Heike Kamerlingh Onnes
Heike Kamerlingh Onnes | |
|---|---|
 | |
| Kapanganakan | Heike Kamerlingh Onnes 21 Setyembre 1853 Groningen, Netherlands |
| Namatay | 21 Pebrero 1926 (edad 72) Leiden, Netherlands |
| Nasyonalidad | Netherlands |
| Nagtapos | Heidelberg University University of Groningen |
| Nakilala sa | Onnes-effect Superfluidity Superconductivity Virial Equation of State |
| Parangal | Nobel Prize in Physics (1913) |
| Karera sa agham | |
| Larangan | Physics |
| Institusyon | University of Leiden TU Delft |
| Doctoral advisor | Rudolf Adriaan Mees |
| Academic advisors | Robert Bunsen Gustav Kirchhoff Johannes Bosscha |
| Doctoral student | Jacob Clay Claude Crommelin Wander de Haas Gilles Holst Johannes Kuenen Remmelt Sissingh Ewoud van Everdingen Jules Verschaffelt Pieter Zeeman |
Si Heike Kamerlingh Onnes (21 Setyembre 1853 – 21 Pebrero 1926) ay isang pisikong Dutch. Kanyang pinasimulan ang mga pamamaraan ng repriherasyon at gumamit sa mga ito upang siyasatin kung paanong ang mga materyal ay umaasal kapag pinalamig sa halos absolutong sero. Siya ang unang naglikido sa helium. Ang kanyang produksiyon ng sukdulang mga temperaturang kriyoheniko ay humantong sa kanyang pagkakatuklas ng superkonduktibidad noong 1911: para sa ilang mga materyal, ang electrical resistance ay biglaang naglalaho sa napakababang mga temperatura.[1]
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang source]
- ↑ Dirk van Delft, Freezing physics, Heike Kamerlingh Onnes and the quest for cold, edited by Edita KNAW, Amsterdam, 2007.
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.