Katedral ng Bergamo

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Katedral ng Bergamo, Neoklasikong patsada sa kanluran

Ang Katedral ng Bergamo Cathedral (Italyano: Duomo di Bergamo, Cattedrale di Sant'Alessandro) ay isang Katoliko Romanong simbahan sa Bergamo, Italya, na alay kay San Alejandro ng Bergamo, santong patron ng lungsod. Ito ang luklukan ng Obispo ng Bergamo.

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang simboryo.

Mula nang hindi lalampas sa ika-9 na siglo, mayroong dalawang katedral sa Bergamo: ang isa ay ang basilika ng San Alejandro, na nakatayo sa lugar na pinaniniwalaan na ang kaniyang pagkamartir, at ang isa ay inialay kay San Vicente, ang pagtatayo nito ay tila nagsimula noong ang panahong Lombardo, sa lugar ng kasalukuyang katedral. Inatasan ni Obispo Giovanni Barozzi ang muling pagtatayo ng katedral ng San Vicente noong kalagitnaan ng ika-15 siglo, para sa mga plano kung saan inaangkin ni Filarete ang kredito.

Noong 1561, giniba ng mga Veneciano ang katedral ng San Alejandro para sa mga dahilan ng kapakinabangang militar, na iniwan ang San Vicente bilang ang tanging nakaligtas. Sa simula ng ika-17 siglo, pinag-isa ni Obispo Giovanni Emo ang mga kanonigo ng dalawang lumang katedral. Sa wakas ay nagtagumpay si Obispo Gregorio Barbarigo na makuha mula kay Papa Inocencio XI ang bula na Exponi nobis noong Agosto 18, 1697, na nagtatag para sa diyosesis ng isang kapitulo at isang katedral, na binago ang pagtatalaga ng nabubuhay na katedral kay Saint Alexander mula sa Saint Vincent.

Noong 1689, ang estruktura ay inayos sa mga disenyo ni Carlo Fontana. Isa pang malaking pagsasaayos ang isinagawa noong ika-19 na siglo, na nagtapos sa pagkumpleto ng Neoklasikong patsadang kanluran noong 1889.

Mga pinagkuhanan[baguhin | baguhin ang wikitext]