They Might Be Giants

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya
Tungkol sa banda ang artikulo na ito. Para sa album, tingnan ang They Might Be Giants (album). Para sa pelikula, tingnan ang They Might Be Giants (pelikula).
They Might Be Giants
John Flansburgh (kaliwa) at John Linnell (kanan), ng They Might Be Giants
John Flansburgh (kaliwa) at John Linnell (kanan), ng They Might Be Giants
Kabatiran
Kilala rin bilang
  • TMBG
  • El Grupo De Rock and Roll
PinagmulanBrooklyn, New York, U.S.
Genre
Taong aktibo1982–kasalukuyan
Label
Miyembro
Dating miyembro
Website

theymightbegiants.com

dialasong.com

Ang They Might Be Giants (madalas na pinaikling bilang TMBG) ay isang Amerikanong alternative rock band na nabuo noong 1982 nina John Flansburgh at John Linnell. Sa mga unang taon ng TMBG, si Flansburgh at Linnell ay madalas na gumanap bilang isang duo, na madalas na sinamahan ng isang drum machine. Noong early 1990s, pinalawak ng TMBG upang isama ang isang backing band.[5] Ang kasalukuyang pag-back band ng duo ay binubuo nina Marty Beller, Dan Miller, at Danny Weinkauf. Ang pangkat ay kilala para sa kanilang katangi-tanging pang-eksperimentong at walang katotohanan na estilo ng alternative music, karaniwang gumagamit ng surreal, nakakatawang lyrics at hindi kinaugalian na mga instrumento sa kanilang mga kanta. Sa kanilang karera, natagpuan nila ang tagumpay sa modern rock at college radio charts. Natagpuan din nila ang tagumpay sa children's music, at sa theme music para sa maraming mga programa sa telebisyon at pelikula. Ang duo ay na-kredito bilang mahalaga sa paglikha ng mga mahuhusay na DIY music scene sa Brooklyn noong mid-1980s.[6]

Ang TMBG ay naglabas ng 22 mga album sa studio. Flood ay napatunayan na platinum at mga album ng musika ng kanilang mga anak na Here Come the ABCs, Here Come the 123s, at Here Comes Science ay lahat ay napatunayan na ginto. Nanalo ang banda ng dalawang Grammy Awards. Sila ay hinirang para sa isang Tony Award for Best Original Score (Music and/or Lyrics) Written for the Theatre para sa SpongeBob SquarePants: The Broadway Musical.[7] Ang banda ay nagbebenta ng higit sa 4 milyong mga tala.[8]

Kasaysayan[baguhin | baguhin ang wikitext]

Una nang nakilala si Linnell at Flansburgh habang ang mga tinedyer na lumalaki sa Lincoln, Massachusetts. Nagsimula silang magsulat ng mga kanta habang nag-aaral sa Lincoln-Sudbury Regional High School ngunit hindi bumubuo ng isang banda sa oras na iyon. Ang dalawa ay nag-aral ng magkahiwalay na mga kolehiyo pagkatapos ng high school at sumali si Linnell na The Mundanes, isang new wave band mula sa Rhode Island. Nagkasamang muli ang dalawa noong 1981 matapos lumipat sa Brooklyn (sa iisang apartment building sa parehong araw) upang ipagpatuloy ang kanilang karera.[9]

Naunang mga taon (1982–1989)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Sa kanilang unang konsiyerto, ginanap ang They Might Be Giants sa ilalim ng pangalang El Grupo De Rock and Roll (Espanyol para sa "the Rock and Roll Band"), dahil ang palabas ay isang rally ng Sandinista sa Central Park, at isang nakararami ang mga miyembro ng madla ay nagsalita Espanyol.[10] Hindi nagtatagal sa pagtanggi sa pamagat na ito, ipinagpapalagay ng banda ang pangalan ng isang 1971 na film na The Might Be Giants (na pinagbibidahan nina George C. Scott at Joanne Woodward), na kung saan ay kinuha mula sa isang daang Don Quixote tungkol sa kung paano nagkakamali ang mga simulilyong Quixote para sa masasamang higante. Ayon kay Dave Wilson, sa kanyang aklat na Rock Formations, ginamit ang pangalang They Might Be Giants at kasunod na itinapon ng isang kaibigan ng banda na may gawaing ventriloquism.[11] Ang pangalan ay pagkatapos ay pinagtibay ng banda, na naghahanap para sa isang angkop na pangalan.

Ang isang karaniwang maling kuru-kuro ay ang pangalan ng banda ay isang sanggunian sa kanilang sarili at isang parunggit sa tagumpay sa hinaharap. Sa isang panayam, sinabi ni John Flansburgh na ang mga salitang "maaaring sila ay mga higante" ay isang napaka-panlabas na inaasam na bagay na gusto nila. Nilinaw niya ito sa dokumentaryo ng pelikula na Gigantic (A Tale of Two Johns) sa pamamagitan ng pagpapaliwanag na ang pangalan ay tumutukoy sa labas ng mundo ng mga posibilidad na nakita nila bilang isang bandang lipad. Sa isang mas maagang pakikipanayam sa radyo, inilarawan ni John Linnell ang pariralang "something very paranoid sounding".[12]

Ang duo ay nagsimulang gumaganap ng kanilang sariling musika sa at sa paligid ng New York City - Flansburgh sa gitara, Linnell sa akordyon at saxophone at sinamahan ng isang drum machine o prerecorded na pag-back track sa audio cassette. Ang kanilang atypical na instrumento, kasama ang kanilang mga kanta na nagtatampok ng hindi pangkaraniwang paksa at matalino na wordplay, sa lalong madaling panahon ay nakakaakit ng isang malakas na lokal na sumusunod. Ang kanilang mga pagtatanghal ay nagtampok din ng hindi kapani-paniwalang mga nakakatawang yugto ng props tulad ng labis na mga fezzes at malalaking karton na cutout ng ulo ng editor ng pahayagan na si William Allen White.[13] Marami sa mga props na ito ang maglaon sa kanilang unang mga video sa musika. Mula 1984–1987, Ang They Might Be Giants ay ang house-band sa Darinka, isang club sa pagganap ng isang Hilagang Silangan.[14] Isang katapusan ng linggo sa isang buwan na naglaro sila sa entablado doon at sa pagtatapos ng kanilang tatlong taong stint na nabili ang bawat pagganap. Noong 30 Marso 1985, pinakawalan ng TMBG ang kanilang 7" flexi-disc, na tinawag na "Wiggle Diskette" sa Darinka. Kasama sa disc ang mga demo ng mga kanta na "Everything Right Is Wrong" at "You'll Miss Me".

Dial-A-Song (1985–2008)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Nakaturo ang "Dial a Song" dito. Para sa compilation album, tingnan ang Dial-A-Song: 20 Years of They Might Be Giants.

Sa isang sandali, si Linnell ang kanyang pulso sa isang aksidente sa pagbibisikleta, at ang apartment ni Flansburgh ay naagaw, huminto sa kanila mula sa pagganap sa isang oras. Sa panahon ng hiatus na ito, sinimulan nila ang pag-record ng kanilang mga kanta sa isang machine ng pagsagot, at pagkatapos ay nai-advertise ang numero ng telepono sa mga lokal na pahayagan tulad ng The Village Voice, gamit ang moniker na "Dial-A-Song".[15] Inilabas din nila ang isang cassette ng demo, na kinita sa kanila ang isang pagsusuri sa magazine ng People. Ang pagsuri ay nakakuha ng pansin ng Bar/None Records, na nag-sign sa kanila sa isang recording deal.[16]

Sa pamamagitan ng 1980s hanggang 1998, ang Dial-A-Song ay binubuo ng isang machine machine na may isang tape ng banda na naglalaro ng iba't ibang mga kanta. Ang makina ay naglaro ng isang track nang sabay-sabay, mula sa mga demo at hindi kumpleto na gawain upang mangutya ng mga ad na nilikha ng banda. Ito ay madalas na mahirap ma-access dahil sa katanyagan ng serbisyo at ang kahina-hinalang kalidad ng mga makina na ginamit. Kaugnay nito, ang isa sa mga slogan ng Dial-A-Song sa mga nakaraang taon ay ang dila-sa-pisngi na "Always Busy, Often Broken". Ang numero, (718) 387-6962, ay isang lokal na numero sa Brooklyn at sisingilin nang naaayon, ngunit ipinapahayag ito ng banda gamit ang linya: "Free when you call from work".

Sa isang punto noong 1988, ang makina ng pagsagot sa Dial-A-Song ay naitala ang isang pag-uusap sa pagitan ng dalawang tao na nakinig sa Dial-A-Song, pagkatapos ay nagtanong kung paano sila kumita ng pera dito. Ang isang sipi mula sa pag-uusap ay kasama bilang isang nakatagong track sa EP para sa (She Was A) Hotel Detective. Sa huling bahagi ng 90s, nagsimula ang TMBG na lumipat sa isang digital unit upang ma-update ang format para sa Dial-A-Song ngunit dahil sa madalas na pag-crash, ang banda ay bumalik sa orihinal na format.

Noong Marso 2000, sinimulan ng TMBG ang website na dialasong.com, na kung saan ay mas maaasahan kaysa sa orihinal na bersyon na batay sa telepono, dahil ginamit nito ang isang dokumento ng Flash upang mai-stream ang mga kanta.

Noong 2002, nasira ang makina ng pagsagot sa Dial-A-Song, at ang mga tagahanga ay tumugon sa pamamagitan ng pagpapadala ng mga bagong katulad na modelo. Sa susunod na taon, ang Dial-A-Song ay nagpatuloy ng serbisyo gamit ang isang bagong machine sa pagsagot. Sa pamamagitan ng 2005, isang sistema ng computer mula sa TechTV ay ibinigay upang mapanatili ang sistema ngunit ang mga paghihirap sa teknikal ay nagsimula na tapusin ang system.

Noong 2006, ang Dial-A-Song ay naging mahirap na mapanatili bilang isang resulta ng hindi maaasahang mga pagsagot sa mga makina na kailangang mapalitan. Ang stress na inilagay sa makina ng pagsagot bukod sa edad nito ay nagdulot ng labis na pagsusuot, at ang makina ay bumagsak sa lalong madaling panahon. Noong Agosto, tumigil ang Dial-A-Song sa paggawa at dahil sinimulan ng mga tagahanga ang internet, napalitan ito ng isang pahina na nagsusulong ng mga podcast na They Might Be Giants.

Sinabi ni John Linnell sa isang pakikipanayam noong unang bahagi ng 2008 na ang Dial-A-Song ay namatay dahil sa isang pag-crash sa teknikal, at na kinuha ng Internet kung saan natapos ang makina. Noong 15 Nobyembre 2008, opisyal na na-disconnect ang numero ng Dial-A-Song, kahit na ang numero ay paminsan-minsan ay ginamit muli sa isang katulad na istilo ng ibang mga independyenteng artista.

They Might Be Giants at Lincoln (1986–1989)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Inilabas ng duo ang kanilang self-titled debut album noong 1986, na naging hit sa radio sa kolehiyo. Ang video para sa "Don't Let's Start", na kinukunan sa New York State Pavilion na itinayo para sa 1964 New York World's Fair sa Queens, ay naging hit sa MTV noong 1987, na kinita ang mga ito ng mas malawak na sumusunod. Noong 1988, inilabas nila ang kanilang pangalawang album, ang Lincoln, na pinangalanan sa bayan ng duo. Itinampok nito ang awiting "Ana Ng" na umabot sa No 11 sa US Modern Rock chart. Ang parehong mga album ay ginawa sa 8-track tape sa Dubway Studios sa New York City.

Lumipat sa Elektra (1989–1992)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Noong 1989, nilagdaan nila ang The Might Be Giants kasama ang Elektra Records, at inilabas ang kanilang pangatlong album ng Flood sa susunod na taon. Ang Flood ay nakakuha sa kanila ng isang album na platinum, higit sa lahat salamat sa tagumpay ng "Birdhouse in Your Soul" na umabot sa numero na tatlo sa US Modern Rock chart, pati na rin ang "Istanbul (Not Constantinople)", isang takip ng isang awtomatikong pinangungunahan ng The Four Lads.

Noong 1990, nakapanayam ng Throttle magazine na They Might Be Giants at nilinaw ang kahulugan ng kanta na "Ana Ng": Sinabi ni John Flansburgh, "Ng is a Vietnamese name. The song is about someone who's thinking about a person on the exact opposite side of the world. John looked at a globe and figured out that if Ana Ng is in Vietnam and the person is on the other side of the world, then it must be written by someone in Peru".[17]

Ang karagdagang interes sa banda ay nabuo nang ang dalawang video ng cartoon ng cartoon ay nilikha ng Warner Bros. Animation para sa Tiny Toon Adventures: "Istanbul" at "Particle Man".[18] Ang mga video ay sumasalamin sa mataas na "kid appeal" ng TMBG, na nagreresulta mula sa kanilang madalas na walang katotohanan na mga kanta at poppy melodies.

Noong 1991, pinakawalan ng Bar/None Records ang B-side compilation Miscellaneous T. Ang pamagat na tinutukoy sa seksyon ng record store kung saan ang mga paglabas ng TMBG ay madalas na natagpuan pati na rin sa pangkalahatang eclectic na likas na katangian ng mga track. Kahit na binubuo. ng naunang pinakawalan na materyal (i-save para sa mga "Purple Toupee" b-side, na hindi magagamit sa publiko), binigyan ito ng mga bagong tagahanga na marinig ang mga naunang gawaing hindi pang-album ng Johns nang hindi kinakailangang manghuli ng mga indibidwal na EP.

Noong unang bahagi ng 1992, They Might Be Giants released Apollo 18. Ang mabigat na space tema ay kasabay TMBG pagiging pinangalanan Musical Ambassadors para sa International Space Year. Kasama sa mga Singles mula sa album na "The Statue Got Me High", "I Palindrome I", at "The Guitar (The Lion Sleeps Tonight)". Ang Apollo 18 ay kapansin-pansin din sa pagiging isa sa mga unang album upang samantalahin ang tampok na shuffle ng player ng CD. Ang awiting "Fingertips" ay talagang binubuo ng 21 magkahiwalay na mga track - mga maikling snippet na hindi lamang kumilos nang sama-sama upang gawin ang kanta ngunit na kapag nilalaro sa random na order ay maiuugnay sa pagitan ng mga buong kanta ng album. Dahil sa mga pagkakamali sa mastering, ang mga bersyon ng UK at Australia ng Apollo 18 ay naglalaman ng "Fingertips" bilang isang track.

Pagrekrut ng isang banda (1992–1998)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Kasunod ng Apollo 18, nagpasya si Flansburgh at Linnell na lumayo mula sa gitara at akurdyon (o sax) kasama ang mga pag-back track sa tape na kalikasan ng kanilang live na palabas, at nagrekrut ng isang sumusuporta na banda na binubuo ng mga live musikero (Kurt Hoffman of The Ordinaires sa tambo at mga keyboard, matagal nang bassist ng Pere Ubu na si Tony Maimone, at drummer na si Jonathan Feinberg).

Ang John Henry ay pinakawalan noong 1994. Naimpluwensyahan ng kanilang mas maginoo na lineup, ang album na ito ay minarkahan ang pag-alis mula sa kanilang mga nakaraang paglabas na may higit pa sa isang tunog na mabibigat.[19] Ito ay pinakawalan sa halo-halong mga review sa gitna ng mga tagahanga at mga kritiko magkamukha.

Ang kanilang susunod na album, Factory Showroom, ay inilabas noong 1996 sa maliit na pagkagusto. Mabilis na lumipat ang banda mula sa pakiramdam ni John Henry, at bumalik ang Factory Showroom sa mas magkakaibang mga tunog ng kanilang mga naunang album, sa kabila ng pagsasama ng dalawang gitarista, ang pangalawa ay si Eric Schermerhorn na nagbigay ng ilang mga guitar solos.

Iniwan nila ang Elektra matapos tumanggi ang duo na gumawa ng isang publisidad, kasama sa iba pang mga hindi pagkakaunawaan na nauugnay sa pagkakalantad.[14]

Noong 1998, naglabas sila ng isang mostly-live na album na Severe Tire Damage kung saan nagmula ang nag-iisang "Doctor Worm", isang recording sa studio.

Sa paligid ng parehong oras ng oras na ito, sina Danny Weinkauf (bass) at Dan Miller (gitara) ay hinikayat para sa kanilang pag-record at paglibot sa banda. Parehong naging miyembro ng mga banda na Lincoln at Candy Butcher na dating mga pambungad na aksyon para sa TMBG. Si Weinkauf at Miller ay patuloy na nakikipagtulungan sa banda hanggang sa kasalukuyan.

Higit pa sa Elektra at lumipat sa Restless Records (1999–2003)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Para sa karamihan ng kanilang karera, ang TMBG ay gumawa ng makabagong paggamit ng Internet. Tulad ng maaga noong 1992, ang banda ay nagpadala ng mga update sa balita sa kanilang mga tagahanga sa pamamagitan ng Usenet newsgroups. Noong 1999, ang They Might Be Giants ay naging kauna-unahang major recording label na may label na naglabas ng isang buong album na eksklusibo sa format na mp3. Ang album, Long Tall Weekend,[20] ay ibinebenta sa pamamagitan ng Emusic.

Gayundin, noong 1999, ang banda ay nag-ambag ng awiting "Dr Evil" sa larawan ng paggalaw ng Austin Powers: The Spy Who Shagged Me. Sa kanilang karera, ang banda ay gumanap sa maraming mga soundtracks ng pelikula at telebisyon, kabilang ang The Oblongs, ang ABC News ministereries Brave New World at Ed and His Dead Mother. Ginawa rin nila ang temang musika na "Dog on Fire", na binubuo ni Bob Mould, para sa The Daily Show with Jon Stewart.[21][22] Binubuo nila at gumanap ang musika para sa serye ng TLC na Resident Life, ang tema ng tema para sa programa ng Disney Channel na Higglytown Heroes, at mga kanta tungkol sa mga cartoons na Dexter's Laboratory at Courage the Cowardly Dog.[23]

Sa panahong ito, ang banda ay nagtrabaho din sa isang proyekto para sa McSweeney's, isang kumpanya ng paglalathala at journal journal. Ang banda ay nagsulat ng isang kanta ng tema ng McSweeney at apatnapu't apat na mga kanta para sa isang album na nilalayong makinig sa journal, sa bawat track na naaayon sa isang partikular na kwento o piraso ng likhang sining. May label na They Might Be Giants vs. McSweeney's, ang disk ay lilitaw sa isyu No. 6 ng Timothy McSweeney's Quarterly Concern.

Ang pagbibigay ng nag-iisang "Boss of Me" bilang theme song sa hit sa serye ng telebisyon na Malcolm in the Middle, pati na rin sa compilation CD ng palabas, nagdala ng isang bagong madla sa banda. Hindi lamang ang banda ang nag-ambag sa tema, ang mga kanta mula sa lahat ng mga naunang album ng mga Giants ay ginamit sa palabas: halimbawa, ang nakahihiyang punching-the-kid-in-the-wheelchair na eksena mula sa unang yugto ay nagawa sa mga galaw ng "Pencil Rain" from Lincoln. Ang isa pang kanta na itampok sa serye ay ang "Spiraling Shape". Ang "Boss of Me" ay naging pangalawang top-40 hit ng banda sa UK na kanilang ginanap sa matagal na programa sa telebisyon sa UK na Top of the Pops, at noong 2002, ay nagwagi sa duo ng isang Grammy Award.[24]

Noong 11 Setyembre 2001, inilabas nila ang album na Mink Car on Restless Records. Ito ang kanilang unang buong album release ng mga bagong materyal sa studio mula noong 1996 at ang kanilang una mula sa paghiwalay ng mga paraan sa Elektra. Ang paggawa ng album na iyon, kabilang ang isang kaganapan sa pag-sign record sa isang Manhattan Tower Records, ay kasama sa isang dokumentaryo na pinamunuan ni AJ Schnack na pinamagatang Gigantic (A Tale of Two Johns). Ang pelikula ay pinakawalan sa DVD noong 2003.

Noong 2002, pinakawalan nila ang No!, ang kanilang unang album na "for the entire family". Gamit ang pinahusay na format ng CD, isinama nito ang isang interactive na animation para sa karamihan ng mga kanta. Sinundan nila ito noong 2003 kasama ang kanilang unang libro, isang larawan ng libro ng mga bata na may kasamang EP, Bed, Bed, Bed.

Podcasting, independiyenteng paglabas, at musika para sa mga bata (2004–2015)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang They Might Be Giants ay gumaganap sa Bar Wala, sa Brooklyn, NY

Noong 2004, nilikha ng banda ang isa sa mga unang tindahan ng musika sa online na pag-aari ng artista, kung saan mabibili at mai-download ng mga customer ang mga kopya ng MP3 ng kanilang musika, kapwa mga bagong paglabas at maraming naunang inilabas na mga album. Sa pamamagitan ng paglikha ng kanilang sariling tindahan, ang banda ay maaaring makatipid ng pera na kung hindi man ay magtuturo sa mga kumpanya. Sa muling pagdisenyo ng website ng banda noong 2010, muling nabuhay ang tindahan.

Gayundin, noong 2004, pinakawalan ng banda ang kauna-unahang bagong na "pang-adulto" rock mula sa paglabas ng No!, ang EP Indestructible Object. Sinundan ito ng isang bagong album, The Spine, at isang nauugnay na EP, The Spine Surfs Alone. Sa oras na ito ay napalitan si Dan Hickey ni Marty Beller, na dati nang nakipagtulungan sa TMBG. Para sa unang nag-iisang album, "Experimental Film", nagtulungan ang TMBG kasama ang mga tagalikha ng Homestar Runner na sina Matt at Mike Chapman upang lumikha ng isang animated music video.[25] Ang pakikipagtulungan ng banda sa Brothers Chaps ay kasama rin ang ilang mga segment ng Puppet Jam na may papet na Homestar at ang musika para sa isang Strong Bad email na pinamagatang "Different Town". Noong 2006 naitala nila ang isang track para sa 200th Strong Bad e-mail, kung saan ibinigay ni Linnell ang tinig ng The Poopsmith.[26][27]

Nag-ambag din ang TMBG ng isang track sa 2004 Future Soundtrack For America compilation, isang proyekto na pinagsama ni John Flansburgh sa tulong ng Spike Jonze at Barsuk Records. Ang banda ay nag-ambag ng "Tippecanoe and Tyler Too", isang kanta sa kampanya sa politika mula sa halalan ng pampanguluhan noong 1840. Ang pagtitipong ito ay pinakawalan ni Barsuk at itinampok ang mga indie, alternatibo, at mga high-profile na aksyon tulad ng Death Cab for Cutie, The Flaming Lips, at Bright Eyes. Ang lahat ng nalikom ay napunta sa mga progresibong organisasyon tulad ng Music for America at MoveOn.org.[28]

Ang They Might Be Giants ay nagsasagawa ng isang libreng palabas sa Amoeba Music sa Hollywood, CA noong 25 Marso 2005

Si Flansburgh at Linnell ay gumawa ng isang panauhin na hitsura sa "Camp", ang 11 Enero 2004, na yugto ng animated sitcom na Home Movies. Parehong tinig nila ang isang pares ng mga tagapayo sa kampo at mga miyembro ng isang kakaibang naka-hood na male bonding kulto.[29] Noong 10 Mayo 2004, gumawa sila ng isang guest star na hitsura sa episode 141 ng Blue's Clues na tinawag na "Bluestock" kasama ang iba pang mga bituin, tulad ng Toni Braxton, Macy Grey, at India.Arie. Ang They Might Be Giants ay nasa isang liham para kina Joe at Blue.

Kasunod ng Spine sa Hiway Tour noong 2004, inihayag ng banda na kukuha sila ng pinalawig na hiatus mula sa paglibot upang tumuon sa iba pang mga proyekto, tulad ng isang musikal na ginawa ni Flansburgh at isinulat ng kanyang asawa, si Robin "Goldie" Goldwasser, na may pamagat na People Are Wrong!.

Nakita ng 2005 ang paglabas ng Here Come the ABCs, follow-up ang TMBG sa matagumpay na album ng mga bata na No!. Ang Disney Sound label ay naglabas ng CD at DVD nang hiwalay sa 15 Pebrero 2005. Upang maisulong ang album, ang Flansburgh at Linnell kasama ang drummer na si Marty Beller ay sumakay sa isang maikling paglilibot, na gumaganap nang libre sa maraming mga lokasyon ng Borders Bookstore. Noong Nobyembre 2005, pinalaya ang Venue Songs bilang isang set ng two-disc CD/DVD na isinalaysay ni John Hodgman. Ito ay isang konsepto album batay sa lahat ng "venue songs" mula sa kanilang 2004 na paglilibot.

Sakop ng TMBG ang awit ng Devo na "Through Being Cool" sa pelikulang 2005 sa Disney, Sky High.

Mula 2005 hanggang 2014, They Might Be Giants ay gumawa ng mga podcast sa isang buwanang, kung minsan bi-buwan, batayan. Ang bawat edisyon ay nagsasama ng mga remix ng nakaraang mga kanta, pambihira, takip, at mga bagong kanta at skits na naitala partikular para sa podcast.

Ang banda ay nag-ambag ng 14 na mga orihinal na kanta para sa kampanya ng ad ng Dunkin' Donuts 2006, "America Runs on Dunkin'",[30] kasama ang "Things I Like to Do", "Pleather", at "Fritalian". Sa naka-anunsiyang ad, ang Flansburgh ay kumakanta ng "Fritalian" kasama ang kanyang asawa na si Robin Goldwasser. Sa isang komersyal noong 2008, ang "Moving" ay nilalaro.[31]

Ang banda ay gumawa at nagsagawa ng tatlong mga orihinal na kanta para sa Playhouse Disney series: isa para sa Higglytown Heroes at dalawa para sa Mickey Mouse Clubhouse. Nagtatampok ang Mickey Mouse Clubhouse ng dalawang orihinal na mga kanta na ginanap ng grupo, kasama ang pambungad na tema ng pambungad, kung saan ang isang variant ng isang chant Mickey Mouse Club ("Meeska Mooska Mickey Mouse!") Ay ginagamit upang ipatawag ang Clubhouse, at "Hot Dog!", ang awiting ginamit sa pagtatapos ng palabas. Ang mga sanggunian sa kanta ay unang sinasalita ni Mickey sa 1929 maikling The Karnival Kid.

Nirekord din nila ang isang takip ng awiting Disney, "There's a Great Big Beautiful Tomorrow" para sa pelikulang Kilalanin ang Robinsons at isinulat at gumanap ang theme song para sa The Drinky Crow Show. Ang banda ay hinikayat na magbigay ng mga orihinal na kanta para sa Henry Selick na nakadirekta ng pelikula ng aklat ng mga bata ni Neil Gaiman na Coraline ngunit nahulog dahil ang kanilang musika ay hindi "kakatuwang" sapat.[32] Isang kanta lamang, na may pamagat na "Other Father Song", na itinago para sa pelikula kasama ang pagkanta ni Linnell bilang titular na "Other Father".

Ang kanilang ikalabindalawang album, ang The Else, ay inilabas noong 10 Hulyo 2007, sa Idlewild Recordings (at ipinamahagi ng Zoë Records para sa bersyon ng CD), na may mas maagang digital na paglabas noong Mayo 15 sa iTunes Store. Ang mga kopya ng advance ay magagamit sa mga istasyon noong kalagitnaan ng Hunyo 2007.[33] Ang album ay ginawa ni Pat Dillett (David Byrne) at The Dust Brothers (Beck, Beastie Boys).[34] Noong 12 Pebrero 2009, gumanap ng They Might Be Giants ang awiting "The Mesopotamians" mula sa album sa Late Night with Conan O'Brien.[35]

Sa natitirang bahagi ng 2007, sumulat ang They Might Be Giants ng isang naatas na piraso para sa robotic na batay sa robotic music outfit League of Electronic Musical Urban Robots at ginanap para sa tatlong mga petsa sa kaganapan, at sakop ang Pixies "Havalina" para sa American Laundromat Records Dig For Fire - a tribute to PIXIES compilation.

Ang ika-13 album ng banda na, Here Come the 123s, isang follow-up ng DVD/CD hanggang sa 2005 na critically acclaimed na Here Come the ABCs children's project, ay pinakawalan noong 5 Pebrero 2008.[36] Noong 10 Abril 2008, gumanap ng They Might Be Giants ang awiting "Seven" mula sa album sa Late Night with Conan O'Brien. Noong 2009, ang album ay nanalo ng Grammy Award para sa "Best Musical Album For Children" sa panahon ng ika-51 Taunang Grammy Awards.[37]

Ang labing-apat na album ng banda, and Here Comes Science, isang album na may temang pang-agham.[38] Ipinakilala ng album na ito ang mga tagapakinig sa natural, pormal, panlipunan, at inilapat na mga agham. Ito ay pinakawalan noong 1 Setyembre 2009, at hinirang para sa isang Grammy Award noong 1 Disyembre 2010.

Noong Nobyembre 3, nagpadala ang They Might Be Giants ng isang newsletter na nagsasaad ng "The Avatars of They", isang hanay ng mga sock puppet na pinanipula ng Johns para sa mga palabas, ay magkakaroon ng isang album sa 2012, na nagmumungkahi ng isa pang album ng mga bata. Gayunpaman, ang isang bagong album ng may sapat na gulang na pinamagatang Join Us ay pinakawalan noong 19 Hulyo 2011.[39][40]

Noong 3 Oktubre 2011, inihayag ng Artix Entertainment na ang banda ay magsasagawa ng in-game para sa isang espesyal na kaganapan sa musika upang gunitain ang ika-3 kaarawan ng kanilang sikat na MMORPG AdventureQuest Worlds. Itinampok ang mga ito sa espesyal na ikatlong kaarawan ng AdventureQuest World bilang John at John.[41]

Noong 5 Marso 2013, pinakawalan ng banda ang kanilang labing-anim na pang-edad na album ng studio ng pang-adulto, Nanobots, sa kanilang label ng Idlewild Recordings sa US at sa British indie label Lojinx sa Europa.[42][43]

Ang live na album na Flood Live in Australia ay ginawang magagamit para sa libreng digital na pag-download ng banda noong 2015. Gayundin sa 2015, muling binawi ng banda ang serbisyo ng Dial-A-Song sa ilalim ng banner ng Dial-A-Song-Direct, na nangangako na ilalabas ang isa bagong kanta tuwing linggo para sa buong taon, na nagsisimula sa track na "Burahin" noong Enero 5. Marami sa mga awiting ito ay binalak na makolekta sa isang bagong studio rock album na pinamagatang Glean sa 21 Abril 2015.

Inilabas ng banda ang kanilang pinakabagong album ng mga bata, Why?, Noong 27 Nobyembre 2015. Ito ang kanilang ikalimang album ng mga bata at ang unang album ng mga bata na pinakawalan sa ilalim ng kanilang sariling label, Idlewild Recordings.

Sa isang video na inilabas noong 20 Disyembre 2015, inihayag ni John Flansburgh na ang banda ay magsasagawa ng pansamantalang pahinga kasunod ng kanilang 2016 U.S.

Dial-A-Song revival, Phone Power, I Like Fun, at BOOK (2015–kasalukuyan)[baguhin | baguhin ang wikitext]

Si Flansburgh (kaliwa) at Linnell (kanan) noong 2016

Ang Dial-A-Song ay muling nabuhay noong 2015, kasama ang isang bagong numero ng telepono ((844) 387-6962), ang website, at isang radio network.[44] Sa huling bahagi ng 2017, ang banda ay inihayag sa pamamagitan ng Twitter na ang Dial-A-Song ay babalik muli, sa isang nabagong format, simula sa Enero 2018.[45]

Noong 8 Marso 2016, pinakawalan ng banda ang Phone Power, ang kanilang ikalabing siyam na studio album at ang pangatlo na naglalaman ng mga kanta mula sa 2015 na muling pagkabuhay ng kanilang serbisyo ng Dial-a-Song. Ito ang kauna-unahang album ng TMBG na nabili bilang pag-download ng "pay what you want", na magagamit nang maaga sa pisikal na paglaya sa Hunyo 10.[46][47] Ang ikadalawampu album ng banda, ang I Like Fun ay pinakawalan noong 19 Enero 2018.[48] Ang kanilang dalawampu't-isa at dalawampu't segundong mga album sa studio, ang My Murdered Remains at The Escape Team, ay parehong pinakawalan noong 10 Disyembre 2018. Ang My Murdered Remains ay naglalaman ng mga kanta mula sa 2015 at 2018 na mga iterations ng Dial-A-Song.

Gumawa sila ng isang kanta na "I'm Not a Loser" para sa musikal na SpongeBob SquarePants noong 2016.[49]

Noong Oktubre 2019, naitala ng banda ang isang bagong bersyon ng kanilang awit na "Hot Dog" upang i-promote ang paparating na ikatlong panahon ng serye ng Disney Channel preschool series na Mickey and the Roadster Racers, na muling pinamagatang "Mickey Mouse: Mixed Up Adventures" para sa kapaskuhan . Nag-una ito sa Disney Junior noong 14 Oktubre 2019.

Noong Hulyo 2020, inihayag ng banda na ilalabas nila ang isang album na pinamagatang BOOK noong 2021. Ang album ay nakatakdang palabasin sa fall of 2021.

Noong Agosto 2020, naitala ng banda ang isang kanta para sa isang dokumentaryo ng CNN tungkol sa electorial college.[50]

Mga Miyembro[baguhin | baguhin ang wikitext]

Discography[baguhin | baguhin ang wikitext]

Para sa mas marami pang mga detalye hinggil sa paksang ito, tingnan ang Diskograpiya ng They Might Be Giants.

Sa kabuuan ng kanilang karera, naglabas ng They Might Be Giants ng 22 mga album sa studio, 10 compilations, 10 live na album, 8 EPs, 7 video at 11 singles.[51]

Orihinal na mga album[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga album ng bata[baguhin | baguhin ang wikitext]

Mga mini-album[baguhin | baguhin ang wikitext]

Charting na sensilyo[baguhin | baguhin ang wikitext]

Year Title Chart positions Album Notes
US Modern Rock UK Singles Chart Australian ARIA Charts
1988 "Ana Ng" 11 - - Lincoln First charting single
1990 "Birdhouse in Your Soul" 3 6 125 Flood Highest-charting single
"Twisting" 22 - -
"Istanbul" - 61 -
1992 "The Statue Got Me High" 24 - - Apollo 18
1994 "Snail Shell" 19 - - John Henry
2001 "Boss of Me" - 21 29 Music from Malcolm in the Middle
"Man, It's So Loud in Here" - - 87[52] Mink Car
2010 "Birdhouse in Your Soul" - 70 - Flood Re-entry following the song's use in an advertisement for Clarks Shoes

Mga music videos[baguhin | baguhin ang wikitext]

Ang banda ay naglabas ng 25 pangunahing mga video ng musika para sa mga kanta mula sa kanilang mga rock album.[8] Ang lahat ng mga album ng kanilang mga anak ay may kasamang nilalaman ng video o tumakbo sa tabi ng mga paglabas ng DVD. Ang mga banda ay mayroon ding mga video para sa bawat isa sa mga track ng Dial-A-Song mula 2015 at 2018 sa kanilang pangunahing channel sa YouTube, ParticleMen.

Direct from Brooklyn[baguhin | baguhin ang wikitext]

Noong 1999, pinakawalan nila ang Might Be Giants ng Direct from Brooklyn, isang composisyon ng VHS ng kanilang mga music video mula 1986 hanggang sa puntong iyon. Na-reissued ito sa DVD noong 2003. Ang mga sumusunod na video ng musika ay kasama:

Iba pang mga video[baguhin | baguhin ang wikitext]

  • "Rabid Child" (unreleased, filmed in 1985)
  • "Boss of Me" (2001)
  • "Experimental Film" (animated) (2004)
  • "Bastard Wants to Hit Me" (animated) (2004)
  • "Here in Higglytown" (animated) (2004)
  • "With The Dark" (animated) (2007)
  • "The Shadow Government" (animated) (2007)
  • "I'm Impressed" (animated) (2007)
  • "The Mesopotamians" (animated) (2007)
  • "Can't Keep Johnny Down" (2011)
  • "Cloisonné" (2011)
  • "In Fact" (2011)
  • "You Probably Get That a Lot" (2011)
  • "Spoiler Alert" (2011)
  • "Marty Beller Mask" (2011)
  • "When Will You Die" (2012)
  • "Icky" (animated) (2013)
  • "Nanobots" (animated) (2013)
  • "Insect Hospital" (animated) (2013)
  • "Black Ops" (2013)
  • "You're on Fire" (2013)
  • "Am I Awake?" (2014)

Mga Sanggunian[baguhin | baguhin ang wikitext]

  1. ↑ Weisbard, Eric (December 2000). "Geek Love". SPIN. pp. 158–162.
  2. ↑ Chaney, Keidra (January–February 2015). "The Evolution of Nerd Rock". Uncanny. Blg. 2. pp. 129–133.
  3. ↑ Blistein, Jon (November 16, 2012). "They Might Be Giants Q&A". Billboard.
  4. ↑ Freed, Nick; Salgado, Christina (March 14, 2014). "The Greatest Nerd Rock Records of All Time". Consequence of Sound. Nakuha noong February 25, 2021.
  5. ↑ Santo, Jim. "Beat the Machine". The Music Paper. November 1994.
  6. ↑ Spiegel, Amy Rose; Spiegel, Amy Rose (2015-02-19). "They Might Be Giants at 33: Still Here, Still Weird". Rolling Stone (sa Ingles). Nakuha noong 2020-07-11.
  7. ↑ "2018 Tony Award Nominations: SpongeBob SquarePants and Mean Girls Lead the Pack". Playbill.com. Nakuha noong October 25, 2018.
  8. ↑ 8.0 8.1 "TMBG Facts". tmbg.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong June 2, 2007. Nakuha noong May 31, 2007.
  9. ↑ Weiskopf, Myke. "They Might Be Giants Early Years Handbook v3.0". Nakuha noong February 26, 2006.
  10. ↑ Interview Naka-arkibo January 30, 2013, at Archive.is with NY1, December 2009.
  11. ↑ Wilson, Dave (2004). Rock formations: categorical answers ... - Google Books. p. 24. ISBN 9780974848358. Nakuha noong July 17, 2011.
  12. ↑ Levy, Mike (2000). "TMBG: FAQ (Frequently Asked Questions)". Answers to Frequently Asked Questions about They Might Be Giants. Nakuha noong February 26, 2006.
  13. ↑ "William Allen White". This Might Be A Wiki. Nakuha noong April 7, 2006.
  14. ↑ 14.0 14.1 Flansburgh, John and Linnell, John (2003). Gigantic: A Tale of Two Johns (DVD).
  15. ↑ Rodgers, Robert (March 9, 1998). "They Might Be Giants Anthology". Dial-a-song. Nakuha noong April 7, 2006.
  16. ↑ Chuss, Eric J. "TMBG New York City Where Everyone's Your Friend". The Unofficial TMBG site. Nakuha noong January 14, 2007.
  17. ↑ Derek Thomas, Throttle, August 1990
  18. ↑ Crumpler, Forest (April 4, 2001). "They Might Be Giants: The best band you've never seen". Central Florida Future. Inarkibo mula sa ang orihinal noong September 27, 2007. Nakuha noong April 7, 2006.
  19. ↑ McManus, Sean. "They Might Be Giants". They Might Be Giants interview. Nakuha noong February 26, 2006.
  20. ↑ Yahoo Media Relations (July 15, 1999). "eMusic.com & YAHOO! To host exclusive web-launch of "They Might be Giants" new MP3-only album July 19". Inarkibo mula sa ang orihinal noong September 1, 2006. Nakuha noong November 4, 2006.
  21. ↑ "They Might Be Giants". NPR's On Point radio program. September 30, 2011. Inarkibo mula sa ang orihinal noong Enero 2, 2012. Nakuha noong September 3, 2012.
  22. ↑ Dwight Garner (June 14, 2011). "After Metal Music's Deafening Roar, Hüsker Dü's Guitarist Pauses to Reflect". The New York Times.
  23. ↑ "TV And Movie Themes". This Might Be A Wiki. Nakuha noong February 26, 2006.
  24. ↑ "Boss of Me by They Might Be Giants Songfacts". Songfacts. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 17 Enero 2006. Nakuha noong April 3, 2006.
  25. ↑ "Experimental Film". Homestar Runner Wiki. March 13, 2004. Nakuha noong July 16, 2009.
  26. ↑ Jeckell, Barry A. (April 16, 2004). "TMBG Complete 10th Studio Album". Billboard. Nakuha noong February 26, 2006.
  27. ↑ "They Might Be Giants". Homestar Runner Wiki. Nakuha noong July 16, 2009.
  28. ↑ ": future soundtrack for america". Barsuk.com. Nakuha noong July 17, 2011.
  29. ↑ "They Might Be Giants guests on Home Movies TV.com". TV.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 29 Hunyo 2011. Nakuha noong February 18, 2007.
  30. ↑ "Rock's New Economy: Making Money When CDs Don't Sell". rollingstone.com. Rolling Stone. May 29, 2008. Inarkibo mula sa ang orihinal noong May 19, 2008. Nakuha noong February 13, 2020.
  31. ↑ "Fritalian - TMBW: The They Might Be Giants Knowledge Base". TMBW. Nakuha noong July 17, 2011.
  32. ↑ "They Might Be Giants' John Flansburgh Shares Plans For A Slew Of New Albums While Revisiting Old Favorites Quirky Duo Bigger Than Ever". Fredericksburg.com. November 27, 2008. Inarkibo mula sa ang orihinal noong July 13, 2012. Nakuha noong July 17, 2011.
  33. ↑ "They Might Be Giants Plot July For Next Disc". Billboard.com. Nakuha noong July 17, 2011.
  34. ↑ "Mailing List Archive/2006-03-13". This Might Be A Wiki. Nakuha noong March 31, 2006.
  35. ↑ "Hulu- Late Night with Conan O'Brien". Inarkibo mula sa ang orihinal noong February 16, 2009. Nakuha noong February 14, 2009.
  36. ↑ "Here Come The 123s". This Might Be A Wiki. Nakuha noong March 19, 2008.
  37. ↑ "The 51st Annual Grammy Awards Winners List". Inarkibo mula sa ang orihinal noong July 27, 2010. Nakuha noong February 9, 2009.
  38. ↑ "Here Come The Super Cool Stuff Show". The Super Cool Stuff Show. Nakuha noong August 7, 2008.
  39. ↑ "New album, UK July shows, US tour plans". They Might Be Giants. Inarkibo mula sa ang orihinal noong July 17, 2011. Nakuha noong July 17, 2011.
  40. ↑ Herrera, Monica (July 17, 2009). "They Might Be Giants To Release Third Kids Album In September, Rock Album In 2010". Billboard. Nakuha noong February 27, 2010.
  41. ↑ "AdventureQuest Worlds: They Might be Giants Special Event=". ArtixEntertainment. October 3, 2011.
  42. ↑ "They Might Be Giants Seek Mother Figure on 'Call You Mom' – Song Premiere". Rolling Stone. December 12, 2012. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 14 Disyembre 2012. Nakuha noong December 12, 2012.
  43. ↑ "They Might Be Giants". Lojinx.com. Nakuha noong January 26, 2013.
  44. ↑ Kreps, Daniel (January 4, 2015). "They Might Be Giants Resurrect Dial-A-Song in 2015". Rolling Stone. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 6 Enero 2015. Nakuha noong January 4, 2015.
  45. ↑ "Good news dept.: They Might Be Giants' will be relaunching our Dial-A-Song service for all of 2018! MELODY, FIDELITY, QUANTITY and ALL NEW!". Twitter. September 25, 2017. Nakuha noong January 19, 2018.
  46. ↑ "They Might Be Giants' Phone Power". March 10, 2016. Inarkibo mula sa ang orihinal noong March 10, 2016. Nakuha noong October 25, 2018.
  47. ↑ "Phone Power - TMBW: The They Might Be Giants Knowledge Base". Tmbw.net.
  48. ↑ "Rolling Stone - They Might Be Giants Preview New LP With Jovial Power-Pop Song 'I Left My Body'". Rolling Stone. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 12 Enero 2018. Nakuha noong January 19, 2018.
  49. ↑ "SPONGEBOB SQUAREPANTS - THE NEW MUSICAL". MasterWorksBroadway. Nakuha noong 29 March 2020.
  50. ↑ "Watch: 'They Might Be Giants' rock out about the role electors play in US presidential elections". CNN.com. Nakuha noong 2020-08-21.
  51. ↑ "Discography". They Might Be Giants wiki. Nakuha noong June 15, 2010.
  52. ↑ "Pandora Archive" (PDF). Pandora.nla.gov.au. August 23, 2006. Inarkibo mula sa orihinal noong February 21, 2002. Nakuha noong July 17, 2011.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)

Mga panlabas na link[baguhin | baguhin ang wikitext]

May kaugnay na midya tungkol sa They Might Be Giants ang Wikimedia Commons.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=They_Might_Be_Giants&oldid=2030727"