Papa Clemente I

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Papa Clemente I
Larawan ni San Clemente sa St. Paul's Basilica.
Naiupo88 AD
Nagwakas ang pamumuno99 AD
HinalinhanAnacleto
KahaliliEvaristo
Mga detalyeng personal
Kapanganakanunang siglo CE
Roma, Imperyong Romano
Yumaoayon sa tradisyon ay 99 o 101
Chersonesus,
Taurica, Bosporan Kingdom
(modern-day Crimea, Russia/Ukraine)
Kasantuhan
KapistahanNobyembre 23
Mga dambanaBasilica di San Clemente, Roma
Iba pang mga Papa na mayroon ding pangalan na Clemente ng Roma

Si Papa Clemente Latin: Clemens Romanus; Griego: Sinaunang Griyego: Κλήμης Ῥώμης) (c. 35 AD – 99 AD) ay obispo ng Roma noong huling bahagi ng unang siglo AD. Siya ay nakalista nina Irenaeus at Tertullian bilang obispo ng Roma, na may hawak na katungkulan mula 88 AD hanggang sa kanyang kamatayan noong 99 AD.[1] Siya ay itinuturing na maging unang Ama ng Apostol ng Simbahan, isa sa tatlong pinuno kasama sina Polycarp at Ignatius ng Antioch.[2]

Ilang detalye ang nalalaman tungkol sa buhay ni Clement. Si Clement ay sinasabing itinalaga ni San Pedro,[2] at siya ay kilala bilang isang nangungunang miyembro ng simbahan sa Roma noong huling bahagi 1st century. Ang mga naunang listahan ng simbahan ay naglalagay sa kanya bilang pangalawa o pangatlo[1][a] obispo ng Roma pagkatapos ni Pedro. Ang Liber Pontificalis ay nagsasaad na si Clemente ay namatay sa Greece sa ikatlong taon ng paghahari ni Emperor Trajan, o 101 AD.

Ang tanging tunay na sulat ni Clemente ay ang kanyang liham sa simbahan sa Corinth (1 Clement) bilang tugon sa isang pagtatalo kung saan ang ilang presbyter ng simbahan ng Corinto ay pinatalsik. [1] Iginiit niya ang awtoridad ng mga presbyter bilang mga pinuno ng simbahan sa kadahilanang ang Apostles ang nagtalaga ng ganoon.[1] Ang kanyang liham, na isa sa mga pinakalumang umiiral na dokumentong Kristiyano sa labas ng Bagong Tipan, ay binasa sa simbahan, kasama ng iba pang mga sulat, na ang ilan ay kalaunan ay naging bahagi ng Kristiyanong kano n. Ang mga gawang ito ang unang nagpatibay sa awtoridad ng apostol ng klero.[1] Ang pangalawang sulat, 2 Clement, ay minsang pinagtatalunan na iniugnay kay Clement, bagama't ipinahihiwatig ng kamakailang iskolar na ito ay isang homily ng isa pang may-akda.[1] Sa maalamat na Clementine literature, si Clement ang tagapamagitan kung saan nagtuturo ang mga apostol sa simbahan.[1]

Ayon sa tradisyon, si Clemente ay nakulong sa ilalim ng Emperor Trajan; sa panahong ito siya ay naitala na namuno sa isang ministeryo sa mga kapwa bilanggo. Pagkatapos noon ay pinatay siya sa pamamagitan ng pagkakatali sa isang angkla at itinapon sa dagat.[1] Si Clemente ay kinikilala bilang isang santo sa maraming simbahang Kristiyano at itinuturing na isang patron saint ng mga marinero. Siya ay ginugunita noong 23 Nobyembre sa Simbahan ng Katoliko, ang Anglican Communion, at ang Lutheran Church. Sa Eastern Orthodox Christianity ang kanyang kapistahan ay ginaganap sa 24 o 25 Nobyembre.

Buhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

11th-century fresco sa Basilica of San Clemente, Rome: Dinala nina San Cyril at Methodius ang mga labi ni San Clemente sa Roma

Ang Liber Pontificalis[3] nagtatanghal ng isang listahan na ginagawang Lino ang pangalawa sa linya ng mga obispo ng Roma, kung saan si Pedro ang una; ngunit kasabay nito ay nagsasaad na si Pedro ay nag-orden ng dalawang obispo, sina Lino at Anacleto, para sa paglilingkod ng mga pari ng komunidad, na inilaan ang kanyang sarili sa halip sa pananalangin at pangangaral, at kay Clemente niya ipinagkatiwala ang Simbahan bilang isang buo, hinirang siya bilang kanyang kahalili. Itinuring ni Tertullian na si Clemente ang agarang kahalili ni Pedro.[4] Sa isa sa kanyang mga gawa, inilista ni Jerome si Clement bilang "ang ikaapat na obispo ng Roma pagkatapos ni Pedro, kung talagang ang pangalawa ay si Linus at ang pangatlong Anacletus, bagaman karamihan sa mga Latin ay nag-iisip na si Clement ay pangalawa pagkatapos ng apostol."[5] Si Clemente ay inilagay pagkatapos ng Linus at Cletus/Anacletus sa pinakaunang (c. 180) na account, na kay Irenaeus,[6] na sinundan ni Eusebio ng Caesarea.[7]

Inililista ng maagang sunod-sunod na pangalan si Clement bilang ang una,[8] :636[b] pangalawa, o pangatlo[1][c] kahalili ni Pedro. Gayunpaman, ang kahulugan ng kanyang pagsasama sa mga listahang ito ay naging napakakontrobersyal.[9] Naniniwala ang ilan na may mga presbyter-bishop noong unang siglo,[9] ngunit walang ebidensya para sa monarchical episcopacy sa Roma sa ganoong kaaga.Maling banggit (Nawawala ang pangsara na </ref> para sa <ref> tag); $2 Ang ika-2 siglo na Shepherd of Hermas ay nagbanggit ng isang Clement na ang tungkulin ay makipag-ugnayan sa ibang mga simbahan; malamang, ito ay isang sanggunian kay Clement I.[10]

Isang malaking kongregasyon ang umiral sa Roma c. 58, nang isulat ni Pablo ang kanyang Sulat sa mga Romano.[1] Dumating si Pablo sa Roma c. 60 (Mga Gawa).[11] Pinatay daw doon sina Paul at Peter. Inusig ni Nero ang mga Romanong Kristiyano matapos masunog ang Roma noong 64, at ang kongregasyon ay maaaring dumanas ng karagdagang pag-uusig sa ilalim ni Domitian (81–96). Si Clement ang una sa pinakakilalang mga obispo sa sinaunang Roma.[12] Ang Liber Pontificalis, na nagdodokumento ng mga paghahari ng mga papa, ay nagsasaad na nakilala ni Clemente si Pedro.

Si Clemente ay kilala sa kanyang sulat sa simbahan sa Corinto (c. 96), kung saan iginiit niya ang apostolikong awtoridad ng mga obispo/presbitero bilang mga pinuno ng simbahan.[1] Binanggit sa sulat episkopoi (mga tagapangasiwa, obispo) o presbyteroi (mga elder, presbyter) bilang pinakamataas na uri ng ministro, na pinaglilingkuran ng mga diakono, ngunit, dahil hindi nito binanggit ang kanyang sarili, hindi ito nagbibigay ng indikasyon ng titulo o mga pamagat na ginamit para kay Clemente sa Roma.

Martirdom ni San Clemente ni Fungai

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 Cross, Frank Leslie; Livingstone, Elizabeth A. (2005). "Clement of Rome, St". The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford University Press. pa. 363. ISBN 978-0-19-280290-3.
  2. ↑ 2.0 2.1 Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang CE); $2
  3. ↑ Loomis, Louise Ropes (1916). The Book of the Popes (Liber Pontificalis). New York: Columbia University Press. pa. 7. ISBN 978-1-889758-86-2.
  4. ↑ Tertullian (1903). "Prescription against Heretics". Sa Alexander Roberts; James Donaldson (mga pat.). The Ante-Nicene Fathers: Translations of the Writings of the Fathers Down to A.D. 325. Bol. III, Part II, Section I, Ch XXXII. C. Scribner's Sons. pa. 258.
  5. ↑ Padron:Cite and Post-Nicene Fathers: Series II/Volume wikisource
  6. ↑ Irenaeus (1885). Alexander Roberts; James Donaldson (mga pat.). "Against Heresies, Book III, Ch. III" . Ante-Nicene Fathers. Bol. I – sa pamamagitan ni/ng Wikisource.
  7. ↑ Eusebius of Caesarea (1885). Alexander Roberts; James Donaldson (mga pat.). "Church History of Eusebius, Book III, Chapter 4, paragraph 10" . Nicene and Post-Nicene Fathers: Series II. Bol. I – sa pamamagitan ni/ng Wikisource.
  8. ↑ Schaff, Philip (1883). "Ch XIII, §162 Clement of Rome.". History of the Christian Church. Bol. II: Ante-Nicene Christianity. A.D. 100-325. New York: Charles Scribner's Sons.
  9. ↑ 9.0 9.1 Van Hove, Alphonse (1907). "Bishop" . Sa Herbermann, Charles (pat.). Catholic Encyclopedia (sa wikang Ingles). Bol. 2. New York: Robert Appleton Company.
  10. ↑ "Vision II," 4. 3
  11. ↑ Maling banggit (Hindi tamang <ref> tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalang ODCC); $2
  12. ↑ Cross, Frank Leslie; Livingstone, Elizabeth A. (2005). "Rome (unang Kristiyano)". The Oxford Dictionary of the Christian Church. Oxford University Press. pa. 1422. ISBN 978-0-19 -280290-3.

Mga nota[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Campbell 1907 na nagdedetalye ng debate tungkol sa kung mayroong isang papa na may dalawang pangalan, o dalawang natatanging papa . Ang mga sinaunang mapagkukunan ay magkasalungat, at ang modernong iskolarship ay nahahati.
  2. ↑ Tulad ni Schaff, ang Annuario Pontificio ng Holy See, ay nagbigay kay Clemente bilang "supreme pontiff of Rome" sa alinman sa 92–99 o 68 –76, na ginagawa siyang una o pangatlong kahalili ni San Pedro, ngunit hindi ang pangalawa.(Libreria Editrice Vaticana 2008, p. 7)
  3. ↑ Sinasabi ng artikulong Catholic Encyclopedia na sa maling palagay lamang na si "Cleto" at "Anacleto" ay dalawang magkaibang tao, sa halip na mga pagkakaiba-iba ng pangalan ng nag-iisang indibidwal, naisip ng ilan na si Clemente ay ang ikaapat na kahalili ni San Pedro.

{{Infobox Christian leader

Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Papa_Clemente_I&oldid=1999502"