Heike Kamerlingh Onnes
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
| Heike Kamerlingh Onnes | |
|---|---|
|
|
| Kapanganakan | Heike Kamerlingh Onnes 21 Setyembre 1853 Groningen, Netherlands |
| Kamatayan | 21 Pebrero 1926 (edad 72) Leiden, Netherlands |
| Kabansaan | Netherlands |
| Larangan | Physics |
| Institusyon | University of Leiden TU Delft |
| Alma mater | Heidelberg University University of Groningen |
| Tagapayo sa pagkaduktor | Rudolf Adriaan Mees |
| Iba pang mga tagapayong pang-akademiya | Robert Bunsen Gustav Kirchhoff Johannes Bosscha |
| Mga estudyante sa pagkaduktor | Jacob Clay Claude Crommelin Wander de Haas Gilles Holst Johannes Kuenen Remmelt Sissingh Ewoud van Everdingen Jules Verschaffelt Pieter Zeeman |
| Kinikilala dahil sa | Onnes-effect Superfluidity Superconductivity Virial Equation of State |
| Natatanging mga gantimpala | Nobel Prize in Physics (1913) |
Si Heike Kamerlingh Onnes (21 Setyembre 1853 – 21 Pebrero 1926) ay isang pisikong Dutch. Kanyang pinasimulan ang mga pamamaraan ng repriherasyon at gumamit sa mga ito upang siyasatin kung paanong ang mga materyal ay umaasal kapag pinalamig sa halos absolutong sero. Siya ang unang naglikido sa helium. Ang kanyang produksiyon ng sukdulang mga temperaturang kriyoheniko ay humantong sa kanyang pagkakatuklas ng superkonduktibidad noong 1911: para sa ilang mga materyal, ang electrical resistance ay biglaang naglalaho sa napakababang mga temperatura.[1]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang batayan]
- ↑ Dirk van Delft, Freezing physics, Heike Kamerlingh Onnes and the quest for cold, edited by Edita KNAW, Amsterdam, 2007.
|
||||||||||
