Aklat ng mga Hukom

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Mga Aklat ng Bibliya
Para sa ibang gamit, tingnan ang Hukom (paglilinaw).

Ang Aklat ng mga Hukom o Mga Hukom[1] ay ang ika-pitong aklat sa Nevi'im ng Tanakh at sa Lumang Tipan ng Bibliya. Dito nakatitik ang kasaysayan ng "labindalawang bayani" ng bayang Israel, ang mga isinugo ng Diyos para maging mga pinuno ng mga hukbo sa kapanahunan ng pakikidigma at mga tagapagdaos ng katarungan kung panahon naman ng kapayapaan.[1]

Panahon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sumasakop ang kapanahunan ng aklat na ito mula sa pagsakabilang-buhay ni Josue magpahanggang pagtatatag ng kaharian (mga 13 BK hanggang 11 BK). Tinatalakay rin sa mga pahina ng librong ito ang kasaysayan ng anim na pangunahing mga hukom: sina Otoniel, Ehud, Barac, Gideon, Jefte, at Samson.[1]

Layunin[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ipinapakita sa Aklat ng mga Hukom na nababatay sa pagsunod at di-pagsunod ng mga mamamayang Israelita sa Batas ng Diyos ang katayuan ng kanilang katiwasayan. Kapag nagkakamit sila ng kasalanan, nagagapi sila ng mga kalaban; samantalang kapag nagsisipagsisi sila, napapadalhan sila ng mga hukom, ang mga tagapagligtas nila mula sa anumang panganib.[1]

Mga bahagi[baguhin | baguhin ang wikitext]

Binubuo ng tatlong mga bahagi ang Aklat ng Mga Hukom:

  • Ang Palestina Pagkamatay ni Josue (1, 1-3, 6)
  • Kasaysayan ng mga Hukom (3, 7-16, 31)
  • Ang mga Lipi nina Dan at Benjamin sa Kapanahunan ng mga Hukom (17, 1-21, 25)

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Abriol, Jose C. (2000). "Mga Hukom". Ang Banal na Biblia, Natatanging Edisyon, Jubileo A.D. Paulines Publishing House/Daughters of St. Paul (Lungsod ng Pasay) ISBN 9715901077.

Panlabas na kawing[baguhin | baguhin ang wikitext]

Usbong Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.