The Three Spinners
Ang "The Three Spinners" (Ang Tatlong Manunulid at The Three Spinning Women o Ang Tatlong Babaeng Manunulid; German: Die drei Spinnerinnen) ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm sa Mga Kuwentong Bibit ng mga Grimm (KHM 14).[1] Ito ay Aarne–Thompson tipo 501, na laganap sa buong Europa.[2][3]
Ito ay may halatang pagkakatulad sa Rumpelstiltskin at Frau Holle,[4] at malinaw na mga pagkakaiba, kaya't sila ay madalas na inihambing.[5]
Kasama sa Giambattista Basile ang isang Italyanong pampanitikang kuwentong bibit, ang Ang Pitong Maliit na Chicharong Baboy, sa kaniyang 1634 na gawa, ang Pentamerone.[6]
Ang Italian Folktales ni Italo Calvino ay may kasamang pagkakaiba, And Seven!.[7]
Ang unang edisyon ng Mga Kuwentong Bibit ng mga Grimm ay naglalaman ng mas maikling pagkaaiaba, ang Hateful Flax Spinning o Mapangmuhing Panunulid ng Linasa, ngunit ito ay "The Three Spinners" na naging kilala.
Pinanggalingan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Ang kuwento ay inilathala ng Magkapatid na Grimm sa ikalawang edisyon ng Kinder- und Hausmärchen noong 1819. Ang kanilang pangunahing mapagkukunan ay si Paul Wigand (1786–1866), na kinumpleto ng mga bersyon nina Jeanette Hassenpflug (1791–1860) at Johannes Prätorius (1630–1680). Ang unang edisyon (1812) ay naglalaman ng mas maikling pagkakaiba na pinamagatang "Hateful Flax Spinning" o Mapangmuhing Panunulid ng Linasa (Von dem bösen Flachsspinnen), batay sa kuwento ni Jeanette Hassenpflug.[8]
Mga pagkakaibang walang mahika
[baguhin | baguhin ang wikitext]Sa pagkakaibang Uzbek, na tinatawag na The Resourceful Spinner o Ang Maparaang Manunulid, wala ang mga bibit na manunulid. Sa halip, sinubukan ng asawang kumain at umiikot nang sabay, na nakita ng isang dumaan na prinsipe na nagdurusa sa isang buto na nakabara sa kaniyang lalamunan. Ang tanawin ay nagpapatawa sa kaniya ng napakalakas na ang buto ay natanggal, na nagpapagaling sa kaniya. Ang kaniyang ama, ang pinuno, ay labis na nagpapasalamat na ipinangako niyang tuparin ang anumang nais niya, at ang babae ay humingi sa kaniya ng sapat na mga manghahabi upang paikutin ang flax. Nang maglaon, ang asawa ay yumuko sa isang dumaan na salagubang, at ipinaliwanag sa nagulat na asawa na ito ay talagang ang kaniyang tiyahin, na nanlulumo dahil sa pagsisikap ng paghabi, kung saan ang kaniyang asawa ay nagbabawal sa kaniya na maghabi muli.[9] Ang isang kaugnay na kuwento ng Armenia ay nawalan ng linasa ang asawa ngunit nakahanap ng isang gintong nugget, na inaangkin niya sa kaniyang asawa na ibinigay sa kaniya para sa kalidad ng trabaho. Nang maglaon, sinabi rin ng kaniyang ina na isang itim na salagubang ang kaniyang tiyahin, at ipinagbabawal din ng asawang lalaki ang kaniyang asawa na magtrabaho muli.[10]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ Ashliman, D. L. (2020). "The Three Spinning Women". University of Pittsburgh.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Italo Calvino, Italian Folktales p 716 ISBN 0-15-645489-0
- ↑ Thompson, Stith. The Folktale. University of California Press. 1977. pp. 48-49. ISBN 0-520-03537-2
- ↑ The tale is classified as The Spinning Women by the Spring (Thompson. pp. 175 and 182).
- ↑ Thompson, Stith. The Folktale. University of California Press. 1977. p. 49. ISBN 0-520-03537-2
- ↑ Jack Zipes, The Great Fairy Tale Tradition: From Straparola and Basile to the Brothers Grimm, p 585, ISBN 0-393-97636-X
- ↑ Italo Calvino, Italian Folktales p 14-18 ISBN 0-15-645489-0
- ↑ Ashliman, D. L. (2020). "The Three Spinning Women". University of Pittsburgh.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Находчивая пряха. Сказочник Рустам Мачмур-оглы. Перевел М. Шевердин [1972 - - Узбекские народные сказки. В 2-х томах. Том 1]".
- ↑ "Гури-лентяйка - Армянские сказки - «Ларец сказок»".