↑ All figures in this article, including the numbers of Sviatoslav's troops, are based on the reports of Byzantine sources, which may differ from those of the Slavonic chronicles. Greek sources report Khazars and "Turks" in Sviatoslav's army as well as Pechenegs. As used in such Byzantine writings as De Administrando Imperio by Constantine Porphyrogenitus, "Turks" refers to Magyars. The Rus'-Magyar alliance resulted in the Hungarian expedition against the second largest city of the empire, Thessalonica, in 968.
  44. ↑ W. Treadgold, A History of the Byzantine State and Society, 509
  45. ↑ Boris II was captured by the Byzantines in 971 and carried off to Constantinople as a prisoner.
  46. ↑ Kendrick 158
  47. ↑ Franklin and Shepard 149–150
  48. ↑ Hanak 2013.
  49. ↑ "Велимир Хлебников Творения". Lib.rus.ec. Nakuha noong 17 Hunyo 2012.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  50. ↑ Cooke, Raymond Cooke. Velimir Khlebnikov: A Critical Study. Cambridge University Press, 1987. Pages 122–123
  51. ↑ London: Shapiro, Vallentine, 1926
  52. ↑ (Moscow: Det. lit., 1989).
  53. ↑ "Alexander Verkhovsky. Anti-Semitism in Russia: 2005. Key Developments and New Trends". Inarkibo mula sa orihinal noong 9 Agosto 2007. Nakuha noong 12 Nobyembre 2007.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  54. ↑ "On Khortitsa found the sword of Prince Svyatoslav". Rest in Ukraine. 23 September 2011. Inarkibo mula sa orihinal noong 7 Nobiyembre 2017. Nakuha noong 23 November 2017. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (tulong)
  • Artamonov, Mikhail Istoriya Khazar. Leningrad, 1962.
  • Barthold, W. "Khazar". Encyclopaedia of Islam (Brill Online). Eds.: P. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 1996.
  • Chertkov A. D. Opisanie voin velikago kniazya Svyatoslava Igorevicha. Moscow, 1843.
  • Chlenov, A. M. (А. М. Членов.) "K Voprosu ob Imeni Sviatoslava." Lichnye Imena v proshlom, Nastoyaschem i Buduschem Antroponomiki ("К вопросу об имени Святослава." Личные имена в прошлом, настоящем и будущем: проблемы антропонимики) (Moscow, 1970).
  • Christian, David. A History of Russia, Mongolia and Central Asia. Blackwell, 1999.
  • Cross, S. H., and O. P. Sherbowitz-Wetzor. The Russian Primary Chronicle: Laurentian Text. Cambridge, Mass.: Medieval Academy of America, 1953.
  • Dunlop, D. M. History of the Jewish Khazars. Princeton Univ. Press, 1954.
  • Franklin, Simon and Jonathan Shepard. The Emergence of Rus 750–1200. London: Longman, 1996. ISBN 0-582-49091-XISBN 0-582-49091-X.
  • Golden, P. B. "Rus." Encyclopaedia of Islam (Brill Online). Eds.: P. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel and W. P. Heinrichs. Brill, 2006.
  • Grekov, Boris. Kiev Rus. tr. Sdobnikov, Y., ed. Ogden, Denis. Moscow: Foreign Languages Publishing House, 1959
  • Hanak, Walter K. (1995), "The Infamous Svjatoslav: Master of Duplicity in War and Peace?", sa Miller, Timothy S.; Nesbitt, John (mga pat.), Peace and War in Byzantium: Essays in Honor of George T. Dennis, S.J., The Catholic University of America Press, ISBN 978-0-8132-0805-3, inarkibo mula sa orihinal noong 2010-06-17{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  • Kendrick, Thomas D. A History of the Vikings. Courier Dover Publications, 2004. ISBN 0-486-43396-XISBN 0-486-43396-X
  • Logan, Donald F. The Vikings in History 2nd ed. Routledge, 1992. ISBN 0-415-08396-6ISBN 0-415-08396-6
  • Manteuffel Th. "Les tentatives d'entrainement de la Russie de Kiev dans la sphere d'influence latin". Acta Poloniae Historica. Warsaw, t. 22, 1970. ISSN 0001-6829ISSN 0001-6829
  • Nazarenko, A. N. (А.Н. Назаренко). Drevniaya Rus' na Mezhdunarodnykh Putiakh (Древняя Русь на международных путях). Moscow, Russian Academy of Sciences, World History Institute, 2001. ISBN 5-7859-0085-8ISBN 5-7859-0085-8.
  • Pletneva, Svetlana. Polovtsy Moscow: Nauka, 1990. ISBN 5-02-009542-7ISBN 5-02-009542-7.
  • Sakharov, Andrey. The Diplomacy of Svyatoslav. Moscow: Nauka, 1982. (online)
  • Subtelny, Orest. Ukraine: A History. Toronto: University of Toronto Press, 1988. ISBN 0-8020-5808-6ISBN 0-8020-5808-6
  • Vernadsky, G. V. The Origins of Russia. Oxford: Clarendon Press, 1959.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sviatoslav_I&oldid=2137586"