Pumunta sa nilalaman

Kahirapan

baguhin ang mga link
Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Ang mga taong nabubuhay sa pamamagitan ng pangangalkal at pamumulot ng mga basura at pagbebenta ng mga ito para sa pagreresiklo. Sa tambakan ng basura sa Payatas, Maynila.

Ang kahirapan ay tumutukoy sa kalagayan o katayuan ng isang tao na walang isang halaga ng mga pag-aaring materyal o salapi.[1] Ang absolutong kahirapan ang kalagayan o katayuan ng hindi pagkakaroon ng paraan o pamamaraan upang makayanan o makapagdulot magkaroon ng payak o basikong mga pangangailangang pantao, katulad ng malinis na tubig o naiinom na tubig, nutrisyon, pangangalagang pangkalusugan, kasuotan, at tirahan.[2][3] Ang relatibong kahirapan ay ang kalagayan ng pagkakaroon ng mas kakaunting mga mapagkukunan o mas kakaunting kitang salapi kaysa ibang mga tao sa loob ng isang lipunan o bansa, o kapag inihambing sa mga karaniwang bilang sa buong mundo. Ang suplay ng mga pagkain na pangangailangan ay maaaring malimitahan ng mga limitasyon sa mga serbisyo ng pamahalaan gaya ng korupsiyon, ilegal na paglisan ng kapital, mga kondisyonalidad sa utang at sa pagkaubos ng utak ng mga propesyonal na pang-edukasyon at pangkalusugan.

Mga katawagan at kasingkahulugang mga salita

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Tinutukoy din itong karukhaan, lubos na kahirapan, ganap na karukhaan, paghihikahos, pagdarahop, kawalan, paghihirap, kakapusan, at destitusyon.[4] Kasingkahulugan din ito ng kaliitan, pagsasalat, pagkasaid, pagkakapos, kawalan ng kabuhayan, kakulangan, kagahulan, kakapusan, kahinaan, kabataan, pagdaralita, dalita, at pamumulubi.[4]

Mga kahulugan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Persentahe ng populasyon sa bawat bansa na nabubuhay sa kaunti sa $1.25 kada araw, 2009.
Persentahe ng populasyon sa bawat bansa na nagdurusa mula sa kagutuman, World Food Programme, 2008
Inaasahang tagal ng buhay, 2008.
Ang Human Development Index, 2006
The Gini coefficient na isang sukat na pagiging hindi pantay ng sahod, 2009.

Ayon sa United Nations, ang kahirapan ang pagtanggi sa mga pagpipilian at oportunidad na isang paglabag sa dignidad na pantao. Ito ay nangangahulugang kawalan ng basikong kapasidad na epektibong makilahok sa lipunan. Ito ay nangangahulugang kawalang kasapatan na mapakain o madamitan ang isang pamilya, hindi pagkakaroon ng mapupuntahang paaralan o klinika at hindi pagkakaroon ng lupain na pagtataniman ng pagkain o kawalang trabaho upang mabuhay at kawalang paglapit sa kredito. Ito ay nangangahulugang kawalang kaseguruhan, kawalang kapangyarihan at hindi pagsasama ng mga indibidwal, mga sambahayan at mga pamayanan. Ito ay nangangahulugang pagiging marupok sa karahasan at kadalasang nagpapahiwatig ng pagtira sa mababa o marupok na mga kapaligiran nang walang malinis na tubig at sanitasyon.[5]

Ayon sa World Bank ay isang pagtanggi sa kapakanan at binubuo ng maraming mga dimensiyon. Ito ay kinabibilangan ng mga mababang sahod at kawalang kakayahan na magkamit ng mga basikong kalakal at mga serbisyong kailangan para mabuhay nang may dignidad. Ang kahirapan ay kinabibilangan rin ng mga mababang lebel ng kalusugan at edukasyon, mababang uri ng paglapit sa isang malinis na tubig at sanitasyon, hindi sapat na kaseguraduhang pisikal, kawalan ng tinig, at hindi sapat na kapasidad at oportunidad na pabutihin ang sariling buhay. [6]

Ayon sa Copenhagen Declaration ang absolutong kahirapan ang kondisyon na inilalarawan ng isang malalang pagtanggi sa mga basikong pangangailangang pantao kabilang ang pagkain, ligtas na inuming tubig, mga pasilidad ng sanitasyon, tirahan, edukasyon at impormasyon.[7] The term 'absolute poverty' is sometimes synonymously referred to as 'extreme poverty.'[8]

Absolutong kahirapan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang kahirapan ay karaniwang sinusukat na absoluto o relatibo na ang huli ay aktuwal na indeks ng kawalang kapantayan sa sahod. Ang absolutong kahirapan ay tumutukoy sa isang hanay ng pamantayan na konsistent sa paglipas ng panahon at sa pagitan ng mga bansa. Sa ilang mga taon simula noong 1990, ang absolutong linya ng kahirapan ayon sa World Bank ay 1 dolyar kada araw. Ito ay binago noong 1993 at hanggang sa 2005, ang absolutong kahirapan ay pamumuhay ng $1.08 kada araw para sa lahat ng mga bansa sa basehang purchasing power parity pagkatapos isaayos para sa implasyon sa dolyar ng Estados Unidos noong 1993. Noong 2005, pagkatapos ng isang malawak na mga pag-aaral ng gastos ng pamumuhay sa buong mundo, itinaas ng World Bank ang sukat para sa pandaigdigang linya ng kahirapan upang sumalamin sa napagmasdang mas mataas na gastos ng pamumuhay.[9] Ngayon, inilalarawan ng World Bank ang sukdulang kahirapan bilang pamumuhay sa kaunti sa US$1.25 (PPP) kada araw at ang katamtamang kahirapan bilang kaunti sa $2 o $5 kada araw. Tinataya nito na noong 2001, ang 1.1 bilyong mga tao ay may lebel ng pagkonsumo nang mababa sa $1 kada araw at ang 2.7 bilyon ay namumuhay ng kaunti sa $2 kada araw."[10] Ang isang dolyar kada araw sa mga bansang hindi gumagamit ng dolyar ng Estados Unidos bilang salapit ay hindi nagsasalin sa pamumuhay kada araw sa katumbas ng halaga ng lokal na kurensiya ng salapit gaya ng tinutukoy ng rate ng palitan.[11] Sa halip, ito ay tinutukoy ng rate ng purchasing power parity na tumitingina kung gaanong karaming lokal na kurensiya ang kailangan upang bumili ng mga parehong bagay na ang isang dolyar ay makakabili sa Estados Unidos.[11] Sa karaniwan, ito ay nagsasalin sa kaunting lokal na kurensiya sa halip na sa rate ng palitan sa mas mahirap na mga bansa dahil ang Estados Unidos ay isang relatibong mas mahal na bansa.[11]

Ang linyang threshold ng $1.25 kada araw gaya ng itinakda ng World Bank ay kontrobersiyal. Ang bawat mga bansa ay may sarili nitong threshold para sa absolutong linya ng kahirapan. Halimbawa, sa Estados Unidos, ang absolutong linya ng kahirapan ay US$15.15 kada araw noong 2010 (US$22,000 kada taon para sa isang pamilya ng apat)[12] while in India it was US$ 1.0 per day[13]. Sa Tsina, ang absolutong linya ng kahirapan ay US$ 0.55 kada araw sa basehang PPP noong 2010.[14] Ang ilang mga skolar ay nangangatwirang paraan ng World Bank ay napakataas samantalang ang iba ay nangangatwirang ito ay mababa.

Ang proporsiyon ng populasyon sa umuunlad na mga bansa na namumuhay sa kasukdulang kahirapang pang ekonomiko ay bumagsak mula 28 porsiyento noong 1990 hanggang 21 porsiyento noong 2001.[10] Ang karamihan ng mga pagbuting ito ay nangyari sa Silangang Asya at Timog Asya.[15] Sa Silangang Asya, iniulat ng World Bank na ang "rate ng kahirapan sa lebel na $2 kada araw ay tinayang bumagsak sa mga 27 porsiyento noong 2007 at bumagsak mula 29.5 noong 2006 at 69 porsiyento noong 1990.[16] Sa Aprikanong Sub-Saharano, ang kasukdulang kahirapan ay tumaas mula 41 porsiyento noong 1981 hanggang 46 porsiyento noong 2001[17] na nagsasama ng lumalagong populasyon na pinadami ng bilang ng mga tao na nabubuhay sa sukdulang kahirapan mula 231 milyon hanggang 318 milyon.[18]

Sa mga simulang 1990, ang ilang mga transisyong ekonomiya ng Sentral at Silangang Europa at Sentral Asya ay nakaranas ng isang malalang pagbagsak sa sahod.[19] Ang pagguho ng Unyong Sobyet ay humantong sa malalaking pagbagsak ng GDP kada capita o mga 30 hanggang 35 porsiyento sa pagitan ng 199 at hanggang sa 1998. Dahil dito, ang mga rate ng kahirapan ay tumaas rin bagaman sa mga kalaunang taon, dahil ang mga sahod kada capita ay nakarekover, ang rate ng kahirapan ay bumagsak rin mula 31.4% ng populasyon hanggang 19.6%[20][21]

Ayon kina Chen at Ravallion ang mga 1.76 bilyong tao sa umuunlad na mga bansa ay nabubuhay ng higit sa $1.25 kada araw at ang 1.9 bilyong mga tao ay nabubuhay ng mababa sa $1.25 noong 1981. Ang populasyon ng mundo ay tumaas sa loob ng 25 taon. Noong 2005, ang mga 4.09 bilyong tao sa mga umuunlad na bansa ay nabubuhay ng higit sa $1.25 kada araw at ang 1.4 bilyong tao ay nabubuhay ng kaunti sa $1.25 kada araw. Ang parehong datos noong 1981 at 2005 ay nasa basehang isinaayon na implasyon.[22][23] Ayon sa ilang mga skolar, ang pagbabawas ng kahirapan ay hindi pantay sa buong mundo. Ang mga bansang sumasagana sa ekonomiya gaya ng Tsina, India at Brazil ay nagkagawa ng higit sa pagsulong sa pagbabawas ng absolutong kahirapan kesa sa mga bansa sa ibang mga rehiyon ng mundo.[24] Ang proporsiyon ng populasyon ng mundo na nabubuhay sa gma bansa kung saan ang kada capita na suplay ng mga pagkain ay kaunti 2,200 kaloriya (9,200 kilojoules) kada araw ay nabawasan mula 56% noong mga gitnang 1960s tungo sa kaunti sa 10% noong mga 1990. Ang mga katulad na pagtungo ng pagbabawas ay napagmasdan rin sa literasiya, pagkakaroon ng malinis na tubig at elektrisidad at mga basikong pangkonsumong bagay. S[25]

Mga teoriya sa sanhi ng kahirapan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Estados Unidos

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa Estados Unidos, ang dalawang magkatunggaling mga paliwanag ng sanhi ng kahirapan ang mga paliwanag na indibdwalistiko at istruktural. Ayon sa paliwanag na indibidwalistiko(pagsisi sa biktima) sa loob ng Estados Unidos, ang isang tao ay mahirap dahil sa mga personal nitong katangian[26] na kinabibilangan ng katamaran, kawalang motibasyon, mga lebel ng edukasyon at iba pa. Ang isang bersiyon ng paliwanag na ito ang kultura ng kahirapan na nagsasaad na ang mga taong mahirap ay may isang ibang hanay ng mga pagpapahalagang kultural na nagsasanhi sa kanilang maging mahirap. Ang mga taong nasa mahirap na pamilya ay inilalarawan ng ilan na nagpapakita ng mga saloobin ng pagsuko at pagsasatadhana sa kapalaran. Ang paliwanag na istruktural(pagsisi sa sistema) na sumusunod sa teoriya ng alitan ay nagsasaad na ang kahirapan sa Estados Unidos ay nagmumula mula sa kawalan ng pantay na ekwalidad at kawalan ng mga trabaho. Kabilang sa mga problemang ito ang diskriminasyon sa lahi, etnisidad, edad at iba pa. Ayon sa sosyologong si Fred Block at iba, "ang karamihan sa ating mga patakaran ay hindi tamang nagpapalagay na maiiwasan ng mga tao o malalabanan ang kahirapan sa pamamagitan lamang ng pagsusumikap. Ngunit ang pagpapalagay na ito ay hindi pumapansin sa mga realidad ng ating nabibigong mga paaralang urbano, pagtaas ng mga kawalang kaseguraduhan sa pagtatrabaho, at kawalan ng makakayang pabahay, pangangalagang pangkulusugan at pangangalagang pambata. Hindi nito pinapansin ang katotohanan na ang Pangarap na Amerikano ay mabilis na nagiging hindi matatamo para sa papalaking bilang mga Amerikano kahit pa may trabaho o wala".

Mga umuunlad na bansa

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa mga mahihirap o umuunlad na bansa, ang ilang mga teoriya ng sanhi ng kahirapan ay nakatuon sa mga katangiang pangkultura ng isang bansa bilang isang hadlang sa karagdagang pag-unlad. Ayon sa ilang mga mananaliksik, ang pambansang mentalidad ay mismong gumagampan ng papel sa kakayahan ng bansa na umunlad at kaya ay mabawasan ang kahirapan nito. Ayon kina Grondona, Harrison at Lindsay, kung walang mga pagpapahalaga at mentalidad na nakatuon sa pag-unlad, matatagpuan ng mga bansa na mahirap kundi imposibleng umunlad nang maigi at ang isang uri ng pagbabagong kultural ay kailangan sa mga bansang ito upang mabawasan ang kahirapan ng mga ito. Si Grondona ay nagtanghal ng dalawang mga kanais nais na sistemang pagpapahala o mga modelong pang kaisipan na ang isa ay may mga pagpapahalaga na pumapabor sa pag-unlad at ang isa ay may pagpapahalaga na sumasalungat sa pag-unlad. Ang tunay na sistemang pagpapahalaga ay ay nagbabago at bumabagsak sa isang lugar sa pagitan ng dalawang mga polo ngunit ang mga maunlad na bansa ay nahihilig na kumumpol malapit sa dulo samantalang ang mga hindi maunlad na bansa ay kumukumpol malapit sa kabilang dulo. Tinukoy ni Grondona ang dalawampung mga paktor na pangkultura kung saan ang dalawang mga sistemang pagpapahalaga ay magkasalungat. Ang mga paktor na ito ay kinabibilangan ng mga bagay gaya ng nananaig na relihiyon, ang papel ng indibidwal sa lipunan, ang pagpapahalagang inilalagay sa paggawa, mga konsepto ng kayamanan, kompetisyon at panahon, at papel ng edukasyon. Ang mga katangian ng mga sistemang pagpapahalaga ng hindi pag-unlad ang: pagsupil ng indibidwal sa pamamagitan ng pagkontrol ng impormasyon at censorship, kasalukuyan/nakaraang panahong orientasyon na may pagbibigay diin sa kadakilaan na kadalasang hindi makakamit na mga layunin, paglapit ng mga pinuno na pumapayag sa mga ito ng mas madali at mas malaking korupsiyon, hindi pantay na pamamahagi ng batas at hustisya(ang pamilya at mga koneksiyon ang pinakamahalaga) at isang nagpapailalim na mentalidad sa loob ng mas malaking mundo.

Mga katangian

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang mga epekto ng kahirapan ay maaari ring mga sanhi at kaya ay lumilikha ng isang "siklo ng kahirapan" na gumagana sa buong mga maraming antas, na pang-indbibidwal, pang-lokal at pang-pambansa at pang-pandaigdig.

Kalusugan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Mga pangunahing artikulo: Mga sakit ng kahirapan at Kapansanan at kahirapan

Ang isang-katlo ng mga kamatayan ng ilang mga 18 milyong taon kada taon o 50,000 kada araw ay sanhi ng mga kadahilanang nauugnay sa kahirapan. Sa kabuuan, ang 270 milyong mga tao na karamihan ay mga babae at mga bata ay namatay bilang resulta ng kahirapan mula 1990.[27] Ang mga nabubuhay sa kahirapan ay nagdurusa ng hindi pantay mula sa kagutuman o kahit sa sukdulang kagutuman at mga karamdaman.[28] Ang mga nabubuhay sa kahirapan ay dumaranas ng mababang pagtagal ng buhay. Ayon sa World Health Organization, ang kagutuman at malnutrisyon ang pinakamalalang mga banta sa kalusugang panlipunan ng daigdig at ang malnutrisyon ang pinakamalaking taga-ambag ng kamatayan ng bata na makikita sa kalahati ng lahat ng mga kaso.[29] Ang halos mga 90% ng kamatayang pang-ina sa panganganak ay nangyayari sa Asya at Aprikang sub-Saharano kumapara sa kaunti sa 1% sa mga mauunlad na bansa.[30] Ang mga nabubuhay sa kahirapan ay naipakitang may may higit na kalamangan ng pagkakaroon ng kapansanan sa kanilang buhay.[31] Ang mga nakakahawang sakit gaya ng malaria at tuberkulosis ay maaaring magpatagal ng kahirapan sa pamamagitan ng paglilihis ng mga mapagkukunang pangkalusugan at pang-ekonomiya mula sa pamumuhunan at pagiging produktibo. Ang malaria ay nagbabawas ng paglago ng GDP ng hanggang 1.3% sa ilang mga umuunlad na bansa at ang AIDS ay nagbabawas ng paglago ng Aprika ng mga 0.3–1.5% kada taon.[32][33][34] Ang mga makabagong solusyong pinansyal, tulad ng micro-financing, ay ipinatutupad upang tugunan ang mga hamon sa pangangalagang pangkalusugan na kinakaharap ng mga mahihirap sa mga umuunlad na bansa. Kasama sa mga pag-unlad na ito ang mga mas abot-kaya at naa-access na opsyon sa pangangalagang pangkalusugan, na iniangkop sa mga pang-ekonomiyang realidad ng mga populasyon na may mababang kita. [35]

Kagutuman

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang pagtaas ng mga gastos ng pamumuhay ay gumagawa sa mga mahihirap na mas walang kakayahang makabili ng mga bagay. Ang mga mahihirap ay gumagastos ng malaking bahagi ng kanilang mga budget sa pagkain kesa sa mga mayayaman. Dahil dito, ang mga mahihirap na sambahayan at ang mga nasa malapit sa threshold ng kahirapan ay maaaring partikular na marupok sa mga pagtaas ng mga presyo ng pagkain. Halimbawa, sa huling 2006, ang pagtaas ng presyo ng mga butil[36] ay humantong sa krisis ng presyo ng pagkain noong 2007-2008 na humantong sa mga riot sa ilang mga bansa.[37][38][39] Ang World Bank ay nagbabala na ang 100 milyong mga tao ay nanganganib na lumubog ng mas malalim sa kahirapan.[40] Ang mga banta sa suplay ng pagkain ay maaari ring sanhi ng tagtuyod at krisis sa tubig.[41] Ang masidhing pagsasaka ay kadalasang humahantong sa isang malalang siklo ng pagkabuos ng pertilidad ng lupa at pagbagsak ng mga pag-aaning agrikultural.[42] Ang tinatayang 40% ng lupaing pang-agrikultura ay malalang bumababa sa kalidad.[43][44] Sa Aprika, ang kasalukuyang mga trend ng pagkasira ng kalidad ng lupa ay nagpapatuloy. Ang kontinentengt Aprika ay maaaring makapagpakain lamang ng 25% ng populasyon nito sa 2025 ayon sa nakabase sa Ghana na Institute for Natural Resources in Africa ng United Nations University.[45] Bawat taon, ang halos 11 milyong mga bata na nabubuhay sa kahirapan ay namatay bago ang kanilang ikalimang kaarawan. Ang mga 1.02 bilyong tao ay natutulog ng gutom kada gabi.[46]

Ayon sa Global Hunger Index, ang Sub-Saharanong Aprika ang may pinakamataas na malnutrisyon ng bata sa mga rehiyon ng daigdig sa panahong2001-2006.[47]

Edukasyon

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Natuklasan ng pagsasaliksik na may mataas na panganib ng mababang pagkakamit ng edukasyon para sa mga bata mula sa mga nasa sirkunstansiya ng pabahay ng mga mababang sahod. Ito ay kadalasang isang proseso na nagsisimula sa pangunahing paaralan para sa ilang mga kapus palad na bata. Ang pagtuturo sa sistemang pang-edukasyon ng Estados Unidos gayundin sa karamihan ng mga iba pang bansa ay umaangkop sa mga estudyanted mula sa mas may kalamangan sa kalagayan ng mga mahihirap. Dahil dito, ang mga batang nasa kahirapan ay nasa mas mataas na panganibn kesa sa mga may kalamangang estudayente sa pagpapanitili ng kanilang mga grado at kahit sa hindi pagkukumpleto ng kanilang edukasyong pang highschool.[48] Maraming mga paliwanag kung bakit ang mga estudyante ay humihinto sa pag-aaral. Ang isa ang mga kondisyon nang kanilang pinapasukang paaralan. Ang mga paaralan sa mga naghihirap na lugar ay may mga kondisyong humahadlang sa mga bata na matuto sa isang ligtas na kapaligiran. Ang mga mananaliksik ay bumuo ng isang pangalan para sa mga lugar na tulad nito: ang urbanong sona ng digmaan ay isang mahirap na napupuno ng krimeng distrito kung saan ang mga bayolente at mababang uri at kahit tulad ng nasa digmaang mga kondisyon at hindi napopondohan na malaking mga hindi epektibong paaralan ay nagtataguyod ng mababang uring pagganap sa klase kabilang ang hindi palagiang pagpasok at magulo o hindi sumusunod na pag-aasal sa klase.[49] Para sa mga batang may mababang mapagkukunang materyal, ang mga paktor na panganib ay katulad sa iba gaya ng mga rate ng delinkwensiya ng mga kabataan, mas mataas na pagbubuntis ng mga tinedyer at pagsalalay na ekonomiko sa kanilang magulang o mga magulan na may mababang sahod.[48] Ang kahirapan ay kadalasang umaapekto sa tagumpay ng mga bata sa paaralan. Ang mga gawain, preperensiya at manerismo ng isang bata ay dapat umayon sa mundo at sa mga kaso na sila ay hindi umaayon, ang mga estudyanteng ito ay walang kalamangan sa eskwela at lalo na sa silid aralan.[50] Kaya, ligtas na isiaad na ang mga bata na nasa o mababa sa lebel ng kahirapan ay may higit na kaunting tagumpay sa kanilang edukasyon kesa sa mga batang nabubuhay ng higit sa linya ng kahirapan. Ang mga mahihirap na bata ay may higit na kaunting pangangalaga sa kanilang kalusugan at kaya ay humahantong sa maraming mga hindi pagpasok sa klase sa taong akademiko. Sa karagdagan, ang mga mahihirap na bata ay mas malamang na dumanas ng kagutuman, kapaguran, pagiging mainisin, mga sakit sa ulo, mga impeksiyon sa tenga, trangkaso at mga sipon.[50] Ang mga sakit ay maaaring makalimita sa pagtutuon ng isang bata o estudyante at konsentrasyon.

Pabahay at mga utilidad

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Maynila
Ang mga walang tirahang batas a Estaod Unidos ay lumago mula 1.2 milyon noong 2007 hanggang 1.6 milyon noong 2010.[51] The number of homeless children reached record highs in 2011,[52] 2012,[53] and 2013[54] at about three times their number in 1983.[53]
Tingnan din: Iskuwater at Mga bahay ampunan

Ang kahirapan ay nagpapataas ng panganib ng kawalang matitirhan.[55] Ang mga nakatira sa iskuwater na bumubuo ng isang-katlo ng populasyong urbano ay nabubuhay sa kahirapan nang hindi mas mabuti kundi mas masahol sa mga tao sa mga malalayong lugar na tradisyonal na pinagtutuunan ng kahirapan sa mga umuunlad na bansa ayon sa isang ulat ng United Nations.[56] May higit sa 100 milyong mga batang kalye sa buong mundo.[57] Ang karamihan ng mga batang nabubuhay sa mga institusyon sa buong ay may isang nabubuhay na magulang o malapit na kamag-anak at ang mga ito ay karaniwang pumapasok sa mga ampunan dahil sa kahirapan.[58]

Dahil sa mababang uri ng pagpupuntirya sa utilidad na mga subsidiya ng tubig, ang tanging 30%, sa aberahe ng mga nagsusuplay na gastos sa mga umuunlad na bansa ang nasasaklawan.[59] Ang kawalan ng pabuya na panatilihin ang mga sistemang paghahatid ay humahantong sa pagkaubos mula sa mga tulo ng tubig kada taon na sapat para sa 200 milyong tao.[60] Ang kawalang ng pabuya na palawigin ang mga paghahati ay nangangahulugang ang mga mahihirap ay dapat magbayad ng mga lima hanggang labing anim na beses ng nakametrong presyo.[61]

Ang pinakamahirap na ikalima ay tumatanggap ng 0.1% ng kuryente ng mundo ngunit nagbabayad ng ikalim ng kanilang kabuuang paggasta sa ilaw na bumubuo ng 25 hanggang 30 porsiyento ng kanilang sahod.[62]

Karahasan

[baguhin | baguhin ang wikitext]
Tingnan din: Pang-aalipin at Human trafficking

Ayon sa mga eksperto, maraming mga babae ang nagiging biktima ng trafficking na ang pinaka-karaniwang anyo ay ang prostitusyon bilang paraan na mabuhay at kadesperaduhan na pang-ekonomika.[63] Ang pagbagsak ng mga kondsiyon ng pamumuhay ay kadalasang pumipilit sa mga bata na iwanan ang pag-aaral upang mag-ambag sa sahod ng pamilya na naglalagay sa kanila sa panganib ng pananamantala ayon sa ECPAT International na isang NGO nilikha upang wakasan ang pananamantalang seksuwal ng mga bata.[64] Halimbawa, sa Zimbabwe ang isang bilang ng mga batang babae ay bumabaling sa prostitusyon para sa pagkain para mabuhay dahil sa papataas na kahirapan.[65]

Sa isang survey, ang 67% ng mga batang walang kalamangan sa mga panloob na siyudad ay nagsaad na kanilang nasaksihan ang isang malalang assault at ang 33% ay nagulat na nakasaksi ng isang homisidyo.[66] Ang 51% ng mga nasa ikalimang baitang mula sa New Orleans (median na sahod para sa isang sambahayan: $27,133) ay natagpuang mga biktima ng karahasan kumpara sa 32% in Washington, DC (mean na income para sa isang sambahayan: $40,127).[67]

Pagbabawas ng kahirapan

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa kasalukuyan, ang pag-unlad ekonomika ay napipigilan ng kawalan ng mga kalayaang ekonomiko. Ang liberalisasyon na ekonomiko ay nangangailangan ng pagpapalawig ng mga karapatan ng pag-aari sa mga mahihirap lalo na sa mga karapatang panlupain.[68] Financial services, notably savings, can be made accessible to the poor through technology, such as mobile banking.[69][70] Ang mga hindi epektibong institusyon, korupsiyon at kawalang katatagan sa politika ay nagpipigil rin sa pamumuhunan sa isang bansa. Ang tulong at suporta ng pamahalaan sa kalusugan, edukasyon at imprastruktura ay nakakatulong sa paglago sa pamamagitan ng pagpapataas ng kapital na pantao at pisikal.[kailangan ng sanggunian] Ang pagpapaginahawa ng kahirapan ay kinasasangkutan rin ng pagpapabuti ng mga kondisyon sa pamumuhay ng mga tao na mahirap na.[71][72]

Liberalisasyong ekonomiko

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang pagpapalawig ng mga proteksiyon ng mga karapatan sa pag-aari ng mga mahihirap ang isa sa pinakamahalagang mga stratehiya ng pagbabawas ng kahirapan na maipapatupad ng isang bansa.[kailangan ng sanggunian] Ang pagkakamit ng mga karapatan ng pag-aari sa lupain na ang pinakamalaking pag-aari para sa karamihan ng mga lipunan ay mahalaga sa kanilang kalayaang ekonomiko.[71] Ang World Bank ay nagbigay konklusyon na ang pagpapalaki ng mga karapatan sa lupain 'ang susi sa pagbabawas ng kahirapan' na nagsasaad na ang mga karapatan sa lupain ay nagpapalaki ng kayamanan ng mga mahihirap at sa ilang mga kaso ay nagdodoble nito.[68] Tinatayang ang pagkilala ng estado ng pag-aari ng mahihirap ay magbibigay sa kanila ng mga ari-arian na 40 beses ng lahat ng mga tulong pandayuhan simula 1945.[kailangan ng sanggunian] Bagaman ang mga pakikitungo ay iba iba, ang World Bank ay nagsaad na ang mga mahahalagang isyu ay ang seguridad ng pag-aangkin at ang pagsisiguro na ang mga transaksiyon sa lupain ay mababang gastos.[68] Sa Tsina at India, ang mga napansing pagbawas ng kahirapan sa mga kamakailang dekada ay nangyari ng halos bilang resulta ng pag-aabandona sa kolektibong pagsasaka at pagputol ng red tape sa India.[73] Ang mga bagong negosyo at pamumuhunang pandayuhan sa isang bansa ay maitataboy ng mga resulta ng hindi epektibong mga institusyon, korupsiyon ng mga namumunong politiko at ng mga manggagawa ng pamahalaan, mahinang paghahari ng batas at malabis na mga pabigat na burokrasya.[kailangan ng sanggunian] Sa Canada, tumatagal ng 2 araw, dalawang pamamaraang burokratiko at $280 upang magbukas ng isang negosyo samantalang ang isang negosyante sa Bolivia ay dapat magbayad ng $2,696, maghintay ng 82 araw at dumaan sa mga 20 pamamaraang burokratiko upang isagawa ito.[kailangan ng sanggunian] Ang gayong mga magastos na balakid ay pumapabor sa mga malalaking negosyo sa kapinsalaan ng mga maliit na negosyo kung saan ang karamihan ng mga trabaho ay nalilikha.[kailangan ng sanggunian] Ang liberalisasyon ng kalakal ay nagpapataas ng kabuuang surplus ng mga nakikipagkalakalang mga bansa. Ang mga remittance na ipinapadala ng mga manggagawa sa mga mahihirap na bansa gaya ng India ay minsang mas malaki sa direktang pamumuhunang pandayuhan at ang mga kabuuang remittance ay higit na doble sa mga tulong na dumadaloy mula sa mga bansang OECD.[74] Ang pamumuhunang pandayuhan at mga industriya ng pagluluwas ay nakatulong sa gatungan ang pagpapalawig sa ekonomiya ng mabilis na lumalagong mga bansang Asyano.[75] Gayunpaman, ang mga patakaran ng kalakalan ay kadalasang hindi patas dahil hinaharangan nito ang paglapit sa mga pamilihian ng mga mayayamang bansa at nagbabawal sa mga mahihirap na bansa sa pagsuporta ng kanilang mga industriya.[76][77] Ang mga pinrosesong produkto mula sa mga mahihirap na bansa salungat sa mga hilaw na materyal ay mayroon mas mataas na mga taripa sa mga puerto ng mga mayayamang bansa.[78] Natagpuan ng isang pag-aaral na ang paghulog ng mga paniningil sa mga libo libong produkto mula sa mga bansang Aprikano dahil sa African Growth and Opportunity Act ay direktang responsable sa isang nakakagulat na malaking pagtaas ng mga pag-aangkat mula sa Aprika.[79] Ang mga kasunduan ay minsang isinasaayos na pumabor sa mga umuunlad na bansa gaya ng Tsina kung saan ang mga batas ay pumipilit sa mga dayuhang multinasyonal na sanayin ang kanilang mga katunggaling Tsino sa hinaharap sa mga stratehikong industriya at gumagawa sa kanilang mga sarili na hindi na kailangan sa matagal na panahon.[80]

Kapital, imprastruktura, teknolohiya

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang matagalang paglagong ekonomika kada tao ay natatamo sa pamamagitan ng pagpapalaki ng kapital(mga paktor na nagpapataas ng produktibidad) na parehong pantao at pisikal at teknolohiya.[kailangan ng sanggunian] Ang pagpapabuti ng kapital pantao sa anyo ng kalusugan ay kailangan para sa paglagong ekonomika. Ang mga bansa ay hindi nangangailangang mayaman upang magkamit ng kalusugan.[81] Halimbawa, sa Sri Lanka ay may rate ng mortalidad na pang-ina na 2% noong mga 1930 na mas mataas sa anumang bansa ngayon.[82] Ito ay lumiit sa .5-.6% noong mga 1950 at sa 0.6% ngayon.[82] Gayunpaman, ito ay gumagastos ng kaunti kada taon sa kalusugang pang-ina dahil nalaman nito kung ano ang gumagana at kung ano ang hindi.[82] Ang pagtataguyod ng paghuhugas ng kamay ang isa sa pinakaepektibo sa gatos na interbensiyon sa kahulugan at maaaring pumutol ng mga kamatayan ng bata mula sa mga pangunahing sakit ng mga bata na pagtatae at pneumonia sa kalahati.[83]

Ang kapital na pantao sa anyo ng edukasyon ay mas mahalagang tagatukoy ng paglagong ekonomiko kesa pisikal na kapital.[84] Ang mga ekonomista ng UN ay nangatwirang ang mabuting imprastruktura gaya ng mga lansangan at mga network ng impormasyon ay nakakatulong sa paggana ng mga reporma sa pamilihan.[85] Ang Tsina ay nag-aangkin na namumuhunan ito sa pagtatayo ng mga daanang riles, mga lansangan, mga puerto at mga teleponong rural bilang bahagi ng pormula nito sa pag-unlad na ekonomiko.[85] Ang teknolohiya ng steam engine na orihinal na nagpasimula ng mga dramatikong pagbawas sa mga lebel ng kahirapan. Ang teknolohiya ng cell phone ay naghahatid ng pamilihiyan sa mga seksiyong mahihirap at rural..[86] Sa kinakailangang impormasyon, ang mga malalayong magsasaka ay maaaring lumikha ng mga spesipikong panananim upang ipagbili sa mga mamimili na naghahatid ng mahusay na presyo.[87]

Ang gayong teknolohiya ay makakatulong rin sa pagdadala ng kalayaang ekonomiko sa pamamagitan ng paggawa sa mga serbisyong pinansiyal na makukuha ng mga mahihirap. Ang mga mahihirap ay naglalagay kahalagahan sa pagkakaroon ng ligtas ng lugar sa pag-iipon ng salapi ng higit sa pagtanggap ng mga pautang.[69] Gayundin, ang isang malaking bahagi ng mga pautang na mikropinansiya ay ginagastos sa mga produkto na karaniwang binabayaran sa akawnt na pagtetseke o akawnt ng pag-iipon.[69] Ang Mobile banking ay tumutugon sa problema ng mabigat na regulasyon at magastos na pagpapanatili ng mga akawnt ng pag-iipon.[69]

Trabaho at produktibidad

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang paglago sa ekonomiya ay may hindi direktang potensiyal sa pagpapaginhawa ng kahirapan bilang resulta ng isang sabay na pagtaas sa mga oportunidad sa pagkakaroon ng trabaho at tumaas na produktibidad sa trabaho.[88] Natagpuan ng isang pag-aaral ng mga mananaliksik sa Overseas Development Institute (ODI) ng mga 24 bansa na nakaranas ng paglago na sa mga 18 kaso, ang kahirapan ay guminhawa.[88] Gayunpaman, ang pagkakaroon ng trabaho ay hindi garantiya na makatakas sa kahirapan. Tinantiya ng International Labour Organisation (ILO)na ang kasing rami ng mga 40% ng manggagawa ay mahirap na hindi sumasahod ng sapat upang panatilihin ang kanilang mga pamilya sa higit sa $2 kada araw na linya ng kahirapan.[88] Halimbawa, sa India, ang karamihan ng mga matagal na mahihiarp ay mga sumasahod sa mga pormal na trabaho dahil ang kanilang mga trabaho ay hindi segurado at hindi nagbibigay ng pagkakataon sa makaipon ng kayamanan upang umiwas sa mga panganib.[88] Ito ay lumilitaw na resulta ng isang negatibong relasyon sa pagitan ng paglikha ng trabaho at tumaas na produktibidad kapag ang isang sbay na positibong pagtaas ay kailangan upang mabawasan ang kahirapan. Ayon sa UNRISD, ang pagtaas ng produktibidad sa trabaho ay lumilitaw na may isang negatibong epekto sa paglikha ng trabaho. Noong mga 1960, ang isang 1% pagtaas sa output kada manggagawa ay naugnay sa paglago ng trabaho sa 0.07%. Sa unang dekada ng siglong ito, ang parehong produktibidad ay nagpapahiwatig ng nabawasang paglago ng trabaho sa 0.54%.[88]

Ang pagtaas ng trabaho nang walang pagtaas ng produktibidad ay humahantong sa isang pagtaas sa bilang mga manggagawang mahirap kaya ang ilang mga eksperto ay nagtataguyod ngayon ng paglikha ng kalidad at hindi kantidad sa mga patakaran ng pamilihan ng trabaho.[88] Ang pakikitungong ito ay nagbibigay diin kung paanong ang mas mataas na produktibidad ay nakatulong sa kahirapan ng Silangang Asya ngunit ang negatibong epekto ay nagsisimulang magpakita.[88] Halimbawa, sa Viet Nam, ang paglago ng trabaho ay bumagal samantalang ang paglago ng produktibidad ay nagpapatuloy.[88] Sa karagdagan, ang pagtaas sa produktibidad ay hindi palaging humahantong sa pagtaas ng mga sahod gaya ng makikita sa Estados Unidos kung saan ang puwang sa pagitan ng produktibidad at mga sahod ay tumataas simula mga 1980.[88] Ang pag-aaral ng ODI ay nagpapakitang ang mga ibang mga sektor ay kasing halaga sa pagbabawas ng kawalang trabaho na pagmamanupaktura.[88] Ang sektor ng serbisyon ang pinakaepektibo sa pagsasalin ng produktibidad sa paglago ng trabaho. Ang agrikultura ay nagbibigay ng isang proteksiyon para sa mga trabaho at isang tagapagpagaan sa ekonomiya kapag ang ibang mga sektor ay nahihirapan.[88]

Pagtulong sa mga magsasaka

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang pagtataas ng mga sahod sa mga sakahan ay nilalawarawa na kaibuturan ng pagsisikap na laban sa kahirapan dahil ang tatlong-apat ng mga mahihirap ngayon ay mga magsasaka. [89][90] Ang pagpapabuti ng pangangasiwa sa katubigan ay isang epektibong paraan upang mabawasan ang kahirapan sa mga magsasaka. Halimbawa, noong Higmasikang Berde noong mga 1960 at 1970, ang irigasyon ay isang mahalagang pakto sa pagkakalag ng potensiyal na pang-agrikultura ng Asya at pagbabawas ng kahirapan. Sa pagitan ng 1961 at 2002, ang irigadong mga lugar ay halos dumoble dahil sa paghahangad ng mga pamahalaan na magkamit ng seguridad sa pagkain, pabutihin ang kapakanan ng publiko at lumikha ng paglago sa ekonomiya. Sa Timog Asya, ang produksiyon ng cereal ay tumaas ng 137% mula 1970 hanggang 2007. Ito ay nakamit ng 3% lamang higit na lupain.[91]

Ang International Water Management Institute sa Colombo, Sri Lanka ay naglalayon na pabutihin ang pangangasiwa ng mga mapagkukunang lupain at katubigan para sa pagkain, mga kabuhayan at kapaligiran. Ang isang pag-aaral na pinondohan ng Japan Bank for International Cooperation ay simulang nagpataas at nagsagawa ng irigasyon sa sistemang irigasyon ng Walawe Left Bank, Sri Lanka, noong 1997. Noong 2005, ang irigasyon ay pinalawig sa isang karagdagang area. Ang pagsisiyasat ng buong area ay isinagawa noong 2007 at 2008. Natagpuan ng pag-aaral na ang paglapit sa irigasyon ay nagbigay ng mga oportunidad sa mga pamilya na gawing iba iba ang kanilang mga gawaing pangkabuhayan at potensiyal na magpalaki ng kanilang mga sahod. Halimbawa, ang mga taong may lupain ay maasahang makapagpalago ng kanin at mga gulay sa halip na bilang mga manggagaw o pag-asa sa tubig ulan upang diligan ang kanilang mga pananim. Ang mga walang lupain ay makikinabang sa pamamagitan ng pagtatrabaho sa loob ng isang bagong mga palaisdaan sa loob na lupain. Sa loob ng kontrol area ng proyekto, ang 57% ng mga sambahayan ay mababa sa linya ng kahirapan noong 2002 kumpara sa 43% noong 2007.[92]

Pagtatayo ng mga oportunidad para sa kasapatan sa sarili

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang paggawa sa mga oportunidad sa trabaho na makukuha ay kasing halaga ng pagtataas ng sahod at paglapit sa mga basikong pangangailangan.[93] Ang mga modelong ekonomiko na humahantong sa paglago na pambansa at mas malalaking mga negosyo ay hindi nangangailangang hahantong sa mas maraming mga oportunidad para sa kasapatan sa sarili. Gayunpaman, ang mga negosyong may isang layuning panlipunan sa isipan gaya ng mga bangkong mikropinansiya ay makakagawa ng pagkakaiba.[94]

Tulong

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Welfare

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang tulong sa pinakasimpleng anyo nito ang isang basikong pagkakaloob ng sahod na isang anyo ng seguridad na panlipunan na peryodikong nagbibigay ng salapi sa mga mamamayan. Sa mga pilotong proyekto sa Namibia kung saan ang gayong programa ay nagbabayad lamang ng $13 kada buwan, nagawa ng mga tao na makapagbayad ng mga kabayarang tuisyon, nagpataas ng proporsiyon ng mga batang pumapasok sa eskwela ng 92%, pagbagsak ng malnutrisyon ng bata mula 42% hanggang 10% at paglago ng gawain sa ekonomiya ng 10%.[95][96] Ang tulong ay maaaring ibigay batay sa paggawa ng ilang mga inaatas. Ang mga kondisyonal na paglilipat ng kwarta na malawakang binibigyang kredito bilang isang matagumpay na programang laban sa kahirapan ay batay sa mga aksiyon ng tumatanggap gaya ng pagpapaeenrolyo ng mga bata sa paaralan o pagpapabakuna.[97] Halimbawa sa Mexico, na bansang may pinakamalaking gayong programa, ang paghinto sa pag-aaral ng mga may edad na 16–19 sa mga lugar na rural ay bumagsak ng mga 20% at ang mga bata ay tumaas ng kalahating pulgada.[98] Ang mga simulang takot na ang programang ito ay hihikayat sa mga pamilya na manatili na lamang sa bahay sa halip na magtrabaho upang kumolekta ng mga benepisyo ay napatunayang walang saligan. Sa halip, may kaunting dahilan para sa pagpapabaya. Halimbawa, ang mga bata ay napipigilang mamalimos sa mga lansangan dahil ito ay hahantong sa paghinto mula sa programa.[98]

Ang mga estadong welfare ay may epekto sa pagbabawas ng kahirapan. Ang kasalukuyang moderno at nagpapalawig na mga estadong welfare na sumisiguro ng oportunidad, independiyensiya, at seguridad sa isang pangkalahatang paraan ay eksklusibong sakop pa rin ng mga mauunlad na bansa.[99] na karaniwang bumubuo ng hindi bababa sa 20% ng GDP na ang mga pinakamalaking estadong welfare na Scandinavian na bumubuo ng higit 40% ng GDP.[100] Ang mga modernong estadong welfare na ito na malaking lumitaw noong huli ng ika-19 at maagang ika-20 siglo at nakakita ng pinakamalaking pagpapalawig noong gitna ng ika-20 siglo ay nagpatunay sa kanilang mga sarili na may malaking epekto sa pagbabawas ng relatibong kahirapan gayundin ng absolutong kahirapan sa lahat ng mga matataas na sahod na bansang OECD.[101][102][103]

Tingnan din

[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga sanggunian

[baguhin | baguhin ang wikitext]
  1. ↑ Poverty (sociology). britannica.com. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. ↑ Poverty[patay na link], salin ng kahulugan ng poverty mula sa Encarta.
  3. ↑ "Sociology in out times". Inarkibo mula sa orihinal noong 2009-04-16. Nakuha noong 2010-01-18.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. ↑ 4.0 4.1 Gaboy, Luciano L. Poverty - Gabby's Dictionary: Praktikal na Talahuluganang Ingles-Filipino ni Gabby/Gabby's Practical English-Filipino Dictionary, GabbyDictionary.com.
  5. ↑ "Indicators of Poverty & Hunger" (PDF). United Nations. Nakuha noong 2011-05-27.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  6. ↑ "Poverty and Inequality Analysis". worldbank.org. Inarkibo mula sa orihinal noong 2011-06-03. Nakuha noong 2011-05-27.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  7. ↑ World Summit for Social Development 1995 (see Annex II, Section 19)
  8. ↑ Mozambique: ACTION PLAN FOR THE REDUCTION OF ABSOLUTE POVERTY, 2001-2005, The World Bank
  9. ↑ Martin Ravallion, Shaohua Chen and Prem Sangraula (2008). "Dollar a Day Revisited" (PDF). The World Bank.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  10. ↑ 10.0 10.1 "The World Bank, 2007, Understanding Poverty". Web.worldbank.org. 2005-04-19. Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-11-07. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Devichand, Mukul (2007-12-02). "When a dollar a day means 25 cents". bbcnews.com. Nakuha noong 2011-05-28.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  12. ↑ "Poverty Definitions". US Census Bureau. 2011.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  13. ↑ "World Bank's $1.25/day poverty measure- countering the latest criticisms". The World Bank. 2010. Inarkibo mula sa orihinal noong 2014-12-10. Nakuha noong 2013-02-16.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  14. ↑ "New Progress in Development-oriented Poverty Reduction Program for Rural China (1,274 yuan per year = US$ 0.55 per day)". The Government of China. 2011. Inarkibo mula sa orihinal noong 2014-07-14. Nakuha noong 2013-02-16. {{cite web}}: Missing pipe in: |title= (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  15. ↑ "How Have the World's Poorest Fared Since the Early 1980s?" Table 3, p. 28". worldbank.org. Inarkibo mula sa orihinal noong 2007-03-10. Nakuha noong 2011-05-28.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  16. ↑ "East Asia Remains Robust Despite US Slow Down". worldbank.org. Inarkibo mula sa orihinal noong 2011-03-22. Nakuha noong 2011-05-27.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  17. ↑ Perry (1972). Contemporary Society: An Introduction to Social Science, 12/e. Pearson Education. p. 548. ISBN 978-81-317-3066-9.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  18. ↑ "Birth rates must be curbed to win war on global poverty". The Independent. London. 2007-01-31. Nakuha noong 2012-06-11.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  19. ↑ "Worldbank.org reference". Web.worldbank.org. 2005-04-19. Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-11-07. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  20. ↑ "World Bank, Data and Statistics, WDI, GDF, & ADI Online Databases". World Bank. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  21. ↑ "Study Finds Poverty Deepening in Former Communist Countries". The New York Times. 2000-10-12. Nakuha noong 2011-05-28.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  22. ↑ Shaohua Chen and Martin Ravallioniz (Agosto 2008). "The Developing World Is Poorer Than We Thought, But No Less Successful in the Fight against Poverty" (PDF).{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  23. ↑ "Fighting poverty in emerging markets - the gloves go on; Lessons from Brazil, China and India". The Economist. 26 Nobyembre 2009.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  24. ↑ Reddy & Miniou (Setyembre 2007). "HAS WORLD POVERTY REALLY FALLEN?" (PDF). Review of Income and Wealth. 53 (3). Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 2014-08-19. Nakuha noong 2013-02-16.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  25. ↑ "World Development Volume 33, Issue 1 , Enero 2005, pages 1–19, Why Are We Worried About Income? Nearly Everything that Matters is Converging". Sciencedirect.com. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  26. ↑ Rank, Yoon & Herschl 2003, pp. 3–29.
  27. ↑ "The World Health Report, World Health Organization (See annex table 2)". Who.int. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  28. ↑ "Rising food prices curb aid to global poor". Csmonitor.com. 2007-07-24. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  29. ↑ "The Starvelings". The Economist. 2008-01-24. Nakuha noong 2011-05-28.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  30. ↑ "The causes of maternal death". BBC News. 1998-11-23. Nakuha noong 2012-08-27.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  31. ↑ "Archive copy". Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-05-16. Nakuha noong 2013-02-16.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) CS1 maint: date auto-translated (link)
  32. ↑ "Economic costs of AIDS". Globalpolicy.org. 2003-07-23. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  33. ↑ "The economic and social burden of malaria". Ncbi.nlm.nih.gov. 2010-09-03. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  34. ↑ "Poverty Issues Dominate WHO Regional Meeting". Wpro.who.int. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  35. ↑ "Revolutionizing Global Health Care – A Case for Health Insurance in Developing Countries". https://yourinsurance.info/health-insurance-in-developing-countries/#Challenges_of_Traditional_Health_Insurance_Models_in_Developing_Countries. Inarkibo mula sa orihinal noong 2024-01-03. Nakuha noong 2024-01-03. {{cite web}}: External link in |website= (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  36. ↑ "The cost of food: Facts and figures". BBC News. 2008-10-16. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  37. ↑ Jonathan Watts in Beijing (2007-12-04). "Riots and hunger feared as demand for grain sends food costs soaring". The Guardian. London. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  38. ↑ Mortished, Carl (2008-03-07). "Already we have riots, hoarding, panic: the sign of things to come?". The Times. London. Inarkibo mula sa orihinal noong 2011-08-14. Nakuha noong 2011-06-21.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  39. ↑ Julian Borger, diplomatic editor (2008-02-26). "Feed the world? We are fighting a losing battle, UN admits". The Guardian. London. Nakuha noong 2010-10-24. {{cite news}}: |author= has generic name (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  40. ↑ "100 million at risk from rising food costs". Australia: ABC. 2008-04-14. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  41. ↑ "Vanishing Himalayan Glaciers Threaten a Billion". Planetark.com. 2007-06-05. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  42. ↑ Exploitation and Over-exploitation in Societies Past and Present, Brigitta Benzing, Bernd Herrmann
  43. ↑ "The Earth Is Shrinking: Advancing Deserts and Rising Seas Squeezing Civilization". Earth-policy.org. Inarkibo mula sa orihinal noong 2009-08-10. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  44. ↑ Ian Sample in science correspondent (2007-08-31). "Global food crisis looms as climate change and population growth strip fertile land". The Guardian. London. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  45. ↑ "Africa may be able to feed only 25% of its population by 2025". News.mongabay.com. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  46. ↑ "1.02 billion people hungry". fao.org. 2009-06-19. Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-11-17. Nakuha noong 2011-06-21.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  47. ↑ "2008 Global Hunger Index Key Findings & Facts". 2008.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  48. ↑ 48.0 48.1 Huston, A. C. (1991). Children in Poverty: Child Development and Public Policy. Cambridge: Cambridge University Press.
  49. ↑ Garbarino, J., Dubrow, N., Kostelny, K., & Pardo, C. ~1992!. Children in Danger: Coping with the Consequences. San Francisco: Jossey-Bass. Print.
  50. ↑ 50.0 50.1 Solley, Bobbie A. (2005). When Poverty's Children Write: Celebrating Strengths, Transforming Lives. Portsmouth, NH: Heinemann, Inc.
  51. ↑ Bassuk, E.L., et al. (2011) America’s Youngest Outcasts: 2010 (Needham, MA: The National Center on Family Homelessness) page 20
  52. ↑ "Homeless children at record high in US. Can the trend be reversed?" Christian Science Monitor, 13 Disyembre 2011
  53. ↑ 53.0 53.1 "State of the Homeless 2012" Coalition for the Homeless, 8 Hunyo 2012
  54. ↑ "600 homeless children in D.C., and no one seems to care" Naka-arkibo 2013-07-28 sa Wayback Machine. Washington Post, 8 Pebrero 2013
  55. ↑ "Study: 744,000 homeless in United States". USA Today. 2007-01-10. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  56. ↑ "Report reveals global slum crisis". BBC News. 2006-06-16. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  57. ↑ "Street Children". Portal.unesco.org. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  58. ↑ Aid gives alternatives to African orphanages
  59. ↑ Kristin Komives, Vivien Foster, Jonathan Halpern and Quentin Wodon (2005). Water, Electricity and the Poor: Who benefits from utility subsidies? (PDF). Washington D.C: The World Bank. ISBN 9780821363423. Nakuha noong 2012-July-26. {{cite book}}: Check date values in: |accessdate= (tulong)CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
  60. ↑ Bill Kingdom, Roland Liemberger, Philippe Marin (2006). The challenge of reducing non revenue water (NRW) in developing countries. How the private sector can help: A look at performance based service contracting (PDF). Water supply and sanitation board discussion paper series. Washington D.C: The World Bank. Nakuha noong 2012-July-26. {{cite book}}: Check date values in: |accessdate= (tulong)CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
  61. ↑ Marianne Kjellen and Gordon McGranahan (2006). Informal Water Vendors and the Urban Poor (PDF). Human settlements discussion paper series. London: IIED. ISBN 9781843695868. Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 2012-09-04. Nakuha noong 2012-July-26. {{cite book}}: Check date values in: |accessdate= (tulong)
  62. ↑ Pope, Carl (2012-02-16). "Solar power: Cheap electricity for the world's poor". Christian Science Monitor. Nakuha noong 2012-07-26.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  63. ↑ "Experts encourage action against sex trafficking". .voanews.com. 2009-05-15. Inarkibo mula sa orihinal noong 2011-05-01. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  64. ↑ "Child sex boom fueled by poverty". Globalpost.com. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  65. ↑ Thomson, Mike (2009-06-12). "Zimbabwean girls trade sex for food". BBC News. Nakuha noong 2010-10-24.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  66. ↑ Atkins, M. S., McKay, M., Talbott, E., & Arvantis, P. (1996). "DSM-IV diagnosis of conduct disorder and oppositional defiant disorder: Implications and guidelines for school mental health teams," School Psychology Review, 25, 274–283. Citing: Bell, C. C., & Jenkins, E. J. (1991). "Traumatic stress and children," Journal of Health Care for the Poor and Underserved, 2, 175–185.
  67. ↑ Atkins, M. S., McKay, M., Talbott, E., & Arvantis, P. (1996). "DSM-IV diagnosis of conduct disorder and oppositional defiant disorder: Implications and guidelines for school mental health teams," School Psychology Review, 25, 274–283. Citing: Osofsky, J. D., Wewers, S., Harm, D. M., & Fick, A. C. (1993). "Chronic community violence: What is happening to our children?," Psychiatry, 56, 36–45; and, Richters, J. E., & Martinez, P (1993).
  68. ↑ 68.0 68.1 68.2 Land rights help fight poverty
  69. ↑ 69.0 69.1 69.2 69.3 http://www.time.com/time/business/article/0,8599,1918733,00.html Naka-arkibo 2013-08-26 sa Wayback Machine. Microfinance’s next step: deposits
  70. ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8194241.stm Africa’s mobile banking revolution
  71. ↑ 71.0 71.1 http://www.newsweek.com/id/160070 How to spread democracy
  72. ↑ Why aid does work
  73. ↑ Can aid bring an end to poverty65
  74. ↑ Migration and development: The aid workers who really help
  75. ↑ Vogel, Ezra F. 1991. The Four Little Dragons: The Spread of Industrialization in East Asia. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
  76. ↑ Ending famine simply by ignoring the experts
  77. ↑ "Market access". Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-10-05. Nakuha noong 2013-03-01.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  78. ↑ "Make trade fair". Inarkibo mula sa orihinal noong 2013-07-24. Nakuha noong 2013-03-01.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  79. ↑ Relaxed trade rules boost African development
  80. ↑ http://www.spiegel.de/international/spiegel/0,1518,465007-3,00.html Does Communism work after all?
  81. ↑ "Disease Control Priorities Project". Inarkibo mula sa orihinal noong 2006-04-06. Nakuha noong 2013-03-01.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  82. ↑ 82.0 82.1 82.2 Saving millions for just a few dollars
  83. ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/7670855.stm Millions mark UN hand washing day
  84. ↑ How can we help the world’s poor
  85. ↑ 85.0 85.1 "China becomes Africa's suitor". Inarkibo mula sa orihinal noong 2020-06-12. Nakuha noong 2013-03-01.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  86. ↑ Give cash not food
  87. ↑ Market approach recasts often-hungry Ethiopia as potential bread basket
  88. ↑ 88.00 88.01 88.02 88.03 88.04 88.05 88.06 88.07 88.08 88.09 88.10 Claire Melamed, Renate Hartwig and Ursula Grant 2011. Jobs, growth and poverty: what do we know, what don't we know, what should we know? Naka-arkibo 2012-09-18 sa Wayback Machine. London: Overseas Development Institute
  89. ↑ Dugger, Celia W. (2007-10-20). "World Bank report puts agriculture at core of antipoverty effort". nytimes.com. Nakuha noong 2011-05-27.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  90. ↑ "Climate Change: Bangladesh facing the challenge". The World Bank. 2008-09-08. Inarkibo mula sa orihinal noong 2012-01-18. Nakuha noong 2011-07-05.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  91. ↑ Mukherji, A. Revitalising Asia’s Irrigation: To sustainably meet tomorrow’s food needs 2009, IWMI and FAO
  92. ↑ Water, poverty and equity. Water Issue Brief, Issue 8, 2010.
  93. ↑ Polak, Paul. "Out of Poverty".
  94. ↑ Simanowitz, Anton. "Ensuring Impact: Reaching the Poorest While Building Financially Self-Sufficient Institutions, and Showing Improvement in the Lives of the Poorest Families" (PDF). Inarkibo mula sa orihinal (PDF) noong 2010-07-06. Nakuha noong 2013-03-01.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  95. ↑ http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,642310,00.html A new approach to aid: How a basic income program saved a Namibian village
  96. ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/7415814.stm Namibians line up for free cash
  97. ↑ Brazil becomes antipoverty showcase[patay na link]
  98. ↑ 98.0 98.1 Latin America makes dent in poverty with ‘conditional cash’ programs
  99. ↑ Esping-Andersen, G. (1990). The three worlds of welfare capitalism. Princeton, NJ: Princeton University Press.
  100. ↑ Barr, N. (2004). The economics of the welfare state. New York: Oxford University Press (USA).
  101. ↑ Kenworthy, L. (1999). Do social-welfare policies reduce poverty? A cross-national assessment. Social Forces, 77(3), 1119–1139.
  102. ↑ Bradley, D., Huber, E., Moller, S., Nielson, F. & Stephens, J. D. (2003). Determinants of relative poverty in advanced capitalist democracies. American Sociological Review, 68(3), 22–51.
  103. ↑ Smeeding, T. (2005). Public policy, economic inequality, and poverty: The United States in comparative perspective. Social Science Quarterly, 86, 955–983.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kahirapan&oldid=2131313"