Ang Bakero at ang Manghahabing Babae

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang "Bakero at ang Manghahabing Babae" ay isang romantikong kwentong-pambayang Tsino. Ang kuwento ay nagsasabi tungkol sa pag-iibigan ni Zhinü (織女; ang babaeng manghahabi, na sumasagisag sa bituing Vega) at ni Niulang (牛郎; ang pastol ng baka, na sumasagisag sa bituin na Altair).[1] Ang kanilang pag-ibig ay hindi pinahintulutan, at sa gayon sila ay pinalayas sa magkabilang panig ng makalangit na ilog (na sumasagisag sa Ariwanas).[2] Minsan sa isang taon, sa ikapitong araw ng ikapitong lunar na buwan, isang kawan ng mga dominiko ang bubuo ng tulay upang muling pagsamahin ang magkasintahan sa isang araw. Kahit na mayroong maraming mga pagkakaiba-iba ng kuwento,[kailangan ng sanggunian] ang pinakaunang kilalang sanggunian sa sikat na alamat na ito ay nagmula sa isang tula mula sa Klasiko ng Panulaan mula sa mahigit 2600 taon na ang nakalilipas.[3]

Ang "Bakero at ang Manghahabing Babae" ay nagmula sa pagsamba ng mga tao sa natural na pangyayaring selestiyal, at kalaunan ay naging Pistang Qixi mula noong Dinastiyang Han.[4] Ipinagdiwang din ito bilang pistang Tanabata sa Hapon at pistang Chilseok sa Korea.[5] Noong sinaunang panahon, ang mga babae ay nakikiusap sa mga bituin ng Vega at Altair sa kalangitan sa panahon ng pagdiriwang, umaasa na magkaroon ng matalinong pag-iisip, magaling na kamay (sa pagbuburda at iba pang mga gawain sa bahay), at isang magandang pag-aasawa.[6]

Ang kuwento ay pinili bilang isa sa Apat na Dakilang Kuwentong-pambayan ng Tsina ng "Kilusang Bayan" noong 1920s—ang iba ay ang Legend of the White Snake, Lady Meng Jiang, at Liang Shanbo at Zhu Yingtai—ngunit sinabi rin ni Idema (2012) na pinababayaan ng terminong ito ang mga pagkakaiba-iba at samakatuwid ang pagkakaiba-iba ng mga kuwento, dahil isang bersiyon lamang ang kinuha bilang tunay na bersiyon.[7]

Mga impluwensiya at pagkakaiiba-iba[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ay sikat sa ibang bahagi ng Asya, na may mga pagkakaiba-iba sa iba't ibang lokasyon. Sa Timog-silangang Asya, ang kuwento ay pinagsama sa isang kuwento ng Jataka na nagdedetalye sa kuwento ni Manohara,[8] ang bunso sa pitong anak na babae ng Haring Kinnara na nakatira sa Bundok Kailash at umibig kay Prinsipe Sudhana.[9]

Sa Korea, ang kuwento ay nakatuon kay Jingnyeo, isang manghahabi na babae na umibig kay Gyeonu, isang pastol. Sa Hapon, umiikot ang kwento sa pag-iibigan ng mga diyos, sina Orihime at Hikoboshi. Sa Vietnam, ang kwento ay kilala bilang Ngưu Lang Chức Nữ at umiikot sa kwento ni Chức Nữ, ang manghahabi, at Ngưu Lang, ang pastol ng mga kalabaw.[10] Ang bersiyong Biyetnames ay pinamagatang Ang Manghahabing Bibit at ang Lalaki ng Kalabaw.[11]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Brown, Ju; Brown, John (2006). China, Japan, Korea: Culture and customs. North Charleston: BookSurge. p. 72. ISBN 978-1-4196-4893-9.
  2. ↑ Lai, Sufen Sophia (1999). "Father in Heaven, Mother in Hell: Gender politics in the creation and transformation of Mulian's mother". Presence and presentation: Women in the Chinese literati tradition. New York: St. Martin's Press. p. 191. ISBN 978-0312210540.
  3. ↑ Schomp, Virginia (2009). The ancient Chinese. New York: Marshall Cavendish Benchmark. p. 89. ISBN 978-0761442165.
  4. ↑ Schomp, Virginia (2009). The ancient Chinese. New York: Marshall Cavendish Benchmark. p. 70. ISBN 978-0761442165.
  5. ↑ Hearn, Lafcadio; Rogers, Bruce (1905). The romance of the Milky Way : and other studies & stories. Wellesley College Library. Boston : Houghton Mifflin.
  6. ↑ "Cultural discourse on Xue Susu, a courtesan in late Ming China". International Journal of Asian Studies; Cambridge.
  7. ↑ Idema, Wilt L. (2012). "Old Tales for New Times: Some Comments on the Cultural Translation of China's Four Great Folktales in the Twentieth Century" (PDF). Taiwan Journal of East Asian Studies. 9 (1): 26. Inarkibo mula sa ang orihinal (PDF) noong 2014-10-06.
  8. ↑ Cornell University (2013). Southeast Asia Program at Cornell University: Fall Bulletin 2013. Page 9. "It is generally accepted that the tale of Manora (Manohara) told in Southeast Asia has become conflated with the story of the cowherd and the celestial Weaver girl, popular in China, Korea, and Japan. This conflation of tales, in which Indian and Chinese concepts of sky nymphs cohere, suggests a consummate example of what historian Oliver Wolters refers to as “localization” in Southeast Asia.
  9. ↑ Jaini, Padmanabh S. (ed.) (2001). Collected Papers on Buddhist Studies Page 297-330. ISBN 81-208-1776-1.
  10. ↑ Landes, A. Contes et légendes annamites. Saigon: Imprimerie Coloniale. 1886. p. 125 (footnote nr. 1).
  11. ↑ Vuong, Lynette Dyer. Sky legends of Vietnam. New York, NY: HarperCollins. 1993. pp. 54-80.ISBN 0-06-023000-2
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ang_Bakero_at_ang_Manghahabing_Babae&oldid=2099073"