Induksiyong elektrostatiko

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Ang induksiyong elektrostatiko ay isang redistribusyon ng kargang elektriko ng isang bagay na sanhi ng impluwensiya ng mga kalapit na karga.[1] Ang induksiyon ay natuklasan ng siyentipikong British na si John canton noong 1753 at propesor na Swedish na si Johan Carl Wilcke noong 1762.[2] Ang prinsipyong ito ginagamit ng mga henerador na elektrostatiko, henerador na Van de Graaf at elektroporus . Ang induksiyon ay responsable rin sa atraksiyon ng magagaan na mga hindi konduktibong bagay gaya ng mga lobo, papel o mga pirasong styrofoam sa mga statikong kargang elektriko. Ang induksiyong elektrostatiko ay hindi dapat ikalito sa induksiyong elektromagnetiko.

Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. "Electrostatic induction". Encyclopaedia Britannica. Encyclopaedia Britannica, Inc. 2008. Nakuha noong 2008-06-25. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (tulong)
  2. "Electricity". Encyclopaedia Britannica, 11th Ed. Bol. 9. The Encyclopaedia Britannica Co. 1910. p. 181. Nakuha noong 2008-06-23.