Sinaunang arkitekturang Romano

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Ang Koliseo sa Roma, Italya; ginagamit ang mga klasikong orden, ngunit para lamang sa estetikong pambungad.
Ang Castel Sant'Angelo at Ponte Sant'Angelo sa Roma, Italya
Akwedukto ng Segovia sa Espanya; isa sa pinakamahusay na nananatiling ngayon na Romanong akwedukto ngayon.
Ang Maison Carrée sa Nîmes sa Pransiya, isa sa pinakamahusay na nananatiling Romanong templo. Isang katamtamang-laking Augustong templo sa lalawigan para saImperyal na kulto.
Ang Tulay Alcántara, Espanya, isang obra maestra ng sinaunang pagtatayo ng tulay
Ang mga Paliguan ni Diocleciano, Roma
Ang Basilika Severo sa Leptis Magna
The Odeon ni Herdoes Atico, isang Romanong teatro sa Atenas, Gresya
Labi ng Forum ni Augusto sa Roma, Italya

Pinagtibay ng sinaunang arkitekturang Romano ang panlabas na wikang klasikal na arkitekturang Griyego para sa mga layunin ng mga sinaunang Romano, ngunit naiiba ito sa mga gusaling Griyego, na naging isang bagong etilo ng arkitektura . Ang dalawang estilo ay madalas na itinuturing na iisang kinatawan ng klasikong arkitektura. Ang arkitekturang Romano ay umunlad sa Republikang Romano at lalo na sa ilalim ng Imperyo, nang ang karamihan sa mga nananatiling gusali ay itinayo. Gumamit ito ng mga bagong materyales, partikular ang Romanong kongkreto, at mga mas bagong teknolohiya tulad ng arko at simboryo upang makagawa ng mga gusali na karaniwang malakas at mahusay ang inhenyeriya. Malaking bilang ang nananatili sa ilang dakong imperyao, kung minsan kumpleto at ginagamit pa rin hanggang ngayon.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]