Wonhwa

Wonhwa
Hangul	원화
Hanja	源花 or 原花
Binagong Romanisasyon	Wonhwa
McCune–Reischauer	Wŏnhwa

Ang Wonhwa ( orihinal na mga bulaklak ) ay isang klase ng babaeng mandirigmang kadete noong ika-6 na siglong Silla, isa sa Tatlong Kaharian ng Korea . Hindi malinaw kung hanggang saan sila nakibahagi sa labanan. Nilikha noong panahon ng paghahari ni King Jinheung, ang unang grupo ng Wonhwa ay binubuo ng humigit-kumulang 300 batang babae na pinili para sa kanilang kagandahan at husay. Ang kanilang mga pinuno ay dalawang babae. Gayunpaman, matapos ang isa sa kanila ay nakagawa ng pagpatay, ang wonhwa class ay inalis, at pinalitan ng all-male Hwarang .

Kasunod nito, ang titulong Wonhwa ay ipinagkaloob sa mga babaeng espirituwal na pinuno ng Hwarang. "Ang terminong Won Hwa ay kadalasang hindi wastong ginamit upang kumatawan sa isang indibidwal; sa katunayan, si Won Hwa ay isang grupo ng lubos na iginagalang na mga Buddhist na madre na espirituwal na gumabay sa mga Buddhist monastic warriors na ito." ^[1]

Ang ilan ay nagmungkahi na ang wonhwa ay maaaring ang pinagmulan ng huling klase ng kisaeng, ngunit maliit na ebidensya ang umiiral upang suportahan ang teoryang ito.

Ang unang dalawang babaeng hinirang para sa Wonhwa ay ang mga pinuno ng dalawang banda ng Wonhwa, sina Nammo (南毛) at Junjeong (俊貞), na nagseselos sa isa't isa. Nang patayin ni Junjeong ang kanyang karibal, binuwag ang Wonhwa. Sinasabi ng kuwento na tinanong ni Junjeong si Nammo sa kanyang bahay at pinilit itong uminom, na pinatay si Nammo sa batis sa hilaga. Hinanap ng mga taga-Nammo ang nawawalang Nammo at gumawa ng kanta para kantahin ito ng mga bata sa mga lansangan. Isang grupo ng mga taong ito ang natagpuan ang bangkay ni Nammo at si Junjeong ay pinatay. ^[2]

Ang pinagmulang kuwentong ito ay malamang na batay sa mito at alamat, dahil ang terminong wonhwa ay binubuo ng won 源, "pinagmulan", at walang alinlangang tumutukoy sa mga nagtatag ng sekta, habang ang hwa 花, "bulaklak", ay isang euphemism para sa isang taong ay gumugol ng maraming oras o pera sa paghahanap ng isang bagay, ibig sabihin, isang deboto. Sa kaso ng Wonhwa, debosyon sa pilosopiya at sining . Higit pa rito, habang ang mga pangalang nammo at junjeong ay maaaring mga apelasyon na pinagtibay ng dalawang babaeng ito para gamitin sa korte, hindi maaaring makaligtaan ng isang tao ang malinaw na paglalarawang kanilang inilalarawan. Nagpahiwatig si Nammo sa isang pabaya ngunit masuwerte, o marahil sa isang taong likas na matalino at samakatuwid ay kulang sa kaalaman tungkol sa karagdagang kaalaman. Malinaw na ipinahihiwatig ni Junjeung ang isang taong may talento at banal, sa kabila ng katotohanan na siya ang sumuko sa mga hilig sa pagpatay. Magiging lohikal na ipagpalagay na kung ang isang tao ay kailangang magsumikap, marahil kahit na nakikipagpunyagi sa pagkamit ng ilang mga layunin, ang inggit na iyon ay maaaring ubusin sila kung ang kanilang katapat, lalo na kung mas tinitingnan bilang isang karibal, ay tila maabot ang parehong mga layunin na may kaunting pagsisikap.