Imperyong Akemenida
 | Ang artikulong ito ay nangangailangan ng maayos na salin. (Enero 2014) |
Ang Imperyong Akemenida (mula sa Lumang Persa na Haxāmanišiya,[10] c. 550–330 BK), tinatawag ding (Unang) Imperyong Persa,[11] ay isang imperyo sa Kanlurang Asya, na itinatag ni Cirong Dakila. Sa pinakadakilang lawak nito na ang lawak ay mula sa Balkan hanggang sa Lambak ng Indus, ay naging isa ito sa mga pinakamalalaking imperyo sa kasaysayan, na sumasaklaw sa 5.5 milyon na kilometrong parisukat, at noon ay naging mas malaki kaysa sa alin mang nakaraang imperyo sa kasaysayan. Bantog ito sa matagumpay na modelo ng isang sentralisadong, pangangasiwang burukratiko (sa pamamagitan ng mga satrapa sa ilalim ng Hari ng mga Hari), sa mga pagtayo ng imprastruktura tulad ng mga sistema ng kalsada at isang sistema ng koreo at sa paggamit ng isang opisyal na wika sa kabuuan ng mga teritoryo nito at sa isang malaking propesyonal na hukbo at sa mga serbisyong sibil, na nagpasigla sa mga katulad na sistema sa mga sumunod na imperyo.[12] Kilala ito sa Kanluraning kasaysayan bilang ang katunggali ng mga Griyegong lungsod-estado sa panahon ng mga Digmaang Griyego-Persa at sa pagpapalaya ng mga Hudyong tapon sa Babilonya. Ang Mausoleo sa Halicarnassus, na isa sa Pitong mga Kamangha-mangha ng Sinaunang Daigdig, ay itinayo sa isang Helenistikong estilo sa imperyo.
Nang ika-7 siglo BK, ang mga Persa ay namuhay sa timog-kanluraning bahagi ng Iranyang Talampas sa rehiyon ng Persis,[13] na naging kanilang sentro.[14] Mula sa rehiyong ito, sumulong si Cirong Dakila upang talunin ang mga Medo, ang Lydia, at ang Imperyong Neo-Babilonyo, itinatatag ang Imperyong Akemenida. Ang delegasyon ng kapangyarihan sa mga lokal na pamahalaan ay inaakala na kalaunan ay nagpahina sa kapamahalaan ng hari, na nagsanhi sa paggasta sa mga pag-aaring yaman sa mga pagtatangka upang supilin ang mga lokal na paghihimagsik, at humantong sa kawalan ng pagkakaisa ng mga rehiyon sa panahon ng pagsalakay ni Alejandrong Dakila sa 334 BK.[14] Ang palagay na ito, gayun pa man, ay hinahamon ng ilang mga modernong iskolar na nakikipagtaltalan na ang Imperyong Akemenida ay hindi humarap sa anumang naturang krisis sa panahon ni Alejandro, na mga panloob na paghalili na pakikibaka sa loob ng pamilyang Akemenida lamang ang kailan man lumapit sa pagpapahina ng imperyo.[14] Si Alejandro, na malaking tagahanga ni Cirong Dakila, ay kalaunan malulupig ang imperyo sa kabuuan nito nang 330 BK.[15] Sa kanyang kamatayan, ang karamihan sa dating teritoryo noong imperyo ay sumailalim sa pamamahala ng Ptolemaikong Kaharian at Imperyong Seleucid, bilang karagdagan sa iba pang mga menor na mga teritoryo na nakakamit ng pagsasarili sa panahong iyon. Kalaunan ay makakabawi ng kapangyarihan yaong Persang populasyon sa gitnang talampas sa ikalawang siglo BK sa ilalim ng Imperyong Parthian.[14]
Ang makasaysayang tanda ng Imperyong Akemenida ay hindi lamang humangga sa teritoryal at militar na impluwensya nito kundi pati din sa impluwensyang kultura, panlipunan, teknolohikal at relihiyon. Maraming mga Ateniense ang tumaglay ng mga kaugaliang Akemenida sa kanilang pang-araw-araw na pamumuhay sa isang pagpapalitan ng impluwensiya ng kultura,[16] na ang ilan ay inimpleyado ng, o nakaalyado sa mga hari ng Persiya.
Kasaysayan[baguhin | baguhin ang batayan]
May mga katutubong 'Indo-Aryan' na kung tawagin ngayon ay Iranian na naninirahan sa lugar na ngayon ay bansang Iran noong 3000 BCE. Nahahati sila sa dalawang nasyonalidad na: ang mga Persa (Persian) at ang mga Mediyano. Noong 625 BCE, nakapaggawa na ang huli ng isang imperyo na pinakamalaki sa lahat ng kaharian sa kanyang panahon.
Bagaman nagsimulang itinatag ang Imperyong Akemenida sa pamumuno ng haring si "Cirong Dakila", ang naturang pangalang "Akemenida" ay nanggaling sa isang datu na pinangalanang si "Akemenyo (Ingles:Achaemenes) na namuno sa mga katutubong Persa (Persian) noong 705 BCE hanggang 675 BCE. Si Akemenyo ang itinuturing na ninuno ng mga haring Akemenida ng Imperyong Persa (Persian).
Nagsimula nang itatag ni Cirong Dakila ang Imperyong Akemenida noong 550 BCE nang naghasik siya ng rebelusyon ng mga katutubong Persa (Persian) laban sa Imperyong Mediyano dahil sa hindi maayos na pamamahala ng haring si Astyages sa kanila. Nilupig ng una ang huli at sinakop yaong imperyo, pero napag-isipan naman ni Ciro na ang mga Persa (Persian) at Mediyano ay iisang lahi, kaya pinag-isang lahi niya yaong dalawang nasyonalidad sa pangalang "Persa (Persian)". Pagkatapos ng mga pangyayaring iyon, ang kaharian ng Neo-Babylonia sa pamumuno ng haring si Nabonido, na kaalyado niyaong nawasak na imperyo, ay naghasik ng digmaan laban sa bagong imperyong itinatag ni Ciro, gayun rin ang ginawa ng kahariang Lydia sa pamumuno ng haring si Creso; subalit, walang makakatalo sa husay ng haring Persa (Persian) sa digmaan, at napasama rin yaong dalawang kaharian sa mga lupain ng Imperyong Persa (Persian). Noong natapos nang sakupin ni Ciro ang mga kahariang ito, ang kanyang imperyo ay tinawag na pinakamalaki sa lahat ng kaharia't imperyo sa sinaunang mundo na nasasaksihan ng mundo.
Pumanaw na si Ciro na tumatanda sa edad na 70 noong Disyembre, 530 BCE. Ipinagpatuloy ng kanyang anak na si Cambyses II ang pakikidigma sa mga kahariang nakapalibot sa imperyo. Sa ilalim ng kanyang pananakop, nasakop niya ang Ika-26 Dinastiya ng Kahariang Egipto, ngunit sa madugo na paraan naman.
Namatay si Cambyses II noong 522 BCE at inangkin ni Darius I ang trono ng Persiya. Sa ilalim ng kanyang pamumuno ay nasakop niya ang mga lupaing silangan ng Ilog Indus, mga lupaing nasa hilaga ng ilog na ngayon ay tinatawag na Amu Darya sa Uzbekistan, mga lupaing nasa timog ng Ilog Danube, mga kabundukan ng Caucasus, at mga lupaing hilaga ng Gresya. Inayos rin niya ang pamamahala sa mga dayuhang nasasakupan ng imperyo sa pamamagitan ng paghirang ng mga lalawigan na kung tawagin sa kanila ay satrapy, na dahilan kung bakit tinawag rin siyang "Ang Dakila".
Noong panahong ito, natatakot ang mga Griyego sa kalupalupan ng Gresya na baka sakupin sila ng mga Persa (Persian), kaya naghasik ng rebelyon ang mga Griyegong Ionian sa Asia Minor sa tulong ng lungsod-estado ng Athens. Winasak ni Dario ang rebelyon, at dahil galit siya sa ginawang pagtulong sa mga rebelde ng mga Griyegong Ateneo ay nagsanay siya ng malaking hukbo upang isama ang Gresya sa imperyo. Pinaparoon niyaong hari ang 300,000-malakas na hukbo sa pamumuno ni Datis sa mga baybaying-dagat ng Marathon; nakasagupa niyaong hukbo yaong 10,000-malakas na hukbo ni Miltiades, na isang Griyegong heneral. Umasa si Datis na mananalo siya sa labanan, ngunit nabigo siya; magigiting at matatapang ang mga Griyego at mapagmahal sa kalayaan, naggawa sila ng napakataas na linya ng mga sundalo at sinugod ang napakaraming sundalong Persa (Persian) sa gitna ng takot at kamatayan. Nagulat iyong Persa (Persian) na heneral sa nangyari; marami sa hukbo niya na namatay at nalaman na lang niya na walang kaya ang mga sandata nila sa mga matataas na sibat-espada ng mga Griyego, kaya dali-dali na bumalik iyong mga sundalong Persa sa mga barko. Noong narinig ni haring Dario yaong balita'y ipinapapatay niya yaong heneral dahil galit na galit siya sa nangyari sa Marathon. Nagsanay na naman ng napakalaking hukbo iyong hari, subalit namatay siya bago natapos yaon.
Si Asuero I ang naging hari ng imperyo sa pagkamatay ng kanyang ama; ipinagpatuloy niya ang gawain ng kanyang ama na pagsasanay ng napakalaking hukbo para sa ikalawang paglusob sa Gresya. Sa panahong nakapagsanay na siya ng mahigit 2,600,000-malakas na hukbo upang gibain sa lupa ang lungsod-estado ng Athens at masakop ang lahat ng mga lungsod-estado ng Gresya, pinaparoon niya yaong kanyang napakalaking hukbo sa Thermopylae, na isang makitid na patag na nakapagitan sa bulubundukin sa kaliwa at karagatan sa kanan. Dito nakasagupa niya ang 8,000-malakas na hukbong Griyego sa pamumuno nina Themistocles ng Athens, Leonidas ng Sparta, at Demophilus ng Thespia. Tumagal iyong labanan ng tatlong araw, at habang walang humpay ang paglusob ng mga Persa (Persian) sa mga posisyon ng mga Griyego ay marami sa una na nalipol dahil sa lubhang dami nila kaya nahihirapan silang makapasok at lumaban sa loob ng lambak ng Thermopylae. Nangyari lamang ang kapanaluhan ng mga Persa (Persian) noong itinuro ng isang Griyegong traydor na si Ephialtes sa haring si Asuero ang isang daan upang mapalibutan ang mga Griyego sa lambak; noong nalaman ni Leonidas ito, ipinauwi niya ang karamihan sa kanyang hukbo at naiwan siya kabilang ang kanyang kasamang 300 sundalo na tubong-Sparta, at nilabanan nila ang mga Persa (Persian) hanggang sila lahat ay namatay. Pagkatapos noong labanan ay nagalit yaong haring Persa (Persian) sa nangyari sapagkat sa laki ng kanyang hukbo'y malaking bahagi niyaon ang nalipol.
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang batayan]
- ↑ Daryaee, edited by Touraj; A. Shapour Shahbazi (2012). The Oxford handbook of Iranian history. Oxford: Oxford University Press. pa. 131. ISBN 978-0-19-973215-9. Nakuha noong 29 December 2016.
Although the Persians and Medes shared domination and others were placed in important positions, the Achaemenids did not -- could not -- provide a name for their multinational state. Nevertheless, they referred to it as Khshassa, "the Empire".
CS1 maint: extra text: listahan ng mga may-akda (link) - ↑ Yarshater, Ehsan (1993). The Cambridge History of Iran, Volume 3. Cambridge University Press. pa. 482. ISBN 978-0-521-20092-9.
Of the four residences of the Achaemenids named by Herodotus — Ecbatana, Pasargadae or Persepolis, Susa and Babylon — the last [situated in Iraq] was maintained as their most important capital, the fixed winter quarters, the central office of bureaucracy, exchanged only in the heat of summer for some cool spot in the highlands. Under the Seleucids and the Parthians the site of the Mesopotamian capital moved a little to the north on the Tigris — to Seleucia and Ctesiphon. It is indeed symbolic that these new foundations were built from the bricks of ancient Babylon, just as later Baghdad, a little further upstream, was built out of the ruins of the Sassanian double city of Seleucia-Ctesiphon.
- ↑ Harald Kittel; Juliane House; Brigitte Schultze; Juliane House; Brigitte Schultze (2007). Traduction: encyclopédie internationale de la recherche sur la traduction. Walter de Gruyter. mga pa. 1194–5. ISBN 978-3-11-017145-7.
- ↑ Greek and Iranian, E. Tucker, A History of Ancient Greek: From the Beginnings to Late Antiquity, ed. Anastasios-Phoivos Christidēs, Maria Arapopoulou, Maria Chritē, (Cambridge University Press, 2001), 780.
- ↑ Boiy, T. (2004). Late Achaemenid and Hellenistic Babylon. Peeters Publishers. pa. 101. ISBN 978-90-429-1449-0.
- ↑ Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research. 12 (2): 223. ISSN 1076-156X. Nakuha noong 12 September 2016.
- ↑ Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D." Social Science History. 3 (3/4): 121. doi:10.2307/1170959. Nakuha noong 12 September 2016.
- ↑ Morris, Ian; Scheidel, Walter (2009). The Dynamics of Ancient Empires: State Power from Assyria to Byzantium. Oxford University Press. pa. 77. ISBN 978-0-19-975834-0.
- ↑ Josef Wiesehöfer, Ancient Persia, (I.B. Tauris Ltd, 2007), 119.
- ↑ Curtis, Vesta Sarkhosh; Stewart, Sarah (2010). The Sasanian Era. I.B.Tauris. ISBN 978-0-85773-309-2.
- ↑ Sampson, Gareth C. (2008). The Defeat of Rome: Crassus, Carrhae and the Invasion of the East. Pen & Sword Books Limited. pa. 33. ISBN 978-1-84415-676-4.
Cyrus the Great, founder of the First Persian Empire (c. 550–330 BC).
- ↑ Schmitt Achaemenid dynasty (i. The clan and dynasty)
- ↑ http://www.utexas.edu/cola/centers/lrc/eieol/opeol-MG-X.html Macdonell and Keith, Vedic Index. This is based on the evidence of an Assyrian inscription of 844 BC referring to the Persians as Paršu, and the Behistun Inscription of Darius I referring to Pārsa as the area of the Persians. Radhakumud Mookerji (1988). Chandragupta Maurya and His Times (p. 23). Motilal Banarsidass Publ. ISBN 81-208-0405-8.
- ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 David Sacks; Oswyn Murray; Lisa R. Brody; Oswyn Murray; Lisa R. Brody (2005). Encyclopedia of the ancient Greek world. Infobase Publishing. mga pa. 256 (at the right portion of the page). ISBN 978-0-8160-5722-1.
- ↑ Ulrich Wilcken (1967). Alexander the Great. W. W. Norton & Company. pa. 146. ISBN 978-0-393-00381-9.
- ↑ Margaret Christina Miller (2004). Athens and Persia in the Fifth Century BC: A Study in Cultural Receptivity. Cambridge University Press. pa. 243. ISBN 978-0-521-60758-2.