Ang Labindalawang Magkakapatid na Babae

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Estatwa ng isang yakṣī, isa sa mga pangunahing tauhan ng kuwentong ito

Ang alamat ng labindalawang kapatid na babae o ang labindalawang kababaihan, na kilala bilang SIP Song (นาง สิบสอง) o bilang Phra Rot Meri (ประ รถ เม รี) Sa Thai at រឿង Puthisen Neang Kongrei [1] sa Cambodia, isang kuwentong-bayan sa Timog-silangang Asya, at isa ring apokripal na Kuwentong Jātaka, ang Rathasena Jātaka ng koleksiyon ng Paññāsa Jātaka. Ito ay isa sa mga kuwento ng mga nakaraang buhay ni Buddha kung saan si Rathasena, ang anak ng isa sa labindalawang babae, ay ang bodhisattva.[2]

Kalagayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kuwento ng Twelve Sisters ay bahagi ng katutubong tradisyon ng ilang bansa sa Timog-silangang Asya tulad ng Thailand, Cambodia, at Laos at ang mga kuwentong-bayan na hango dito ay nagmumula sa iba't ibang bersiyon, kadalasan sa ilalim ng iba't ibang mga pamagat batay sa bansa. Ang alamat na ito ay dinala din sa Malaysia ng Malayong Siames kung saan naging tanyag ito sa pamayanang Malayong Tsino.[3]

Ito ay isang mahabang kuwento tungkol sa buhay ng labindalawang kapatid na babae na inabandona ng kanilang mga magulang at inampon ng isang dambuhala (Hinduismo: Rakshasa)] (Lao Sundara ; Khmer: Santhamea (យក្សសន្ធមារ); Thai: Santhumala) na nagpapanggap bilang isang magandang babae. Ang konklusyon ay ang malungkot na kuwento ng pag-ibig tungkol sa nag-iisang nabubuhay na anak na lalaki ng labindalawang kapatid na babae, si Rathasena (Thai: Phra Rotthasen (พระรถเสน); Khmer: Puthisen (ពុទ្ធិសែ្ធិសែḀ សែ Ḁ: Thaisen พระรถเสน); Khmer: KongRei (នាងកង្រី); Lao: Kankari;[a]), ang ampon na anak ng dambuhala na si Sundara . Sa wakas, pareho silang namatay sa mahaba at malungkot na dalampasigan ng isang lawa.

Bersiyong Lao[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang bersiyonng Lao ng Labindalawang Magkakapatid na Babae, ang kuwento ni Putthasen (Buddhasen), ay isinalin sa Pranses ni Louis Finot noong 1917.[5]

Isang mangangalakal ang nahulog sa kahirapan at iniwan ang kaniyang labindalawang anak na babae sa kagubatan.

Sa halip na isang mahiwagang sanga o gayuma, sa bersyong ito ng kuwento ay naghagis si Putthasen ng mga mahiwagang lime o lime seed habang tumatakbo siya mula sa kaniyang asawa.[4]

Dalawang bundok na matatagpuan malapit na nakaharap sa Luang Prabang sa kanang pampang ng Mekong ay pinangalanang Phu Tao at Phu Nang, pagkatapos ng Putthasen at Kankari.

== Talababa =-

  1. This may not be accurate, as it seems to come from only one source, Epitome of the Pali Canon by Chroniker Press. Other sources reference readings such as Kuanghi, Kwang Hi, etc. See for example Thararat Chareonsonthichai 2017.[4]

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. The legend of Neang KongRei
  2. Ian Harris, Cambodian Buddhism: History and Practice, University of Hawaii Press, 2008, ISBN 978-0824832988
  3. "The Thai Menora in Malaysia: Adapting to the Penang Chinese Community" (PDF). Inarkibo mula sa ang orihinal (PDF) noong 2011-08-12. Nakuha noong 2022-03-02.
  4. 4.0 4.1 Chareonsonthichai, Thararat (2017-11-29). "Echoes from the Sacred Mounts: The Challenge of Female Tutelary Spirits in Luang Prabang". Journal of the Siam Society (sa Ingles). 105: 287–306. ISSN 2651-1851.
  5. Louis Finot, Recherches sur la Littérature Laotienne, BEFEO, vol. 17, no. 5, pages 133-135