Alejandro III ng Rusya
| Alejandro III | |
|---|---|
| |
| Opisyal na litrato, 1885 | |
| Panahon | 13 Marso 1881 – 1 Nobyembre 1894 |
| Koronasyon | 27 Mayo 1883 |
| Sinundan | Alejandro II |
| Sumunod | Nicolas II |
| Asawa | Dagmar of Denmark (k. 1866) |
| Anak | |
| Buong pangalan | |
| Alexander Alexandrovich Romanov | |
| Lalad | Holstein-Gottorp-Romanov |
| Ama | Alexander II of Russia |
| Ina | Marie of Hesse and by Rhine |
| Kapanganakan | 10 Marso 1845 Winter Palace, Saint Petersburg, Russian Empire |
| Kamatayan | 1 Nobyembre 1894 (edad 49) Maley Palace, Livadia, Taurida Governorate, Russian Empire |
| Libingan | 18 November 1894 Peter and Paul Cathedral, Saint Petersburg, Russian Empire |
| Lagda | .png){kind=small}
|
| Pananampalataya | Russian Orthodox |
Si Alejandro III (Marso 10, 1845 – Nobyembre 1, 1894) ay isang Rusong monarko na naglingkod bilang Emperador ng Rusya, Hari ng Kongresong Polonya, at Dukadong Maringal ng Pinlandiya mula Marso 1881 hanggang sa kanyang pagkamatay noong Nobyembre 1894. Siya ay lubos na reaksyunaryo sa domestic affairs at binaligtad ang ilan sa mga liberal na reporma ng kanyang ama, si Alejandro II, isang patakaran ng "kontra-reporma". Sa ilalim ng impluwensya ni Konstantin Pobedonostsev (1827–1907), kumilos siya upang mapakinabangan ang kanyang awtokratikong kapangyarihan.
Sa panahon ng kanyang paghahari, walang nakipaglaban ang Russia sa mga malalaking digmaan, at nakilala siya bilang The Peacemaker (na nananatili hanggang sa ika-21 siglong istoryograpiya. Ang kanyang pangunahing tagumpay sa patakarang panlabas ay ang Alyansang Prangko-Ruso, isang malaking pagbabago sa internasyonal na relasyon na kalaunan ay nasangkot sa Rusya noong Unang Digmaang Pandaigdig. Ang kanyang pamana sa pulitika ay kumakatawan sa isang direktang hamon sa kaayusan ng kulturang Europeo na itinakda ng estadistang Aleman na si Otto von Bismarck, na pinaghalo ang mga impluwensyang Ruso sa nagbabagong balanse ng kapangyarihan.
Maagang Buhay
[baguhin | baguhin ang wikitext]Kapanganakan at Panahong Tsarevich
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ipinanganak si Grand Duke Alexander Alexandrovich noong 10 Marso 1845 sa Winter Palace sa Saint Petersburg, Russian Empire, ang pangalawang anak na lalaki at ikatlong anak ni Tsesarevich Alexander (Future Alexander II) at ng kanyang unang asawa na si Maria Alexandrovna (née Princess Marie ng Hesse at ni Rhine). Ipinanganak siya sa panahon ng paghahari ng kanyang lolo na si Nicholas I.
Bagama't siya ay nakatakdang maging isang malakas na kontra-repormang emperador, si Alexander ay may maliit na pag-asa na magtagumpay sa trono sa unang dalawang dekada ng kanyang buhay, dahil mayroon siyang isang nakatatandang kapatid na lalaki, si Nicholas, na tila matatag na konstitusyon. Kahit noong unang nagpakita si Nicholas ng mga sintomas ng maselan na kalusugan, hindi kailanman sineseryoso ang paniwala na siya ay mamamatay nang bata, at siya ay ipinagkasal kay Prinsesa Dagmar ng Denmark, anak nina Haring Christian IX ng Denmark at Reyna Louise ng Denmark, at kung saan ang mga kapatid ay kasama sina King Frederik VIII ng Denmark, Reyna Alexandra ng United Kingdom at King George I ng Greece. Ang mahusay na solicitude ay nakatuon sa edukasyon ni Nicholas bilang tsesarevich, samantalang si Alexander ay nakatanggap lamang ng pagsasanay ng isang ordinaryong Grand Duke ng panahong iyon. Kabilang dito ang kakilala sa French, English at German, at military drill.[1]
Si Alexander ay naging tsesarevich sa biglaang pagkamatay ni Nicholas noong 1865. Siya ay napakalapit sa kanyang nakatatandang kapatid, at siya ay nawasak. Nang siya ay naging tsar, naisip niya na "walang sinuman ang nagkaroon ng ganoong epekto sa aking buhay gaya ng aking mahal na kapatid at kaibigan na si Nixa [Nicholas]" at naghinagpis na "isang kakila-kilabot na responsibilidad ang nahulog sa aking mga balikat" nang mamatay si Nicholas. Bilang tsesarevich, sinimulan ni Alexander na pag-aralan ang mga prinsipyo ng batas at pangangasiwa sa ilalim ng Konstantin Pobedonostsev, pagkatapos ay isang propesor ng batas sibil sa Moscow State University at nang maglaon (mula 1880) punong procurator ng Holy Synod ng Orthodox Church sa Russia. Ipinakintal ni Pobedonostsev sa isip ng binata ang paniniwala na ang kasigasigan para sa pag-iisip ng Russian Orthodox ay isang mahalagang salik ng pagiging makabayan ng Russia na dapat linangin ng bawat emperador na may tamang pag-iisip. Habang siya ay maliwanag na tagapagmana mula 1865 hanggang 1881 Alexander ay hindi gumaganap ng isang kilalang bahagi sa mga pampublikong gawain, ngunit pinahintulutan itong malaman na siya ay may mga ideya na hindi tumutugma sa mga prinsipyo ng umiiral na pamahalaan.
Si Alexander at ang kanyang ama ay naging hiwalay dahil sa kanilang magkaibang pananaw sa pulitika. Noong 1870, sinuportahan ni Alexander II ang Prussia sa Digmaang Franco-Prussian, na ikinagalit ng nakababatang Alexander. Naimpluwensyahan ng kanyang asawang taga-Denmark na si Dagmar, pinuna ni Alexander ang "pamahalaang shortsighted" sa pagtulong sa "mga baboy ng Prussian".
Sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Ang artikulong ito ay nagsasama ng teksto mula sa isang lathalatin na nasa dominyong publiko na ngayon: Wallace (1911). "Alexander III.". Sa Chisholm, Hugh (pat.). Encyclopædia Britannica (sa wikang Ingles). Bol. 1first=Donald Mackenzie (ika-11 (na) edisyon). Cambridge University Press.:562
