The Wild Swans

Ang Wild Swans (Mga Ligaw na Sisne, Danes: De vilde svaner) ay isang panitikang kuwentong bibit ni Hans Christian Andersen tungkol sa isang prinsesa na nagligtas sa kaniyang 11 kapatid mula sa mahikang pinakawala ng isang masamang reyna. Ang kuwento ay unang inilathala noong 2 Oktubre 2, 1838 sa Fairy Tales Told for Children. Bagong Koleksyon. Unang Booklet (Eventyr, fortalte para kay Børn. Ny Samling. Første Hefte) Andersen ni CA Reitzel sa Copenhagen, Dinamarka. Ito ay inangkop sa iba't ibang media kabilang ang ballet, telebisyon, at pelikula.

Ito ay ikinategorya bilang isang Aarne-Thompson tipo 451 ("Ang Magkakapatid na Lalaki na Naging mga Ibon"). Kasama sa iba pang uri ng 451 na pagkakaiba ang gaya ng The Twelve Brothers, The Six Swans, The Seven Ravens, The Twelve Wild Ducks, at Si Udea at ang Kaniyang Pitong Kapatid.

Sa isang malayong kaharian, nakatira ang isang balo na hari kasama ang kaniyang labindalawang anak: labing-isang prinsipe at isang prinsesa. Isang araw, nagpasya siyang magpakasal muli, ngunit pinakasalan ang isang masamang reyna na isang mangkukulam . Dahil sa kabila, ginawa ng reyna ang kainyang labing-isang anak na anak na lalaki sa mga kahanga-hangang swans, na pinapayagang pansamantalang maging tao lamang sa gabi, at pinipilit silang lumipad palayo. Nang ang kanilang kapatid na si Elisa ay umabot na sa edad na labinlimang taong gulang, sinubukan siya ng reyna na kinukulam - ngunit ang kabutihan ni Elisa ay masyadong malakas para dito, kaya pinalayas siya ng reyna pagkatapos na hindi siya makilala sa pamamagitan ng pagdumi sa kakainyangnyang mukha. Natagpuan ni Elisa ang kanyiang mga kapatid, na dinala si Elisa sa isang banyagang lupain kung saan siya ay hindi maabot ng kainyang masamang ina.

Buod

Sa isang malayong kaharian, nakatira ang isang balo na hari kasama ang kainyang labindalawang anak: labing-isang prinsipe at isang prinsesa. Isang araw, nagpasya siyang magpakasal muli, ngunit pinakasalan ang isang masamang reyna na isang mangkukulam . Dahil sa kabila, ginawa ng reyna ang kainyang labing-isang anak na anak na lalaki sa mga kahanga-hangang swans, na pinapayagang pansamantalang maging tao lamang sa gabi, at pinipilit silang lumipad palayo. Nang ang kanilang kapatid na si Elisa ay umabot na sa edad na labinlimang taong gulang, sinubukan siya ng reyna na kinukulam - ngunit ang kabutihan ni Elisa ay masyadong malakas para dito, kaya pinalayas siya ng reyna pagkatapos na hindi siya makilala sa pamamagitan ng pagdumi sa kainyang mukha. Natagpuan ni Elisa ang kainyangkainyang mga kapatid, na dinala si Elisa sa isang banyagang lupain kung saan siya ay hindi maabot ng kainyang masamang ina.

Doon, pinatnubayan si Elisa ng reyna ng mga diwata upang mangolekta ng mga nakakatusok na kulitis sa mga sementeryo upang mangunot sa mga kamiseta na kalaunan ay makakatulong sa kainyang mga kapatid na maibalik ang kanilang mga hugis bilang tao. Tiniis ni Elisa ang masakit na paltos na mga kamay mula sa mga tusok ng kulitis, at dapat din siyang manata ng katahimikan sa tagal ng kainyang gawain, dahil ang pagsasalita ng isang salita ay papatay sa kainyang mga kapatid. Ang guwapong hari ng ibang malayong lupain ay nagkataong nakatagpo si Elisa, na hindi makapagsalita, at umibig sa kainyang. Binigyan niya siya ng isang silid sa kainyang kastilyo kung saan ipinagpatuloy niya ang kaniyang pagniniting. Sa kalaunan ay nagmumungkahi siyang koronahan siya bilang kanyang reyna at asawa, at tinanggap niya ito.

Gayunpaman, nalungkot ang arsobispo dahil sa tingin niya ay si Elisa ay isang mangkukulam, ngunit hindi siya paniniwalaan ng hari. Isang gabi naubusan ng kulitis si Elisa at napilitang mangolekta ng higit pa sa isang kalapit na libingan ng simbahan kung saan nanonood ang arsobispo. Nasa bakuran din ng simbahan ang mga masasamang espiritu na lumalamon sa katawan ng mga patay, at naniniwala ang arsobispo na si Elisa ay kasuwato nila. Iniuulat niya ang pangyayari sa hari bilang patunay ng pangkukulam. Ang mga estatwa ng mga santo ay umiiling bilang protesta, ngunit ang arsobispo ay mali ang interpretasyon ng tanda na ito bilang kumpirmasyon ng pagkakasala ni Elisa. Iniutos ng arsobispo na si Elisa ay litisin para sa pangkukulam. Hindi siya makapagsalita ng salita sa kaniyang pagtatanggol, at hinatulan ng kamatayan sa pamamagitan ng pagsunog sa istaka.

Natuklasan ng magkapatid ang kalagayan ni Elisa at sinubukan nilang kausapin ang hari ngunit nabigo, napigilan ng pagsikat ng araw. Kahit na dinadala ng tumbril si Elisa upang bitayin, patuloy pa rin siya sa pagniniting, determinadong magpatuloy hanggang sa huling sandali ng kaniyang buhay. Ito ay nagagalit sa mga tao, na nasa bingit ng pag-agaw at pagpunit ng mga kamiseta nang bumaba ang mga swans at iligtas si Elisa. Itinuturing ito ng mga tao bilang tanda mula sa Langit na inosente si Elisa habang tinatapos niya ang huling kamiseta, ngunit naghahanda pa rin ang berdugo para sa pagsunog. Nang ihagis ni Elisa ang mga kamiseta sa mga swans, bumalik ang kainyang mga kapatid sa kanilang anyo bilang tao. Ang bunsong kapatid na lalaki ay may pakpak ng sisne sa halip na isang braso, dahil si Elisa ay walang oras upang tapusin ang isang manggas ng kainyang kamiseta. Malaya nang magsalita at magsabi ng totoo si Elisa ngunit nahimatay sa pagod, kaya nagpaliwanag ang kanyang mga kapatid. Habang ginagawa nila iyon, mahimalang nag-ugat ang kahoy na panggatong sa paligid ng istaka ni Elisa at namumulaklak. Pinulot ng hari ang pinakamataas na bulaklak at inilagay ito sa dibdib ni Elisa. Siya ay muling binuhay ng puting bulaklak, at ang hari at si Elisa ay ikinasal.