Wikang Min

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Min, Wikang Min
閩語/闽语
Distribusyong
heograpiko:
Kontinental na Tsina: Fujian, Guangdong (sa palibot ng Chaozhou-Swatou, Leizhou at bahagi ng Zhongshan), Hainan, Zhejiang (Shengsi, Putuo at Wenzhou), Jiangsu (Liyang at Jiangyin), Taiwan, Timog-Silangang Asya (Singapura, Indonesya, Brunei, Pilipinas, Malaysia, Myanmar, Tailandya, Kambodya at Laos)
Klasipikasyong lingguwistiko:Sino-Tibetano
Proto-wika:proto-Min
Mga subdibisyon:
Min Bei (Hilagang Min)
Min Dong (Silangang Min)
Min Zhong (Gitnang Min)
Min Nan (Timog Min)
Naglalaman ang artikulong ito ng mga tekstong Tsino.
Kapag walang tamang suportang pampanitik, maari kang makakita ng mga tandang pananong, mga kahon, o ibang sagisag sa halip na mga karakter na Intsik.
Wikang Min
Bân gú / Mìng ngṳ̄ ('Min') nakasulat sa
Sulating Tsino
Tradisyunal na Tsino閩語
Pinapayak na Tsino闽语
Hokkien POJBân gú
Ang mapa ng mga pangunahing pagkakaiba-iba ng Min.

Ang Min o Miin[a] (Tsinong pinapayak: 闽语; Tsinong tradisyonal: ; pinyin: Mǐn yǔ; Pe̍h-ōe-jī: Bân gú; BUC: Mìng ngṳ̄) ay isang malaking pangkat ng baryedad ng Tsino na ginagamit ng halos 70 milyong katao sa timog-silangang lalawigan ng Fujian at maging ng mga migrante ng lugar na ito sa Guangdong (palibot ng Chaozhou-Swatou, o lugar sa Chaoshan, tangway ng Leizhou at bahagi ng Zhongshan), Hainan, tatlong kondado sa katimugan ng Zhejiang, Zhoushan archipelago palaot ng Ningbo, ilang nayon sa Liyang, lungsod ng Jiangyin sa lalawigan ng Jiangsu, at Taiwan. Hinango ang pangalan mula sa Ilog Min) sa Fujian.

Marami ang mga tagapagsalita ng Min sa mga inmigranteng Tsino sa Timog-Silangang Asya. Ang pinakamalawak na ginagamit na uri ng Min ay ang Hokkien (kabilang ang Hokkien Taiwanes at Amoy). Sa Pilipinas, ginagamit ng karamihan sa mga Pilipinong Tsino ang Hokkien Pilipino.

Mga Tala[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. The double ii represents the dipping tone in Mandarin, as in the province of Shaanxi.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga Pinagkunan

  • Baxter, William H.; Sagart, Laurent (2014), Old Chinese: A New Reconstruction, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-994537-5.
  • Branner, David Prager (2000), Problems in Comparative Chinese Dialectology — the Classification of Miin and Hakka, Trends in Linguistics series, bol. 123, Berlin: Mouton de Gruyter, ISBN 978-3-11-015831-1.[patay na link]
  • Chang, Kuang-yu (1986), Comparative Min phonology (Ph.D.), University of California, Berkeley.
  • Kurpaska, Maria (2010), Chinese Language(s): A Look Through the Prism of "The Great Dictionary of Modern Chinese Dialects", Walter de Gruyter, ISBN 978-3-11-021914-2.
  • Li, Rulong 李如龙; Chen, Zhangtai 陈章太 (1991), "Lùn Mǐn fāngyán nèibù de zhǔyào chāyì 论闽方言内部的主要差异" [On the main differences between Min dialects], in Chen, Zhangtai; Li, Rulong (mga pat.), Mǐnyǔ yánjiū 闽语硏究 [Studies on the Min dialects], Beijing: Yuwen Chubanshe, pp. 58–138, ISBN 978-7-80006-309-1. {{citation}}: Invalid |script-title=: missing prefix (tulong)
  • Lien, Chinfa (2015), "Min languages", in Wang, William S.-Y.; Sun, Chaofen (mga pat.), The Oxford Handbook of Chinese Linguistics, Oxford University Press, pp. 160–172, ISBN 978-0-19-985633-6.
  • Norman, Jerry (1973), "Tonal development in Min", Journal of Chinese Linguistics, 1 (2): 222–238, JSTOR 23749795.
  • —— (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-29653-3.
  • —— (1991), "The Mǐn dialects in historical perspective", in Wang, William S.-Y. (pat.), Languages and Dialects of China, Journal of Chinese Linguistics Monograph Series, bol. 3, Chinese University Press, pp. 325–360, JSTOR 23827042, OCLC 600555701.
  • —— (2003), "The Chinese dialects: phonology", in Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (mga pat.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 72–83, ISBN 978-0-7007-1129-1. {{citation}}: |editor-given2= has generic name (tulong)
  • Norman, Jerry; Mei, Tsu-lin (1976), "The Austroasiatics in Ancient South China: Some Lexical Evidence" (PDF), Monumenta Serica, 32: 274–301, JSTOR 40726203.
  • Ting, Pang-Hsin (1983), "Derivation time of colloquial Min from Archaic Chinese", Bulletin of the Institute of History and Philology, 54 (4): 1–14.
  • Yan, Margaret Mian (2006), Introduction to Chinese Dialectology, LINCOM Europa, ISBN 978-3-89586-629-6.
  • Yue, Anne O. (2003), "Chinese dialects: grammar", in Thurgood, Graham; LaPolla, Randy J. (eds.) (mga pat.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, pp. 84–125, ISBN 978-0-7007-1129-1. {{citation}}: |editor-given2= has generic name (tulong)

Usbong Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.