White-Bear-King-Valemon
Ang White-Bear-King-Valemon (Kvitebjørn kong Valemon ) ay isang Noruwegong kuwentong bibit. Ang kuwento ay nai-publish bilang No. 90 Norske Folke-Eventyr nina Ny Samling (1871) nina sa Asbjørnsen at Moe.[1] Isinalin ito ni George Webbe Dasent para sa kaniyang Tales mula sa Fjeld . [2]
Ang pamilyar na bersiyon ay nakolekta ng artist na si August Schneider noong 1870 mula sa Setesdal.[3] Nakolekta ni Jørgen Moe ang isang pagkakaiba ng kuwentong Bygland, na buod sa ika-2 edisyon ng Norske Folke-Eventyr (1852).[4][5]
Ito ay Aarne-Thompson tipo 425A, "Ang Hayop (Halimaw) bilang Noboy". Ang isang katulad na kuwentong Noruwego na nagpapakita ng motif na ito ay Silangan ng Araw at Kanluran ng Buwan (Asbjørnsen & Moe, No. 41). Kasama sa iba sa ganitong uri ang: The Brown Bear of Norway, The Daughter of the Skies, The Enchanted Pig, The Tale of the Hoodie, Master Semolina, The Enchanted Snake, The Sprig of Rosemary, at The Black Bull of Norroway.[6]
Pagsusuri[baguhin | baguhin ang wikitext]
Ang kuwento ay inuri sa Talatuntunang Aarne–Thompson–Uther bilang uri ng ATU 425A, "Ang Hayop (Halimaw) bilang Nobyo".
Sa ilang mga kuwento, bago ang paghihiwalay sa kaniyang sobrenatural na asawa, ang mga anak ng asawa ay kinuha mula sa kaniya at itinago sa ibang lugar. Nahanap ng Scholarship ang motif na ito sa mga lugar na nagsasalita ng Kelta at Hermaniko.[7][8][9]
Mga pagkakaiba[baguhin | baguhin ang wikitext]
Dinamarka[baguhin | baguhin ang wikitext]
Sa isang Danes na paglalaoba na kinolekta ng Danish na may-akda Mathias Winther na may pamagat na Prins Hvidbjørn ("Prinsipe Whitebear") at inilathala noong 1823, isang hari na may tatlong anak na babae ang binisita ng isang puting oso. Ipinadala ng hari ang kaniyang mga anak na babae upang itaboy ang hayop. Hinihiling ng mga oso ang bawat prinsesa na umakyat sa kaniyang likod, ngunit ang pangatlo lamang ang sumang-ayon. Umalis siya kasama ang prinsesa at huminto sa isang kuweba - ang kanilang bagong tahanan, para sa mga susunod na taon. Sinabi niya sa kaniya na siya ay nagiging isang prinsipe sa gabi, at, kung hindi siya magsisindi ng anumang lampara sa gabi para sa susunod na pitong taon, siya ay madidismaya. Namumuhay sila nang ganito sa susunod na anim na taon: binibisita niya ang kaniyang pamilya sa mga kasal ng kanyang kapatid na babae at sa kaarawan ng kaniyang ama. Sinuway niya ang kaniyang asawa at sinira ang tiwala nito. Bumalik ang prinsipe sa anyo ng ursine at dinala ang prinsesa sa kaniyang mga kapatid na babae. Binigyan nila siya ng isang gintong mangkok, isang gintong sombrero at isang pangatlong gintong bagay - lahat ng mga bagay na gagamitin niya para suhulan ang huwad na nobya sa loob ng tatlong gabi kasama ang kanyang asawa. [10] Napansin ng iskolar ng Norwegian na si Jørgen Moe ang pagkakahawig ng kuwento ni Winther at ng kuwentong Noruwego sa East of the Sun and West of the Moon.[11]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]
- ↑ Asbjørnsen & Moe 1871
- ↑ Dasent 1874
- ↑ Asbjørnsen & Moe 1871
- ↑ Asbjørnsen & Moe 1871
- ↑ Asbjørnsen & Moe 1852
- ↑ Heidi Anne Heiner, "Tales Similar to East of the Sun & West of the Moon Naka-arkibo 2013-10-20 sa Wayback Machine."
- ↑ Bronfman, Judith. Chaucer's Clerk's Tale: The Griselda Story Received, Rewritten, Illustrated. Routledge, 2021 [1994]. p. 313. ISBN 9780367357443.
- ↑ Storie di Amore e Psiche. A cura di Annamaria Zesi. Roma: L'Asino d'Oro Edizioni. 2010. pp. 220-221. ISBN 978-88-6443-052-2.
- ↑ BETTRIDGE, WILLIAM EDWIN; Utley, Francis Lee. “New Light on the Origin of the Griselda Story”. In: Texas Studies in Literature and Language 13, no. 2 (1971): 167. http://www.jstor.org/stable/40754145.
- ↑ Winther, Matthias. Danske Folkeeventyr, samlede. (Gesammelte dänische Volksmärchen). Kjobehavn: 1823. pp. 20-25.
- ↑ Moe, Jørgen. Samlede skrifter. Volume 2. Kristiania: forlagt af Alb. Cammermeyer, 1877. pp. 24-25.