Sakit na Ménière
| Sakit na Ménière | |
|---|---|
| Ibang katawagan | Sindromang Ménière, idiopathic endolymphatic hydrops |
 | |
| Diagrama ng panloob na tainga | |
| Espesyalidad | Otolaryngology |
| Sintomas | Feeling like the world is spinning, ringing in the ears, hearing loss, fullness in the ear |
| Kadalasang lumalabas | 40s–60s |
| Tagal | 20 minutes to few hours per episode |
| Sanhi | Unknown |
| Panganib | Family history |
| Pagsusuri | Based on symptoms, hearing test |
| Paunang pagsusuri | Vestibular migraine, transient ischemic attack |
| Paggamot | Low-salt diet, diuretics, corticosteroids, counselling |
| Prognosis | After ~10 years hearing loss and chronic ringing |
| Dalas | 0.3–1.9 per 1,000 |
Ang sakit na Ménière (o MD, dahil sa kaniyang pangalan sa Ingles: Ménière's disease) ay isang sakit sa loob ng tainga na may kasamang pana-panahong pagkahilo, pag-ugong sa tainga, pagkawala ng pandinig, at pagkadamang puno ng laman ang tainga. Noong una, kalamitang naaapektuhan ang isang tainga lang, pero sa paglipas ng panahon, maaaring kasangkutan ang pareho. Sa pangkalahatan, tumatagal ang mga atake mula sa 20 minuto hanggang mga oras. At saka, iniiba ang panahon sa pagitan ng mga atake. Sa paglipas ng panahon, ang mga sintomas ay maaaring maging permanente.
Ang sanhi ng sakit hindi ay kitang-kita (i.e. idiopatiko ang sakit) pero malamang kinabibilangan ng mga paktor na henetiko at pangkalikasan. May maraming teorya tungkol sa kaniyang henesis, kabilang mga paninikip sa mga ugat na pandugo, mga impeksiyong biral, at mga reaksiyong autoinmuno. Naniniwala ang mga duktor na nangyayari ang mga sintoma dahil sa pagtitipon ng pluwido sa loob ng tainga, pero ang pasiya ng duktor ay batay sa mga sintoma at pagsusuri ng pandinig.
Walang lunas. Tinatrato ang mga atake ng mga gamot para atupagin ang pagkahilo at pagkabalisa. Ang mga tangka para pumigil ng mga atake hindi ay sinusuportahan ng ebidensiya, ngunit maaaring subukin ang diyeta na wala maraming asin, at saka mga diyuretiko at mga kortikosteroide. Ang pisikal na terapiya ay puwedeng atupagin ang balanse, at ang tagapayo ay puwedeng atupagin ang pagkabalisa.
Inilarawan ang sakit ni Prosper Ménière sa una noong bahagi ng ika-19 na siglo. Naaapektuhan sa pagitan ng 0.3 at 1.9 per 1,000 tao. Kadalasang nagsisimula sa mga tao 40–60 taong gulang. Naaapektuhan ang mga babae mas kaysa sa mga lalaki. Pagkatapos ng 5–15 taon ng mga sintoma, minsan na tumitigil ang pakiramdam na umiikot ang mundo, ngunit ibang mga sintomas ay nananatili.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Karamdaman, Kalusugan at Panggagamot ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.