Salome Zourabichvili

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Salome Zourabichvili
სალომე ზურაბიშვილი
Zourabichvili in 2019
5th President of Georgia
Kasalukuyang nanunungkulan
Unang araw ng panunungkulan
16 December 2018
Punong MinistroMamuka Bakhtadze
Giorgi Gakharia
Irakli Garibashvili
Nakaraang sinundanGiorgi Margvelashvili
Minister of Foreign Affairs
Nasa puwesto
20 March 2004 – 18 October 2005
PanguloMikheil Saakashvili
Nakaraang sinundanTedo Japaridze
Sinundan niGela Bezhuashvili
Leader of The Way of Georgia
Nasa puwesto
11 March 2006 – 12 November 2010
Nakaraang sinundanParty established
Sinundan niKakha Seturidze
Member of the Parliament of Georgia
Nasa puwesto
18 November 2016 – 22 December 2018
Nakaraang sinundanZaza Papuashvili
Sinundan niLado Kakhadze
KonstityuwensyaMtatsminda
Pansariling detalye
Ipinanganak (1952-03-18) 18 Marso 1952 (edad 72)
Paris, France
KabansaanGeorgian, French
Partidong pampolitikaWay of Georgia (2006–2011)[1]
Independent (2011–present)
Asawa
  • Nicolas Gorjestani (k. 1981–92)
  • Janri Kashia (k. 1993–2012)
RelasyonNiko Nikoladze (Great-grandfather)
Hélène Carrère d'Encausse (Cousin)
Anak2
TahananOrbeliani Palace, Tbilisi, Georgia
EdukasyonSciences Po
Columbia University
Pirma

Si Salome Zourabichvili(Pranses: Salomé Zourabichvili, Heorhiyano: სალომე ზურაბიშვი}ლლივილლლივი}|IPA |}}; ipinanganak noong Marso 18, 1952) ay isang Pranses-Georgian na politiko at dating diplomat na kasalukuyang nagsisilbi bilang ikalimang presidente ng Georgia, sa opisina mula noong Disyembre 2018. Siya ang unang babae na nahalal bilang pangulo ng Georgia,< ref>Sa kanyang kapasidad bilang Speaker of Parliament, si Nino Burjanadze ay pansamantalang nagsilbi bilang acting president sa dalawang pagkakataon</ref> isang posisyong sasakupin niya sa loob ng anim na taon. Bilang resulta ng mga pagbabago sa konstitusyonal na magkakabisa sa 2024, si Zourabichvili ay inaasahang magiging huling popular na inihalal na presidente ng Georgia; ang mga magiging pinuno ng estado ay hindi direktang ihahalal ng isang parliamentary college of electors.

Si Zourabichvili ay ipinanganak sa Paris, France sa isang pamilya ng mga Georgian political refugee. Sumali siya sa Pranses na diplomatikong serbisyo noong 1970s at mahigit tatlong dekada ang nagpunta upang sumakop sa iba't ibang mas matataas na posisyong diplomatikong. Mula 2003 hanggang 2004, nagsilbi siya bilang Ambassador ng France sa Georgia. Noong 2004, sa pamamagitan ng magkaparehong kasunduan sa pagitan ng mga pangulo ng France at Georgia,[2] tinanggap niya ang Georgian nationality at naging Foreign Minister ng Georgia. Sa panahon ng kanyang panunungkulan sa Georgian Ministry of Foreign Affairs (MFA), nakipag-usap siya sa isang kasunduan na humantong sa pag-alis ng mga puwersa ng Russia. mula sa hindi mapag-aalinlanganang bahagi ng Georgian mainland. Naglingkod din siya sa UN Security Council's Iran Sanctions Committee bilang Coordinator ng Panel of Experts.

Matapos ang pakikipagtalo sa noo'y presidente ng Georgia Mikheil Saakashvili, noong 2006 itinatag ni Zourabichvili ang The Way of Georgia political party, na pinamunuan niya hanggang 2010. Sa huli, nahalal siya sa Georgian Parliament sa 2016 bilang isang independent; iniwan niya ang kanyang parliamentary seat matapos manumpa bilang pangulo. Si Zourabichvili ay tumakbo sa 2018 Georgian presidential election bilang isang independiyenteng kandidato at nanaig sa isang run-off na boto laban sa United National Movement nominee Grigol Vashadze. Sa panahon ng kanyang kampanya sa pagkapangulo, si Zurabichvili ay inendorso ng naghaharing Georgian Dream na partido; gayunpaman, kasunod ng 2020–2021 Georgian political crisis, si Zourabichvili ay lalong napalayo sa Georgian government, na tumaas din pagkatapos ng 2023 Georgian na mga protesta. Ang inter-institutional conflict kalaunan ay humantong sa paglulunsad ng Parliament ng impeachment proceeding laban kay Zourabichvili noong Setyembre 2023, na nagpaparatang ng paglabag sa Konstitusyon para sa kanya. Gayunpaman, sa huli ay nabigo ang Parlamento na impeach si Zourabichvili.

Pamilya at personal na buhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ancestry[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Niko Nikoladze at ang kanyang pamilya, 1902

Si Salome Zourabichvili ay isinilang sa isang pamilya ng mga emigrante ng Georgia na tumakas sa France kasunod ng 1921 Red Army invasion ng Democratic Republic of Georgia.[3] Ang kanyang ama, si Levan Zourabichvili, isang career engineer, ay nagsilbi ng maraming taon bilang chairman ng Georgian Association of France (AGF).[4] Si Levan ay apo sa ina ni Niko Nikoladze (1843-1928), isang negosyante, pilantropo at Georgian na politiko noong huling bahagi 19th century na nagsilbi bilang miyembro ng Social-Democratic Party at naging maimpluwensyang pinuno ng Georgian liberal intelligentsia noong Russian Empire.[5] Ang kanyang ina na si Zeïnab Kedia (1921-2016) ay anak ni Melkisedek Kedia, pinuno ng Security Service ng Democratic Republic of Georgia.[6]

Si Salome Zourabichvili ay may isang kapatid, si Othar Zourabichvili, isang doktor, manunulat at tagapangulo ng AGF mula noong 2006.[7] Sila ay mga pinsan ng mananalaysay Hélène Carrère d'Encausse, na miyembro ng Académie Française, at pilosopo na si François Zourabichvili.[8]

Kabataan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Salomé Nino Zourabichvili ay ipinanganak sa Paris noong 18 Marso 1952 at pinalaki sa loob ng Georgian community sa France, na nanirahan sa pagitan ng Paris at Leuville-sur-Orge mula noong taglagas ng 1921 ng Democratic Republic of Georgia.[3] Pinalaki sa isang kilalang pamilyang emigrante na may malapit na kaugnayan sa gobyerno sa pagkatapon ng Georgia, ang diaspora ang tanging nakipag-ugnayan sa bansa noong bata pa siya. , minsang nagsasaad ng:[3]

Sa mga taon bago bumagsak ang Iron Curtain, walang kontak sa Georgia - walang sulat, walang pahayagan, walang pagbisita. Para sa amin, ito ay isang mythical country, na umiiral lamang sa mga libro.

Sa 8 taong gulang, nakilala niya ang kanyang unang bisita mula sa Georgia sa isang pagbisita sa Paris ng isang Georgian ballet troupe, isang pulong na idinaos nang lihim dahil sa pagiging mapaniil ng mga awtoridad ng Sobyet na nag-organisa ng pagbisita.[3] Sa isang pakikipanayam sa The Washington Post, sinabi niya na komportable siyang "pag-straddling sa dalawang kultura", sa pag-aaral sa mga French school habang papunta sa Georgian church of Paris sa katapusan ng linggo.[3]

Edukasyon[baguhin | baguhin ang wikitext]

Nag-aral si Salome Zourabichvili sa Sciences Po mula 1969 hanggang 1972

Sa edad na 17, nakatanggap si Zourabichvili ng mga resultang baccalauréat na nagbigay-daan sa kanya ng "pribilehiyo ng direktang pagpasok sa kakila-kilabot na taon ng paghahanda" ng Paris Institute of Political Studies (Sciences Po) noong Setyembre 1969, isang programa kung saan kalahati lang ng mga kalahok ang makakarating sa Institute pagkalipas ng isang taon.[9] Noong Mayo 1970, ang kanyang napiling paksa sa huling pagsusulit sa "Rebolusyon at Kontra-Rebolusyon sa Europa sa pagitan ng 1917 at 1923" ay ginagarantiyahan siya ng isang puwesto sa Institute.[9] Mamaya sa 2019, ilalarawan ng paaralan ang kanyang mga resulta sa mga paksa sa [ [Rerum novarum]], Kulturkampf at Alexander II's reporma bilang isang "tagumpay", habang inilarawan siya ng isang propesor bilang isang "napaka matalinong estudyante na mabilis na natutunan ang pamamaraan at kaalaman ng programa".[9]

Noong 1970, sumali siya sa International Section of Sciences Po, isang landas patungo sa diplomatikong serbisyong naa-access lamang ng isang minorya ng 4,000 na mag-aaral sa Institute, kung saan ang ikatlo ay kababaihan.[9] Nag-aral siya sa ilalim ng ilang kilalang propesor sa Pransya, gaya ng mga mananalaysay Jean-Baptiste Duroselle, Louis Chevalier, ang kanyang pinsan na si Hélène Carrère d'Encausse at ang internasyonal na abogado [[Suzanne Bastid] ], ang huli ay ang tanging babaeng nagtuturo sa Sciences Po.[9] Itinuon ni Zourabichvili ang kanyang pag-aaral sa Soviet world at nagtapos noong Hulyo 1972.[9]

Sa isang liham ng rekomendasyon ni Sciences Po Secretary-General René Henry-Gréard, inilarawan siya ng huli bilang isang mag-aaral na, sa kabila ng kanyang "pagkamahiyain", ay nagtataglay ng "mga pambihirang katangian" at hinulaan ang magandang kinabukasan para sa kanya.[9] Siya ay sumali sa Columbia University noong 1972-1973 kung saan si Zbigniew Brzezinski, noong panahong direktor ng Trilateral Commission, ay nagsanay sa kanya sa pulitika ng Sobyet at Cold War diplomasya .[10]

Sinabi niya na ang pagpili ng karera sa diplomasya ay nauugnay sa pag-asa na balang araw ay maging instrumento sa pagtulong sa Georgia.[3]

Karera sa pagtuturo[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Zourabichvili ay bumalik sa Sciences Po noong 2006, sa pagkakataong ito bilang isang propesor pagkaraan ng kanyang pag-alis bilang Georgian Minister of Foreign Affairs.[9] Nagtrabaho siya hanggang 2014 sa ang Paris School of International Affairs, na nagtuturo ng patakarang panlabas ng malalaking kapangyarihan, ang daigdig pagkatapos ng Sobyet, ang pag-unlad ng Eurasia mula noong pagbagsak ng USSR, at ang mga sanhi ng pagbagsak na iyon.[9] Sa post na iyon, sinuri niya sa akademya ang pag-unlad ng European Union sa panahon ng krisis.[9] A ilalarawan ng mag-aaral sa ibang pagkakataon ang kanyang mga klase bilang "naghihikayat ng mahahalagang debate".[9]

Siya ang unang estudyante at propesor ng Sciences Po na naging pinuno ng estado.[9]

Pamilya at pribadong buhay[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mula sa kanyang unang kasal sa Iranian-Amerikano World Bank ekonomista Nicolas Gorjestani, may dalawang anak si Zourabichvili: Kéthévane (France 24 journalist[11]) at Théïmouraz (isang French diplomat[12]). Noong 1993 pinakasalan niya ang kanyang pangalawang asawa na si Janri Kashia, isang maimpluwensyang manunulat at mamamahayag ng Georgian na isang refugee sa pulitika sa France. Namatay si Kashia noong 2012.[13]

Bukod sa Pranses at Georgian, matatas magsalita si Zourabichvili Ingles at Italyano.[14]

Karera sa France[baguhin | baguhin ang wikitext]

Diplomatikong simula[baguhin | baguhin ang wikitext]

Iniwan ni Zourabichvili ang kanyang pag-aaral upang sumali sa serbisyong diplomatikong Pranses noong 1974.[15] Mabilis siyang naging career diplomat at ipinadala bilang Third Secretary sa French Embassy sa Rome hanggang 1977,[16] sa ilalim ng mga ambassadorship nina Charles Lucet at François Puaux, pagkatapos nito ay naging Pangalawang Kalihim ng [[Permanent Mission of France to the United Nations|Permanent Mission of France to the UN] ] hanggang 1980.[17] Nagtatrabaho sa ilalim ng batikang diplomat na si Jacques Leprette, nakita niyang dalawang beses na namumuno ang France sa UN Security Council noong Oktubre 1978 at Enero 1980.

Pagkatapos bumalik sa Paris kung saan siya nagtrabaho bilang isang opisyal ng Policy Planning Staff ng French Ministry of Foreign Affairs, bumalik siya sa United States noong 1984 bilang Unang Kalihim ng French Embassy sa Washington, D.C.[18] sa ilalim ng Ambassador [ [Emmanuel de Margerie]], nagtatrabaho sa seksyong pampulitika at militar at nakatuon sa mga usapin ng US-Soviet.[3] Sa panahon ng pag-post na ito ay binisita niya ang [[Georgia (bansa)|Georgia] ] sa unang pagkakataon noong 1986, kasama ang kanyang ina.[3] Sa pagitan ng 1988 at 1989, ipinadala siya sa Vienna bilang Unang Kalihim sa French Mission sa Conference on Security and Co-operation in Europe, nangunguna sa French negotiating team para sa pagbabawas ng mga kumbensiyonal na pwersa.[19]

Noong 1989-1992, siya ay naging Pangalawang Tagapayo sa French Embassy sa Chad.[19] Ang kanyang termino doon ay kasabay ng pagkuha ng kapangyarihan ni Idriss Déby sa isang [[1990] Chadian coup d'état|coup d'état na suportado ng France]].

Brussels at bumalik sa Paris[baguhin | baguhin ang wikitext]

Noong 1992, si Zourabichvili ay hinirang na Unang Kalihim sa Permanenteng Misyon ng France sa NATO sa Brussels, bago naging Deputy Permanent Representative ng France sa Western European Union, nasa Brussels pa rin, mula 1993 hanggang 1996.[19]

Noong 1996 at 1997, hinawakan niya ang posisyon ng Technical Adviser sa Gabinete ng Ministry of Foreign Affairs sa Paris. Noong 1997-1998, siya ay Inspektor sa MFA, nasa Paris pa rin, bago siya hinirang na Under-Director ng Strategic Affairs sa Pamamahala ng Strategic Affairs, Security at Disarmament ng MFA, isang post na iniwan niya noong 2001 upang maging direktor ng International at Strategic Affairs sa General Secretariat ng National Defense. Nagtatrabaho rin siya sa Bureau of Strategic Affairs ng NATO.[18]

Ambassador sa Georgia[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa pagitan ng 2003 at 2004, si Zourabichvili ay Ambassador Extraordinary at Plenipotentiary ng France sa Georgia.[19]

Pulitika ng Georgian[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ministro ng Ugnayang Panlabas[baguhin | baguhin ang wikitext]

Zourabichvili kasama ang Kalihim ng Estado ng U.S. Colin Powell noong 2004

Pangulo Mikhail Saakashvili ng Georgia ay hinirang siya bilang Ministro ng Ugnayang Panlabas sa kanyang bagong pamahalaan. Si Zourabichvili ang naging unang babaeng itinalaga sa post na ito sa Georgia noong 18 Marso 2004.[20]

Si Zourabichvili ay ang Coordinator ng Panel of Experts na tumutulong sa UN Security Council ng Iran Sanctions Committee.[21]

Bilang dayuhang ministro ng Georgia, si Zourabichvili ang pangunahing negotiator ng kasunduan para sa pag-alis ng mga base militar ng Russia mula sa teritoryo ng Georgia, na nilagdaan kasama ng Ministro ng Ugnayang Panlabas ng Russia Sergey Lavrov noong 19 Mayo 2005.[22] Sa panahon ng kanyang panunungkulan bilang Foreign Minister, nilikha ang "New Group of Friends of Georgia", na pinagsasama-sama ang Ukraine, Lithuania, Latvia, Estonia, Romania, Bulgaria, ang Czech Republic at Poland upang matulungan ang mga mithiin ng Georgia patungo sa NATO at pagyamanin ang European integration.

Si Zourabichvili ay sinibak ng Punong Ministro Zurab Nogaideli noong huling bahagi ng 19 Oktubre 2005 pagkatapos ng serye ng mga hindi pagkakaunawaan sa mga miyembro ng Parliamento.[23] Siya ay binatikos din nang husto ng ilang Georgian mga embahador. Di-nagtagal bago ipahayag ang kanyang pagpapaalis, nagbitiw si Zourabichvili sa serbisyong dayuhan sa Pransya, na patuloy na nagbabayad sa kanya ng suweldo habang siya ay ministro, at inihayag na mananatili siya sa Georgia upang pumasok sa pulitika.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ "Presidential Candidate Apologizes for Unethical Address to Reporters". Georgia Today on the Web. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 31 October 2020. Nakuha noong 16 August 2018.
  2. ↑ "-cultures/a5d37ba3-3c97-463d-9d56-c939107d3d14/ A Georgian Reborn, Still Straddling Two Cultures", The Washington Post, June 4, 2004 : "Nagulat ako. Ngunit nang hindi nag-iisip ay sinabi kong oo, sa kundisyon na sinang-ayunan ni President Chirac. Hindi lang niya nagustuhan ang ideya, ngunit masigasig na subukan ito...Hindi ito isang pagtalikod, ito ay ang kasal ng pareho kong bahagi...
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 3.7 Boustany, Nora (2004-06-04). 463d-9d56-c939107d3d14/ "Isang Georgian Reborn, Still Straddling Two Cultures". The Washington Post. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite news}}: Check |url= value (tulong)
  4. ↑ "Mort de Levan Zourabichvili" (PDF). Tavisuplebis Tribuna. 1975- 04-01. p. 16. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite magazine}}: Check date values in: |date= (tulong)
  5. ↑ 2019/460 "Georgian president: noong bata pa ako hindi ko naisip na babalik ako sa France bilang presidente". Agenda.ge. 2019-02-18. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
  6. ↑ fortuna/post/salome-zurabishvilis-deda-zeinab-kedia-gardaicvala "სალომე ზურაბიშვილის ალომე ზურაბიშვილის აე, აე, აე, აე კედია გარდაიცვალა" [Zeinab Kedia, ina ni Salome Zourabichvili, ay namatay]. Fortuna.ge (sa Heorhiyano). 2016-02-22. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
  7. ↑ Piffaretti, Alain (2022-07-22). /leuville-sur-orge-berceau-de-la-communaute-georgienne-francilienne-1779517 "Leuville-sur-Orge, berceau de la communauté géorgienne francilienne" [Leuville-sur-Orge, duyan ng komunidad ng Georgian sa France]. Les Echos (sa Pranses). Nakuha noong 2022- 09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong); Check date values in: |access-date= (tulong)
  8. ↑ Zourabichvili, François (2012). Deleuze: A Philosophy of the Event. Edinburgh: Edinburgh University Press. p. 38. ISBN 978-0-7486-4562-6.
  9. ↑ 9.00 9.01 9.02 9.03 9.04 9.05 9.06 9.07 9.08 9.09 9.10 9.11 news/salome-zourabichvili-alumna-and-president "SALOMÉ ZOURABICHVILI, ALUMNA AT PRESIDENT". Sciences Po. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
  10. ↑ Gibbons, Jim (9 Marso 2020). "SALOMÉ ZOURABICHVILI A PORTRAIT AT EKSKLUSIBONG INTERVIEW". Europe Diplomatic. Nakuha noong 2022-09-26.
  11. ↑ "ANAK NA BABAE NI PRESIDENT ZOURABICHVILI INIHALAGA SA WHITE HOUSE". Business Media Georgia. 2022-08-19. Nakuha noong 2022-09-26.
  12. ↑ Momtaz, Rym (2020-10-28). politico.eu/article/emmanuel-macron-diplomacy-tension-turf-wars-burnouts/ "Sa loob ng diplomasya ni Macron: Tension, turf wars at burnouts". Politico Europe. Nakuha noong 2022-09- 26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong); Check date values in: |access-date= (tulong)
  13. ↑ "ჯანრი კაშია". National Parliamentary Library of Georgia. Nakuha noong 2022. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (tulong)
  14. ↑ "Biography". President.ge. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2022-10-07. Nakuha noong 2022-09-26.
  15. ↑ "Biography". Council of Women World Leaders. Nakuha noong 2022-09 -26. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (tulong)
  16. ↑ "Extrait de la fiche de Mme Salomé ZOURABICHVILI". LesBiographies.com (sa Pranses). Nakuha noong 2022-09-26.
  17. ↑ Tsotniashvili, Etuna (2010-11- 12). "Opposition Leader kinuha ang UN Security Council job". The Messenger. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check date values in: |date= (tulong)
  18. ↑ 18.0 18.1 29/salome-zourabichvili,2821603-art "Salomé Zourabichvili". Intelligence Online (sa Pranses). 2001-11-29. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 /salomezourabichvili/CurriculumVitae "Curriculum Vitae". Sciences Po Academia. Nakuha noong 2022-09-26. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
  20. ↑ Henry Foy (25 Oktubre 2018), -11e8-a854-33d6f82e62f8 Frenchwoman na frontrunner para maging susunod na presidente ng Georgia Financial Times.
  21. ↑ {{Cite web |url=http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00001216/%7Ctitle=სალომე[patay na link] ზურაბიშვილი (1952)|websiteref=www.n}plg.
  22. ↑ Ang tagumpay ng Georgian bilang Russia ay aalis sa 2 base New York Times, 31 May 2005.
  23. ↑ Georgia, Civil. .php?id=11000 "Civil.Ge - Foreign Minister Zourabichvili Sacked". www.civil.ge. {{cite web}}: Check |url= value (tulong)
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Salome_Zourabichvili&oldid=2096228"