Ang Tatlong Magkakaibigan,— Ang Unggoy, ang Aso, at ang Kalabaw

Ang Ang Tatlong Magkakaibigan,— Ang Unggoy, ang Aso, at ang Kalabaw ay isang kwentong-bayan mula sa rehiyon ng Batangas, Pilipinas. Ito ay isa sa mga koleksiyon ng mga kwento na kasama sa "Filipino Popular Tales" ni Dean Fansler. Makikita ang kwento sa unang tatlong grupo ng mga kwento na nakaimprenta sa aklat na ito. Ito ay nabibilang sa grupong "Hero Tales and Drolls". Ang kwentong ito at ang buong koleksyon ay bahagi ng The Project Gutenberg Ebook ng Filipino Popular Tales, na inilabas noong Disyembre 9, 2008 at libreng i-download online. Ang kwento ay nakasulat sa Ingles at naka-encode sa karakter na ISO-8859-1 at isinalaysay ni Jose M. Hilari. Ito rin ay isang klasikong kwentong-bayan na ipinamana sa mga susunod na henerasyon.. Sa unang pagkakalimbag ng naturang aklat, ang kwento ay namarakhan bilang Kwentong #4B.

Nilalaman ng kwentong ito ang kapalaran ng magkakaibigang unggoy, aso at kalabaw sa kamay ng isang Buñgisñgis, at ang kinahinatnan ng Bungisngis sa kamay ng isa sa mga magkakaibigan.

Ang Tatlong Magkakaibigan,— Ang Unggoy, ang Aso, at ang Kalabaw
Sa kwentong ito, ang unggoy ang pinakamatalino
Nagmula sa	Pilipinas
Lumikom	Dean Fansler
Nagsalaysay	José M. Hilari (Tagalog)
Pagkakalimbag	Estados Unidos (1921)
Sa wikang	Ingles

Patungkol
Uri	Kuwentong-bayan
Ibang Tawag	The Three Friends,—The Monkey, the Dog, and the Carabao. Ang Tatlong Magkakaibigan: Ang Unggoy, Ang Aso, at Ang Kalabaw
Kawi	Ang Unggoy, Ang Aso, at Ang Kalabaw
Inuugnay sa	Kakarangkang (Ilokano) The Monkey and the Turtle (Ingles) Deer, Pig, and Plandok (Ingles) The Plandok and the Gergasi (Ingles) The Plandok and the Tiger
Bahagi ng Seryeng Filipino Popular Tales

Buod

May tatlong magkaibigang hayop - isang unggoy, isang aso, at isang kalabaw - na nagpasyang pumunta sa kabundukan para mangaso, at nagdala ng pagkain at gamit sa kusina. Natagpuan nila ang Buñgisñgis, na nangailangan ng kanilang pagkain at pinaglaruan sila. Nagawang pagtaksilan ng unggoy ang Buñgisñgis sa pamamagitan ng paghuhukay ng isang hukay kung saan nahulog ang huli. Ngunit nang malaman ng Buñgisñgis kung saan nagtatago ang unggoy, siya ay umatake at pumatay ng aso at nanglamang ng kalabaw. Sa huli, nalinlang ng unggoy ang Buñgisñgis sa pamamagitan ng isang pugad ng bubuyog at isang sinturon, at pinatay ito kasama ng tulong ng isang ahas.

Mga karakter na hayop

Ang Bungisngis ay inilarawan bilang isang higante na may isa mata na kahalintulad ng Yama-waro sa mitolohiyang Hapon.

Sa mga kuwentong-bayan, nakikita ang paghahangad ng pagpapalagayang-loob sa mga hayop at kalikasan, na bumabagtas sa kasalukuyang kultura. Ang paghahangad na ito ay karaniwang nakabuo sa mga abstrakto, retorikal o di tuwirang paraan, ngunit ang mga kuwentong-bayan ay halos kakaiba sa pagpapakita ng kung paano magkakapantay ang tao at hayop sa totoong buhay. Pawang mga hayop na nakapagsasalita lamang ang pangunahing karakter sa kwento, walang taong nabanggit.Upang maunawaan kung bakit lamang mga hayop at hindi mga tao ang mga tauhan sa mga pabula, mahalagang tingnan ang pinagmulan ng ganitong uri ng panitikan.

Ang mga hayop ay may mahalagang papel sa kwentong ito dahil sila ang mga pangunahing karakter. Ang unggoy, aso, at kalabaw ay magkakaibigan na nagpasyang magpakasasa sa paghahanap ng pagkain sa kagubatan. Mahalaga ang mga hayop na ito dahil kumakatawan sila sa iba't ibang mga katangian at personalidad. Ang unggoy ay kilalang matalino at may malikhaing isip, habang ang aso ay kilalang tapat at matapang. Ang kalabaw naman ay kilalang matatag at malakas. Bawat isa sa mga hayop na ito ay nakatulong sa paglalahad ng kwento, kung saan ang mga katangian at personalidad nila ay nakaimpluwensya sa mga desisyon at kilos na kanilang ginawa sa kwento.

Bukod dito, ang pagkakaroon ng mga hayop sa kwento ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng mundo ng kalikasan at ang koneksyon nito sa tao. Sa tradisyunal na mga kuwentong-bayan sa Pilipinas, ang mga hayop ay madalas na ilarawan bilang mga intelligeng at sentient beings na may malalim na koneksyon sa tao. Makikita ito sa kwento, kung saan ang mga hayop ay nag-uusap at nakikipag-ugnayan sa isa't isa at sa Buñgisñgis, isang supernatural na nilalang, at ginagamit ang kanilang mga katangian upang malampasan ang mga hamon at pagsubok sa kwento. Ang pagkakaroon ng mga hayop sa kwento ay nagpapakita ng kahalagahan ng harmonya at pagtutulungan sa pagitan ng tao at kalikasan.

Sa huli, ang paggamit ng mga karakter na hayop sa kwento ay naglalaman din ng kultural na kahalagahan. Ang mga hayop ay may mahalagang papel sa kultura at folklore sa Pilipinas, at ang pagkakaroon ng mga hayop sa kwento ay nakakatulong sa pagpapanatili at pagpasa sa mga tradisyunal na paniniwala at mga kahalagahan. Nagpapakita rin ang kwento ng kahalagahan ng storytelling bilang isang paraan ng pagpapanatili ng kultural na pamana at pagpasa ito sa mga susunod na henerasyon. Sa pamamagitan ng pagpapakita ng mga hayop sa kwento, nagiging mas madali itong maunawaan at magaan sa pakikinig, na nagpapalawak ng kanyang saklaw sa mas malawak na madla.

Ang Bungisngis

Ang Bungisngis ay inilarawan bilang isang malaking higante na may isang mata sa gitna ng kanyang noo at dalawang malalaking pangil. Isa sa mga kilalang katangian nito ay ang kahusayan nito sa pandinig. Sa isang eryomlohiya, ang Bungisngis ay konektado sa pandiwa na "bungisngis" dahil sa tawa ng nilalang. Sa ibang salin ang salitang "bungisngis" ay nangangahulugan din ng "pagpapakita ng ngipin". Nakikita rin natin ang tunay na lakas ng higanteng ito sa kuwento ng "Ang Tatlong Magkakaibigan—Ang Unggoy, Ang Aso at Ang Kalabaw".